Χρωστάμε μεγάλη χάρη στους Τούρκους ...

Χρωστάμε μεγάλη χάρη στην Τουρκία για την επίθεση επί των Κούρδων. 

Τους οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ. 

Ανοίξαν ένα μεγάλο μέτωπο, ξοδεύοντας δυνάμεις και χρήμα, ενώ, ταυτόχρονα, μας υπενθύμισαν τη βάρβαρη κι επιθετική τους φύση, για να μην τρέφουμε ελπίδες κι αυταπάτες. 

Και φυσικά ο σοβαρότερος λόγος είναι το ότι μας ένωσαν εναντίον τους. 

Δεν υπάρχει άλλο θέμα, που να μας συγκινεί τόσο πολύ και να μας βρίσκει τόσο σύμφωνους όσο το Κουρδικό. Είτε είσαι δεξιός είτε αριστερός είτε των 2 άκρων, είσαι εναντίον τους. 

Τεσεκιουρλέρ, λοιπόν, ή κάπως έτσι...

Κι αν χρωστάμε χάρη στους Τούρκους, στους Κούρδους είμαστε αιώνια ευγνώμονες. 

BIJI KURDISTAN (ζήτω το Κουρδιστάν), γιατί οι άνθρωποί του δείχνουν σ' εμάς, έναν λαό, που έχει διαχρονικά στο DNA του την έννοια της αντίστασης και στη φαρέτρα του τον Ρίτσο και τον Ελύτη, τι σημαίνει πατριώτης, πώς γίνεται το αντάρτικο και ποια είναι η θέση της γυναίκας. 

Μας δείχνουν τι σημαίνει ανεκτικότητα στον "Άλλο" και ταυτόχρονα τι σημαίνει ανδρεία και πίστη. 

Μας δείχνουν τι σημαίνει "παραμένω στη γη μου, πολεμώντας τον εχθρό", χωρίς να ξεχυθούν σε καραβάνια απελπισμένων ψυχών, για να παίξουν κι αυτοί το παιχνίδι των δυνατών. 

Μας δείχνουν πώς πολεμά ο Δαυίδ τον Γολιάθ, όταν ο πρώτος έχει δίκιο. 

Κι ας πολεμά μόνο με τη σφεντόνα του.

Ο ήλιος στη σημαία του Κουρδιστάν, όπως ο άλλος ο ήλιος της δικαιοσύνης ο νοητός, λάμπει στις ψυχές όσων επιθυμούν το δίκιο και την ειρήνη. 

Λάμπει, όπως οι στίχοι του ποιητή μας, τον Οκτώβρη του 1940, στη δική μας αντίσταση απέναντι σ' έναν άλλο φασίστα, που έλεγαν:
"Πάντα νικά το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα."

Αυτή τη στιγμή, ακόμα κι αν αργεί αυτή η μέρα, το δίκιο είναι με το μέρος τους. 

Κι εμείς δεν τους φτάνουμε ούτε στο μικρό τους το δακτυλάκι, γιατί έχουμε πολλές καφετέριες και παγκόσμιους πρωταθλητές στον ιντερνετικό νταηλίκι. 

Δεν έχουμε, όμως, Λεωνίδες, ενώ ο Ρίτσος κι ο Ελύτης έχουν προ πολλού πεθάνει.

Κι όσο από Εφιάλτες...

Athanasios Kletsas