* Δριμύς ο χειμών ...

Τῇ θ΄ τοῦ μηνὸς Μαρτίου 

μνήμη τῶν ἁγίων μεγάλων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, 

τῶν ἐν τῇ λίμνη Σεβαστείας μαρτυρησάντων.

Γιορτὴ τῆς γυναίκας• 

ἐκείνης ποὺ ὑπερβαίνει τὸν πόνο• 

ἐκείνης ποὺ ἀντιτάσσεται στὸ ἄδικο• 

ἐκείνης ποὺ ἀψηφᾶ τὴ φρίκη τοῦ θανάτου…

…ὅταν οἱ δήμιοι ἔβγαλαν 

ἀπὸ τὴν παγωμένη λίμνη 

τὰ σώματα τῶν σαράντα Μαρτύρων, 

διαπίστωσαν πὼς ἕνας ἐξ αὐτῶν 

βρισκόταν ἀκόμα στὴ ζωή. 

Πῆραν τοὺς πολλοὺς, 

σὲ κάρο τοὺς φορτῶσαν, 

γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὴν πυρά. 

Ἐκεῖνον ὅμως, τὸν ἄφησαν οἱ δόλιοι, σκεπτόμενοι, 

πὼς ἴσως ἡ ἐλπίδα τῆς ζωῆς τὸν κερδίσει, 

πὼς ἴσως τὴν ἔσχατη ὥρα 

ἀπαρνιόταν τὸν Χριστό. 

Καὶ τότε ἡ μάνα του, 

τὸν πῆρε στὴν ἀγκάλη της, 

σήκωσε τὸ παγωμένο του κορμί, 

κι ἄρχισε νὰ ἀκολουθεῖ τὴ νεκρικὴ πομπή, 

ψελλίζοντας λόγια παρηγορητικά, 

πού ‘μοιζαν μὲ νανούρισμα μητρικό: 

«Γιέ μου μὴν πονᾶς, παιδί μου μὴ φοβᾶσαι. 

Μόνος δὲν πρόκειται νὰ μείνεις. 

Φίλους καλοὺς δὲν πρόκειται νὰ χάσεις. 

Χριστοῦ τὸ φῶς δὲν πρόκειται νὰ στερηθεῖς». 

Καὶ στ’ ἄκουσμα τῶν λόγων τῶν γλυκῶν, 

κοιμήθηκε ὁ γιός, 

κι ἡ μάνα ἀπόθεσε τὸ σῶμα του 

δίπλα σ’ ἐκεῖνα τῶν ἄλλων τῶν μαρτύρων, 

γιὰ νὰ μπορέσει κι ἐκείνη νὰ θρηνήσει… 

σὰν γυναῖκα. 

Γιορτὴ τῆς γυναίκας λοιπόν, 

τῆς γυναίκας ἐκείνης, 

ποὺ μεταποιεῖ τὸν θάνατο σὲ ζωή. 

π. Μιλτιάδης Ζέρβας

* "συν αυτώ" ΥΓ:

Να διαβάσουμε μια φορά τα ονόματά τους..

Αγγίας, Αγλάιος, Αέτιος, Αθανάσιος, Άκάκιος, Αλέξανδρος, Βιβιάνος, Γάιος, Γοργόνιος, Δομετιανός, Δόμνος, Απρίλιος, Έυνοικός, Ευτυχής, Ευτύχιος, Ηλιανός, Ηλίας, Ηράκλειος, Ησύχιος, Θεόδουλος, Θεόφιλος, Ιωάννης, Καυδίδος, Κλαύδιος, Κύριλλος, Κυρίων, Λυσίμαχος, Μελίτων, Νικόλαος, Ξανθίας, Ουαλέριος, Ουάλης, Πρίσκος, Σαρκεδών, Σεβηριανός, Σισίνιος, Σμάραγδος, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Χουδίων.