Εμάς...
Ποιος μας σκουντάει στο πλευρό για να ξυπνήσουμε;
- Η Μάνα μας;
Ο άνθρωπός μας;
Το παιδί μας;
(Το...κινητό μας;)
Εκείνον, τον Πέτρο, τον σκούντησε εκείνο το βράδυ ένας...Άγγελος!
Και πού κοιμόμαστε, παρακαλώ, όταν έρχονται για να μας ξυπνήσουνε;- (Μα, τι ερωτήσεις είν΄αυτές;)
Στο αναπαυτικό κρεβατάκι μας με τα πουπουλένια σκεπάσματα...
Εκείνος;
Εκείνος, μη ξέροντας καλά-καλά, αν είναι ξυπνητός ή κοιμισμένος ακόμα, σηκώθηκε από χάμω που κοιμόταν, ανάμεσα σε 2 δεσμοφύλακες(!!) με τις αλυσίδες που είχε στα χέρια να πέφτουνε από μόνες τους...
“Σήκω γρήγορα”, του είπε ο άγγελος.
“Ζώσε τον χιτώνα σου και δέσε τα πέδιλά σου”.
Και ο Πέτρος έκανε όπως του είπε ο άγγελος·
“Φόρεσε τώρα το ιμάτιόν σου και ακολούθησέ με”.
" Αφού δε επέρασαν την πρώτην και την δευτέραν φρουράν, ήλθαν εις την σιδερένιαν θύραν, που ωδηγούσε προς την πόλιν, η οποία και ανοίχθηκε δι’ αυτούς μόνη της."
(Ο βασιλιάς Ηρώδης ο Αγρίππας είχε βάλει 4 τετράδες στρατιωτών να τον φυλάνε, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, μέχρι να περάσει το Πάσχα και να τον δικάσει ενώπιον του λαού...16 στρατιώτες!)
Αφού βγήκαν κι από την πύλη της φυλακής ανενόχλητοι από τον οποιονδήποτε, πέρασαν μαζί έναν δρόμο μονάχα.
Και εκείνη τη στιγμή ο άγγελος εξαφανίστηκε!
Μπροστά στα μάτια του Πέτρου...
Τότε μόλις κατάλαβε πως δεν ζούσε ένα όραμα, αλλά την πραγματικότητα!
Κι αφού είδε γύρω του και κατάλαβε καλά πλέον, σε ποιον δρόμο βρισκόταν, πήγε προς το σπίτι του Μάρκου, που ήξερε πως ήταν αρκετοί "δικοί του" συγκεντρωμένοι και προσεύχονταν γι΄αυτόν...
Αποκλειστικά γι΄αυτόν...
Έφτασε.
Χτυπάει την πόρτα.
Μια νεαρή υπηρέτρια, ονόματι Ρόδη (κάπου το έχουμε ξανακούσει αυτό το όνομα...) ρωτάει όπως θα΄πρεπε, ποιος είναι.
Μόλις άκουσε την φωνή του Πέτρου, που την γνώριζε πολύ καλά, από την χαράν της δεν άνοιξε την εξώπορτα (!!!), αλλά έτρεξε μέσα και τους πληροφόρησε ότι ο Πέτρος στέκεται μπροστά στην εξώπορτα.
“Φόρεσε τώρα το ιμάτιόν σου και ακολούθησέ με”.
" Αφού δε επέρασαν την πρώτην και την δευτέραν φρουράν, ήλθαν εις την σιδερένιαν θύραν, που ωδηγούσε προς την πόλιν, η οποία και ανοίχθηκε δι’ αυτούς μόνη της."
(Ο βασιλιάς Ηρώδης ο Αγρίππας είχε βάλει 4 τετράδες στρατιωτών να τον φυλάνε, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, μέχρι να περάσει το Πάσχα και να τον δικάσει ενώπιον του λαού...16 στρατιώτες!)
Αφού βγήκαν κι από την πύλη της φυλακής ανενόχλητοι από τον οποιονδήποτε, πέρασαν μαζί έναν δρόμο μονάχα.
Μπροστά στα μάτια του Πέτρου...
Τότε μόλις κατάλαβε πως δεν ζούσε ένα όραμα, αλλά την πραγματικότητα!
Κι αφού είδε γύρω του και κατάλαβε καλά πλέον, σε ποιον δρόμο βρισκόταν, πήγε προς το σπίτι του Μάρκου, που ήξερε πως ήταν αρκετοί "δικοί του" συγκεντρωμένοι και προσεύχονταν γι΄αυτόν...
Αποκλειστικά γι΄αυτόν...
Έφτασε.
Χτυπάει την πόρτα.
Μια νεαρή υπηρέτρια, ονόματι Ρόδη (κάπου το έχουμε ξανακούσει αυτό το όνομα...) ρωτάει όπως θα΄πρεπε, ποιος είναι.
Μόλις άκουσε την φωνή του Πέτρου, που την γνώριζε πολύ καλά, από την χαράν της δεν άνοιξε την εξώπορτα (!!!), αλλά έτρεξε μέσα και τους πληροφόρησε ότι ο Πέτρος στέκεται μπροστά στην εξώπορτα.
Τότε εκείνοι της είπαν·
“Έχεις παρακρούσεις,κοριτσάκι μου, δεν είσαι στα καλά σου...”
Η Ρόδη όμως επέμενε και τους διαβεβαίωνε ότι όπως τους τα είπε, έτσι είναι.
Εκείνοι στο τέλος είπαν ότι δεν μπορεί να είναι ο Πέτρος, ίσως να΄ναι ο άγγελος του...
Ο Πέτρος, εν τω μεταξύ, απ΄έξω!
Ακόμα...
Επέμενε υπομονετικά να χτυπάει την πόρτα.
Και όταν επί τέλους άνοιξαν, τον είδαν και έμειναν έκπληκτοι...
Σκέψου τότε αγκαλιές!
Σκέψου τότε χαρές!
Σκέψου τότε δοξολογίες!
Σκέψου ακόμα τι μπορεί να κάνει μια ομάδα φίλων, αδελφών ή και αγνώστων ακόμα με την κοινή προσευχή τους...;;;
Μέχρι και ν΄απελευθερώσει κάποιον αλυσοδεμένο "δικό τους", που τον φυλάνε 16, μπορεί...
Και οι φρουροί;
Τι έγιναν οι 16 φρουροί;
Πως να εξηγήσουν τα ανεξήγητα στην ανάκριση του Ηρώδη;
Πως δεν πήρανε χαμπάρι;
Οι 2 πρώτοι που κοιμόντουσαν δίπλα του, έχοντάς τον μάλιστα και αλυσοδεμένο;
Τι να έλεγαν;
Και τι παραπάνω να έκαναν;
Και οι υπόλοιποι, των οποίων οι τεράστιες θύρες που φύλαγαν, άνοιγαν από μόνες τους (χωρίς κλειδιά...) και οι ίδιοι δεν άκουσαν τίποτα;
Επειδή ο βασιλιάς τους θεώρησε υπεύθυνους για την ανεξήγητη αποφυλάκιση του Πέτρου, διέταξε και τους οδήγησαν στον τόπον της θανατικής τους εκτέλεσης, (όπου και αυτοί που τους εκτέλεσαν, ήταν οι υπόλοιποι συστρατιώτες τους!
Έπρεπε σε περίπτωση που δραπετεύσουν οι κρατούμενοι, αυτοί να υποστούν, κατά τον ρωμαϊκό νόμο, την ποινή, που θα υφίσταντο εκείνοι...)
Κι ο Ηρώδης;
Τι απέγινε ο "φίλος μας", ο Ηρώδης;
Μια ημέρα, αφού φόρεσε λαμπρή βασιλική στολή, κάθισε στον θρόνο και άρχισε να δημηγορεί προς τον λαό.
Ο ειδωλολατρικός λαός της Καισαρείας επιδοκίμαζε και φώναζε·
“Αυτή είναι η φωνή Θεού και όχι ανθρώπου!”
Αμέσως όμως την ώραν εκείνην, άγγελος Κυρίου χτύπησε με μια φοβερή αρρώστια τον Ηρώδη, γιατί δεν έδωσε την δόξαν στο Θεό, αλλά στον εαυτόν του...
Και μετά το κτύπημα αυτό, "σκώληκες έτρωγαν τας σάρκας του, έως ότου επέθανε..."
Κι ο λόγος του Θεού προόδευε και οι πιστοί "επληθύνοντο"...
(Σε ποιο Χόλυγουντ έχεις δει τέτοια απίθανη ιστορία, μου λες;)
~ Εξιστόρηση, σκέψεις και συλλογισμοί εξ αφορμής των αποψινών λόγων κάποιου πΑππούλη...(Πράξ. 12, 1-19).
(Βοηθηθήκαμε από εδώ & εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου