* Από τη δήθεν στην όντως Ζωή

 Εύχονταν «καλή ανάσταση» ...
Μου ακούστηκε όμως,
πολύ κοινότοπο, τετριμμένο,
από έναν χαμένο στο λήθαργο της λήθης υποκείμενο
προς έναν αδιάφορο κι απρόθυμο να αγγίξει την ουσία του μηνύματος ακροατή...
Τούτο το Πάσχα

εύχομαι να υπομείνεις τον όποιον σταυρό σου με καθαρή βούληση,
θάρρος κι ελπίδα, για να πιστωθείς,
να μεταλάβεις ολόκληρος το ανέσπερο Φως της προσωπικής σου ανάστασης!
Σου εύχομαι την ώρα που θα φιλιέσαι με τον διπλανό σου
και θα τσουγκρίζεις τα κόκκινα αυγά μετά το πρώτο «Χριστός ανέστη»,
βαθιά μέσα σου η ελπίδα της αθανασίας
να έχει μεταβληθεί σε ακατάβλητη προσωπική βεβαιότητα...
Καλό πέρασμα λοιπόν, από την δήθεν στην όντως Ζωή!

γρ. βασιλειάδης