Ένα μεγάλο καρδιακό, στιχουργικό ευχαριστώ για όσους ήταν στις συναυλίες και με «έπνιξαν» με την αγάπη τους (Σταμάτης Σπανουδάκης)

Είχα καιρό να σας γράψω.

«Έφταιγαν» ίσως, οι συναυλίες.
Ηρώδειο, Ξάνθη και Κύπρος.

Τρία διαφορετικά σημεία,
στον γαλάζιο χάρτη της Ελλάδος.

Μακάρι να άντεχα περισσότερα.

Έχει όμως, ο Θεός.
Η αγάπη σας με συγκίνησε, με δυνάμωσε,
με γέμισε με όσα χρειαζόμουν για να συνεχίσω.
Τώρα ντύνομαι πια τον μανδύα του «δημιουργού»,
παρέα με την προκλητικά απειλητική μα τόσο γνώριμη, λευκή κόλα.

Φιλοδοξώ, συν Θεώ, να την γεμίσω με εικόνες και ήχους του 1821.

Των αγαπημένων μου ηρώων, των τόσο διαφορετικών από εμάς
και όμως, τόσο όμοιων, τόσο δικών μας,
τόσο αναγκαίων τότε, σήμερα, αλλά και αύριο.
Άλλες εποχές, όπου η πατρίδα ήταν το ζητούμενο,
η ελευθερία το άπιαστο όνειρο και η πίστη, η κινητήριος δύναμη.
Αχ, και να τους μοιάζαμε λίγο.

Θα κλείσω με ένα μεγάλο καρδιακό, στιχουργικό ευχαριστώ
για όσους ήταν στις συναυλίες και με «έπνιξαν» με την αγάπη τους.

«Η αγκαλιά σου θάλασσα
κι’ εγώ ναυαγισμένος
Βρεγμένος ως το κόκαλο
μα, τόσο ερωτευμένος”

Εις το επανιπείν.

Stamatis Spanoudakis Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL)


* "συν αυτώ" ΥΓ:

Εμείς, Σταμάτη, είμαστε αυτοί που πρέπει να σε ευχαριστήσουμε!
Γιατί, πέρα όλων των άλλων, τα φετινά φάνηκαν στα μάτια μας
σαν τα μικρά αδερφάκια μιας Μάνας μυσταγωγίας...
Και τα αδερφάκια τα συνόδεψες εσύ.
Όπως πάντα...

(Σε ευχαριστούμε μέσα από τις αναμμένες καρδιές μας.
Και οι 34 "συναυτούληδες", που ήρθαμε μαζί...)

~ Σχετικό:
Σαν λειτουργιά μου φάνηκε, βρε παιδί μου! Μη με παρεξηγήσεις...