" -Πάτερ, η κόρη μου είναι 13 ετών και είναι ένα σκέτο
θηρίο!
Εύχεσθε. Κοντεύουμε να τρελλαθούμε,...με το χαρακτήρα της.
-Γέροντα, εμένα ο γυιός μου είναι 17 χρονών.
Τι να σας λέω; Είμαι χήρα. Να φανταστείτε τρώω ξύλο! Δεν σας
λέω τίποτε άλλο!
-Πατέρα μου, εγώ έχω δίδυμα.
Το ένα είναι αγόρι, και το άλλο κορίτσι.
Είναι 14 ετών.
Τα έπιασα με φίλους τους, ολόγυμνα όλα και να ποζάρουν, και να
τα βλέπουν άλλοι φίλοι τους μέσω κινητών τηλεφώνων!
Θα χάσω το μυαλό μου!
-Άγιε πάτερ, κι εμείς, με τη γυναίκα μου κοντεύουμε να
σαλτάρουμε.
Έχουμε τρία παιδιά, 8 ετών, 12 και 14 ετών.
Από μωρά είμαστε δίπλα τους με πολλή προσοχή και νουθεσία.
Είναι όμως ανεξέλεγκτη η κατάσταση.
Δεν νιώθουμε ότι μεγαλώνουμε παιδιά, αλλά...αγρίμια της
ζούγκλας του Αμαζονίου, μην πούμε και χειρότερα!
-Γέροντα μου, εγώ τι να πώ;
Το δικό μου είναι 7 ετών και μου λέει:
"Σκάσε! Βούλωστο!"
Δεν τολμώ να πώ ούτε λέξη!
Μένουμε στην Αμερική βλέπετε, και δεν είναι δυνατόν να του
αστράψω μία στη μούρη!
Με απειλεί ότι θα το πεί στο σχολείο, και θα το χάσω μια για
πάντα!
Είναι οι νόμοι τέτοιοι εδώ, που στο πήραν αμέσως.
Ούτε να το μαλώσω ανθρώπινα, δεν είναι εφικτό.
Δεν σηκώνει κουβέντα!
___________________
Σε όλα αυτά και χίλια δυο άλλα, τι απαντήσεις και συμβουλές να
δώσει κανείς;
Πόσο προσευχή και κλάμα χρειάζεται;
Είναι όλα τούτα είδος δαιμονισμού;
Φταίνε οι γονείς;
Το όλο σύστημα;
Κάποιοι θα τα ρίξουν στην εκκλησία και στην τάχα ανευθυνότητα
και αδιαφορία των κληρικών, ως συνήθως, αγνοώντας ότι υπάρχουν και καλοί ιερείς
και ποιμένες, λίγοι μεν αλλά υπάρχουν, κι αγωνίζονται.
Φταίει η παιδεία, τα σχολεία;
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις;
Ο διάβολος;
Ο μοντερνισμός;
Η εξέλιξη;
Όλα μαζί;
Συν κι άλλα επιπλέον;
Έχει κι άλλα;
Μάλλον υπάρχουν.
Πόσα να θίξει κανείς;
Τι έγκυρη απάντηση να δώσεις, σε γονείς που στάθηκαν και
στέκονται στα παιδιά τους, είτε με πολλή πίστη στο Θεό, είτε με λιγότερη, είτε ακόμα
και με άγνοια, είτε και χωρίς καθόλου Θεό;
Πάντως, όλοι τους βλέπω, τα ίδια ακριβώς θερίζουν, τουλάχιστον
τώρα.
Ο καλός σπόρος θα δουλέψει προφανώς αργότερα,
όσοι έστω μέσα στην οικογένεια ρίξουν από την βρεφική ηλικία
σπόρο θεικό.
Όσοι δεν βάλουν καθόλου θεμέλια Χριστού;
Στο έλεος του Θεού τότε...
Το παιδί, μου έλεγε ένας επιστήμων ιατρός, γαλουχείται πριν
καν γεννηθεί,
μέσα από τη κοιλιά της μάνας του.
Τώρα, από το σπίτι κι έξω όταν βγεί;...
Τι να πούμε;
Δύσκολα τα βλέπω στο σήμερα,
όπως δραματικά έχει καταντήσει,
τραγικά, θλιβερά...και να τραβάς τα μαλλιά σου!
Έχει ο Θεός.
Δεν απελπιζόμαστε ποτέ!
ΚΥΡΙΕ, ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟΥΣ!"
Αν εμείς οι γονείς δεν μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας,δεν χύσουμε δάκρυα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας για τα παιδιά μας.... δυστυχώς θα μείνουν αγρίμια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την παιδαγωγική του Αγίου Πορφυρίου.
Δυστυχώς στην εποχή μας υπάρχει μια εγωιστική αγάπη των γονιών προς τα παιδιά τους. Θέλουμε να είναι τα καλύτερα τα πρώτα... εμείς ήμασταν;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜητέρα λείπει από το σπίτι και δεν προλαβαίνει να αφουγκραστει τα παιδιά της...δεν έχει χρόνο...και ένα σορό αλλά ...
Και μετά ... παιδιά αγρίμια....
Σωστά και δυο σας σχόλια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε!