Για σένα που δεν πέρασες στην σχολή που ήθελες...

Για σένα που δεν πέρασες στην σχολή που ήθελες ...
 

Για σένα που ντρέπεσαι να πεις σε ποια σχολή πέρασες, γιατί δεν είναι από τις γκλαμουράτες σχολές κι ας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο ταμείο ανεργίας ή στο διαβατήριο, αυτό κανείς αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτεται ...
 

Για σένα που δεν πέρασες πουθενά, είτε γιατί δεν έπιασες τη βάση, είτε γιατί δεν θέλεις να συμβιβάζεσαι με εύκολες λύσεις που μεταθέτουν το πρόβλημα για αργότερα ...

Θέλω να σου πω ότι σε νιώθω.
 

Μπορεί να ακούγεται ψεύτικο αυτό, γιατί εγώ δεν το βίωσα.
 

Ο δάσκαλος όμως, έχει χρέος να νιώθει τους μαθητές του, αυτούς που θεωρεί παιδιά του.
 

Ένας λόγος παραπάνω όταν τα παιδιά του είναι σε άβολη θέση.
 

Ο δάσκαλος έχει πάντα χρέος να τα νιώθει ...

Θέλω να σου πω λοιπόν, "κλείσε τα μάτια σου και τα αυτιά σου" ...

Στη γειτόνισσα που τάχα από ενδιαφέρον ρωτά τη μάνα σου.

Στην εφημερίδα που θα γράψει αύριο με πηχιαίους τίτλους ποιος ή ποια συγκέντρωσε τη μεγαλύτερη βαθμολογία στο Νομό ή στην Ελλάδα ...

Στο συμμαθητή που θα γράψει στο facebook ότι άρχισε να φοιτά στο τάδε Πανεπιστήμιο.

Μην αφήσεις τη ζήλια να ροκανίσει τη διάθεσή σου.

Κι εσύ στη θέση του ίσως το ίδιο θα έκανες.

Σφίξε τα δόντια και «πάμε γι άλλα».

Όταν θα σβήσουν οι προβολείς, κάτσε μόνος και σκέψου τι είναι αυτό που θα σε κάνει ευτυχισμένο και γεμάτο στη ζωή.

Κι όταν το βρεις, πάλεψε με νύχια και με δόντια να το κατακτήσεις.

Με τη 2η, με την 3η, με την ... φορά.

Σημασία έχει μόνο να το πετύχεις.

Εννοείται, πως αυτό που θα σε κάνει γεμάτο μπορεί και να ΜΗΝ είναι μια σχολή ΑΕΙ ...

Μπορεί να μην είναι ούτε κάποια σχολή (πρώην) ΤΕΙ ...

Αυτό που θα γεμίσει την ψυχή σου μόνο εσύ μπορείς να το βρεις.

Και κάτι ακόμα.

Θέλει μαγκιά να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.

Πες ένα «μπράβο» στο συμμαθητή σου που χαίρεται.

Συγχώρα με και μένα, γιατί παρασύρθηκα από το γενικότερο κλίμα και άφησα κάποιες φορές να εννοηθεί στην τάξη ότι επιτυχία στη ζωή είναι να μπεις στη σχολή πρώτης προτίμησης.

Τώρα, ξέχασέ τα όλα, βγες και απόλαυσε το Αυγουστιάτικο φεγγάρι με μια μπίρα, τυλιγμένος με την ομίχλη του Αλφειού, ακούγοντας το τραγούδι των τριζονιών.

Κι αν δε βρεις παρέα, έλα να γιορτάσουμε μαζί το νέο σου ξεκίνημα ...


Η δασκάλα σου

(Το είχα γράψει πέρυσι, ακριβώς την ίδια ημερομηνία ...
Τα ίδια θα έλεγα και στα παιδιά μας που ήταν υποψήφιοι φέτος και "για όλα τα παιδιά του κόσμου", όπως ωραία συνηθίζουν να λένε στην Ηλεία)

Ν.Κ