Και ποιος σου είπε, φιλαράκο, πως για τη δουλίτσα μας στον "αμφοτεροτέτοιο" δεν πληρωνόμαστε;

Άκου.
Δε χρειάζεται να φωνάζουμε.
Θα στα πω "ψιθυριστά":
Σου στέλνει ένας φίλος γιατρός ένα χαρτάκι, που ανακάλυψε η αδερφή του στα πράγματα του μεροκαματιάρη πατέρα τους, που χαιρέτησε λίγα χρόνια πριν (το 2016), 3 μέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου Του...

Σαν σήμερα δηλαδή.
(Βλογημένοι, λέει, όσοι χαιρετούν τέτοια περίοδο...)

Συγκινήσε και μόνο που το αντικρύζεις.
Παίρνεις άδεια από εκείνον ("Βρε Θανάση, να τ΄ανεβάσω; Μου επιτρέπεις; Να το δει ο κοσμάκης...") και δημιουργείται έτσι μια αλλιώτικη ανάρτηση από το πουθενά (τι "ψυχή" έχει ένα χαρτάκι;), που σε ενθουσιάζει πριν ακόμα την ανεβάσεις.
Την νιώθεις σαν ένα διαφορετικό μνημόσυνο σε αυτόν τον απίθανο μπάρμπα, απόφοιτο της δευτέρας δημοτικού (θα μπορούσε, εδώ που τα λέμε, να την είχε βγάλει μαζί με τον Άγιο Πορφύριο. Ένα καράβι απόσταση. Και κείνος μέχρις εκεί "σπούδασε"...)

Χαίρεσαι σα μικρό παιδί. 
Αλλά δεν σου φτάνει.
Παίρνεις επιτόπου τηλ. τη συνεργάτιδά σου 
(της "δίνεις" ακριβώς τα μισά απ΄όσα "παίρνεις"...)
Για να μοιραστείς τη χαρά σου.
(Λες, λες και ξαναμαναλές. Σαν τον μπόμπιρα, που΄βαλε γκολ στο ματς με την άλλη γειτονιά και θέλει να περιγράψει σε όλους τη φάση. Ξανά και ξανά...)

Αλλά και πάλι δεν σου φτάνει.
Βρίσκεις στο τηλέφωνό σου τον αριθμό της, βάζεις ξανά τα ακουστικά σου, και ενώ ακόμα οδηγείς για να πας να πάρεις τα πιτσιρίκια σου από την εκδρομή τους, παίρνεις τηλέφωνο (Παράνομο; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια...) την κόρη που είχε την ευλογία να συμμαζέψει το χαρτάκι του φούρναρη πατέρα της, ως κάτι τόσο ακριβό και πολύτιμο.
Για να μάθεις κι άλλα.
Από αυτά που εσείς οι γραμματιζούμενοι τα λέτε "off the record".
Και σου λέει η Αλεξία (φίλη σου καρδιακή και κείνη) τόσα και τέτοια, που σταματάς το αμαξάκι σου σε ένα άπλωμα, εκεί πριν το γεφυράκι.
Για να μην σε πάρουν για αποδιωγμένο (στην καλύτερη...) 
οι υπόλοιποι οδηγοί.
Και να κάτσεις να κλάψεις με την ησυχία σου.  Μαζί της...

Και κάπου εκεί έρχεται ένα ακόμα δημοσίευμα από 320 τόσα χλμ μακριά πάνω στη δική σου ανάρτηση.
Από ένα Λενάκι που ζει, λέει, ακόμα στη γειτονιά του χαμογελαστού φούρναρη...
Για να συμπληρώσει το παζλ.
Και να σε αποτελειώσει...

(Και μετά σου λέει ο άλλος, γιατί κάθεσαι ρε φίλε και σπαταλιέσαι με τις ώρες, αφού δεν βγάζεις μια, εδώ και 5 χρόνια που΄χεις μπλέξει μ΄αυτό το μαραφέτι...
~ Και που να΄ξερες, φιλαράκο, τι βγάζω...
 Δε στα΄χουνε πει καλά.
 "Πληρώνει" καλά το Αφεντικό!
 Και η Μάνα Του...)

εγώ τελείωσα.
Διάβασε, αν θες παρακάτω και θα καταλάβεις:

* Ένας από τους αγίους της γειτονιάς μου

              Ο " κυρ Βασίλης "...

* η ανάρτηση αυτή πρωτοδημοσιεύτηκε "εμπλουτισμένη" στις 12/5/2019.