«Αν μου έλεγε ο Θεός να επιλέξω να γίνω βασιλιάς η παπάς, παπάς θα έλεγα χίλιες φορές !»

Ένας Αγιασμένος Λευίτης του Κυρίου

Το όνομά του το άκουσα για πρώτη φορά διαβάζοντας την αφίσα της σημερινής ημερίδας: «Ο Αγιασμένος Λευίτης του Κυρίου, Πατέρας Ιωάννης Καλαϊδης». 

Ο τίτλος της ημερίδας αλλά και η μορφή του ιδίου, τα ορθάνοιχτα χέρια του ως ικεσία, δοξολογία και ευχαριστία μαζί, και το φωτισμένο πρόσωπο, με έκαναν να αναζητήσω πληροφορίες για τη ζωή του, να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα. 

Κάθε γραμμή που διάβαζα για εκείνον αναδείκνυε τη δύναμη του τίτλου της ημερίδας: κάθε λέξη αυτού του τίτλου περικλείει μια συγκλονιστική διάσταση της ζωής του πατρός Ιωάννη. 

Ιωάννης, γιατί γεννήθηκε ανήμερα της γιορτής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του οποίου το όνομα έφερε. 

Πατέρας με  κάθε έννοια της ευλογημένης λέξης, γιατί ο Θεός τον δοκίμασε  στο δύσκολο διακόνημα της οικογένειας πριν τον αξιώσει να γίνει υπηρέτης Του και πνευματικός πατέρας του ποιμνίου Του. 

Αγιασμένος γιατί σε σημαντικές στιγμές της ζωής του, τα βήματά του τα παρακολουθούσε και τα ευλογούσε ο Κύριος κι αυτή την ευλογία οι ευαίσθητες πνευματικές κεραίες του πατρός Ιωάννη την αντιλαμβάνονταν.  

Από την παιδική του προσευχή αδιάκοπη και ακούραστη, ως το όραμα του σε ηλικία μόλις 10 ετών που προετοίμασε πνευματικά την οικογένειά του για την κοίμηση της αδελφής του, κι από  τη στιγμή που κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα στις δύσκολες ώρες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ως τη φρίκη του Εμφυλίου που ο ίδιος φαίνεται ότι ποτισμένος με τη Θεόθεν αγάπη δε μπορούσε να αντέξει,  τα βήματά του, όπως φέρεται να ομολογεί ο ίδιος ήταν πάντα προστατευμένα από τη Θεική Χάρη, ασφαλή κάτω από την Ουράνια ασπίδα. 

Και τέλος Λευίτης. 

Αληθινός Λευίτης, αξιώθηκε να δει την επιθυμία που η ψυχή του είχε παιδιόθεν να πραγματοποιείται τον Ιούλιο του 1970. 

Η φράση του που μαρτυρά πως ο Πατήρ Ιωάννης είχε ξεκάθαρίσει μέσα του την ουσία της ζωής είναι συγκλονιστική:  

«Αν μου έλεγε ο Θεός να επιλέξω να γίνω βασιλιάς η παπάς, παπάς θα έλεγα χίλιες φορές !» 

Άλλον βασιλιά δεν αναγνώρισε εκτός από τον Έναν και στη ζυγαριά της ψυχής που όλοι έχουμε αλλά ελάχιστοι χρησιμοποιούν, η πνευματική διακονία είχε για εκείνον μεγαλύτερο βάρος από την εφημερη  ψευδαίσθηση της υπεροχής. 

Πολίτης, σύζυγος, πατέρας, ιερέας, άνθρωπος,  σε κάθε διάσταση της ύπαρξής του φαίνεται πως είχε αφήσει χώρο για το Θεό, φαινεται πως όλη του τη ζωή τη ζούσε μαζί με τον Κύριο. 

Ακόμα και στην πιο δύσκολη δοκιμασία, αυτή που στη σκέψη της όλοι τρέμουμε και δειλιάζουμε ο αγιασμένος Λευίτης Πατήρ Ιωάννης ήταν πάντα και πρώτα του Θεού... πολίτης του Θεού, οικογενειάρχης του Θεού, ιερέας του Θεού, άνθρωπος του Θεού.

Στη διάρκεια της ημερίδας της αφιερωμένης στον αγιασμένο Λευίτη του Κυρίου Πατέρα Ιωάννη Καλαϊδη, οι πληροφορίες και οι αναλύσεις για τη ζωή και το έργο του θα είναι αναμφίβολα συγκλονιστικές. 

Επιτρέψτε μου ωστόσο να  κρατήσω και να χαιρετήσω με μια από τις πιο αληθινές σκέψεις του ίδιου του πατρός Ιωάννη, αδιάκοπα χρήσιμη ως το τέλος της ζωής μας: 

«Η ταπείνωση κάνει τους ανθρώπους αγγέλους και η υπερηφάνεια τους αγγέλους δαίμονες».

Ευλογημένη συνέχεια. Είθε ο πατήρ Ιωάννης να ευλογεί ομιλητές και ακροατές και να πρεσβεύει για την Ελλάδα που τόσο αγάπησε και για τη σωτηρία της οποίας τόσο προσευχήθηκε και σίγουρα ικετεύει...

Μάρω Σιδέρη