"Αρκετοί νέοι και νέες, νέα σε ηλικία παιδιά, μου γράφουν:
-Αχ, πάτερ,
δεν θέλω τη ζωή μου.
Θέλω να πεθάνω.
Δεν θέλω να ζω.
Φτάνει πιά!
Οι δε μεγάλοι σε ηλικία μου λένε:
-Αχ, πάτερ, είμαι ηλικιωμένος, αλλά δεν θέλω να φύγω.
Νιώθω τόσο κοντά στο θάνατο. Είμαι έτοιμος πνευματικά, αλλά δειλιάζω. Θέλω να μείνω αρκετά στη ζωή.
Θέλω ακόμα να ζήσω, κι ας είμαι εβδομήντα ετών, είτε και πιο πολύ.
Είναι γλυκειά η ζωή, κι ας έχει τόσους πόνους και ατέλειωτες πίκρες!
________________
Οπότε,
πόσο αντίθετα είναι αυτά τα δύο;
Μου έπεσε στο μάτι ένας στίχος του Διονύσιου Σολωμού:
«Όποιος φοβάται να ζήσει,
έχει αρχίσει να γερνάει».
Όλα είναι στο χέρι του Θεού.
Θα φύγουμε όποτε Εκείνος δώσει το σύνθημα.
Το να τερματίσω μόνος μου τη ζωή; Σφάλμα τεράστιο!
Ζήσε!
Γέλα!
Ξέχνα.
Γέμισε ελπίδα τη ζωή σου!
Δεν μας είναι όλα ρόδινα, αλλά «Μέγας Συ Κύριε»!
«Γεννηθήτω το θέλημά Σου», και στα πικρά που μας παραχωρείς και στα γλυκά.
Μην κάθεσαι να μετράς τις ευτυχίες στα δάχτυλα, και τις θλίψεις στην αριθμομηχανή…δε βγάζεις άκρη!
Ο Θεός ξέρει.
Αισιοδοξία και πίστη μέσω ευχών και προσευχών…"
π.Ιγνάτιος Καζάκος
Ηγούμενος της Μονής των Ποιμένων…
~ ΥΓ. "αμφ.":Για την Δήμητρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου