Άδικο για τον Σεφέρη το «Λίγο ακόμα» μετά το συνεχές μουρμουρητό των πιτσιρικάδων μας στους ρυθμούς του Mama...

* Απαραίτητη επισήμανση "αμφ," & των συν αυτώ:

Έχουμε εδώ και καιρό αποφασίσει, μετά από 9000 (...) αναρτήσεις, να ασχολούμαστε με το "Φως". 

Και κυρίως και ξεκάθαρα με "Το Φως", που πηγάζει μόνο από Τον Χριστό.

Το μαύρο, το σκοτεινό, το βρώμικο, το κακόγουστο πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. 

Και δεν μας αφορά.

Είπαμε, εμείς ακολουθούμε Το Φως, όπως έλεγε ο Άγιός μας Πορφύριος.

Στην παρούσα περίπτωση όμως, θεωρήσαμε καλό να δημοσιεύσουμε το άρθρο που μας έστειλε ένας προβληματισμένος αναγνώστης, για να μην είμαστε συνυπεύθυνοι πλέον, εφόσον λάβαμε γνώση, στο να παραμένουν οι γονείς συνεχώς στο σκοτάδι, για ένα "τραγούδι" (Ο Θεός να το κάνει...), που μεταδίδεται σαν ίωση και εξελίσσεται σε μάστιγα.

To "τραγούδι", που διεκδικεί ίσως και την πρώτη θέση στα "μουσικά σκουπίδια" όλων των εποχών, μπλέχτηκε στη ζωή ενός Δασκάλου και των μαθητών του, της Β΄(!!!) δημοτικού...

Δείτε πρώτα πως το βίωσε ο Δάσκαλος.

Και έπειτα, και μόνο αν επιμένετε πολύ, το βλέπετε και το ακούτε ρίχνοντας μια μόνο ματιά και στους στίχους του. Δεν θα χρειαστεί δεύτερη. Στο τέλος της ανάρτησης...

"Ο προβληματισμός ενός εκπαιδευτικού.

  

Τον τελευταίο καιρό η ελληνική μουσική βιομηχανία κινείται στους ρυθμούς του «Μαμά» ενός τραγουδιού με στίχους ακαταλαβίστικους ή τουλάχιστον τεχνηέντως μη κατανοητούς που ερμηνεύει αλβανός καλλιτέχνης (;) με το προσωνύμιο Sin Boy.

Το κομμάτι έχει γίνει σουξέ με πολλά εκατομμύρια θεάσεις να του δίνουν το δικαίωμα του χαρακτηρισμού του ως επιτυχία. Βέβαια η επιτυχία με την ποιότητα είναι δύο έννοιες που αυτήν την εποχή απέχουν παρασάγγας.

Η διάκριση αυτή όμως δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή από μικρά παιδιά ή ακόμα και από μεγαλύτερους. Το να είναι κάτι επιτυχημένο άλλωστε δεν σημαίνει, ότι είναι καλό και ωφέλιμο. Ειδικά για τους μαθητές, τους επόμενους πολίτες αυτής της χώρας.

Αυτό τον προβληματισμό μοιράστηκε σε συζήτηση δάσκαλος δημοτικού με αφορμή ένα περιστατικό που του συνέβη στην τάξη.

«Δίδασκα το “Λίγο ακόμα” του Γιώργου Σεφέρη. Είναι ένα ποίημα που υπάρχει στο βιβλίο της γλώσσας στη β' δημοτικού. Αφού το κάνω ανάγνωση συζητάμε με τα παιδιά το μήνυμά του και τους προτείνω να το ακούσουν μελωποιημένο μέσα από το youtube.

Τα παιδιά γενικά χαίρονται με την ιδέα ενός τραγουδιού, ωστόσο μου αντιπρότειναν ένα άλλο τραγούδι πριν από αυτό. Μου αναφέρουν το “Μαμά”, το οποίο δεν γνώριζα, αλλά για να μην τους χαλάσω το χατήρι το έβαλα να παίξει. Δεν καταλαβαίνω λέξη. 21  παιδιά β' δημοτικού όμως το τραγουδάνε χωρίς να παραλείψουν ούτε λέξη. Μένω άφωνος. Τελικά δεν έβαλα το ποίημα. Ήταν άδικο για τον Σεφέρη», ανέφερε ο δάσκαλος λίγες εβδομάδες πριν τελειώσει η σχολική χρονιά.

Η κοινωνία προχωράει. Είναι σωστό να κοιτάμε μπροστά. Σύμφωνοι. Να ρίχνουμε όμως και καμία ματιά προς τα πίσω, γιατί το παρελθόν διδάσκει. Το τι διδάσκει το "Μαμά" είναι κάτι που η απάντηση «τίποτα» φτάνει και περισσεύει. Μάλλον διαφθείρει...

Και όμως, ο ίδιος ο δημιουργός αυτού του κομματιού με... ύφος σε πρόσφατες δηλώσεις του και αυτοαποκαλούμενος... κάγκουρας εξέφρασε την επιθυμία του να διδάξει. Τί να διδάξει; «Θέλω να κάνω τη γλώσσα του Sin Boy παγκόσμια γλώσσα. Αν γίνεται να την μαθαίνουν και στα σχολεία, θα με βόλευε» είπε χαρακτηριστικά. Αυτό το «θα με βόλευε» κρατήστε το και αναλύστε το στο μυαλό σας.

Αν ζούσε ο πρώτος Έλληνας νομπελίστας μετά το «Λίγο ακόμα» θα έγραφε το "Πόσο ακόμα"...

Για την υπογραφή

Ένας προβληματισμένος..."

* Με δική σας ευθύνη ακούτε το "τραγούδι"...(εδώ)