* Έχει μολυσματική ασθένεια, να κοινωνήσει τελευταία ...

Λειτουργήσαμε σήμερα
στο Εκκλησάκι του Νοσοκομείου
και μετά ''επίσκεψη'' με τον Χριστό
στους ασθενείς που Τον ποθούσαν.....
Κάποια στιγμή μου λέγει ένας νοσηλευτής
''Πάτερ, θέλει να Κοινωνήσει και
η ασθενής στον τάδε θάλαμο,
μα καλύτερα πηγαίνετε πρώτα σε όλους τους άλλους
και τελευταία ελάτε σε αυτήν....''
''Γιατί, τελευταία την κυρία, αφού είμαι εδώ;''
''Μα πάτερ μου έχει μολυσματική ασθένεια,
καλύτερα τελευταία...''
 
Παρότι ο Ιερέας δεν μιλά
όταν κρατά τον Άγιο Ποτήριο
(μιλά με την Παρουσία Του
ο ίδιος ο Χριστός) του απάντησα:
''Βρε ευλογημένε, εδώ εγώ καταλύω (πίνω)
ό,τι μένει στο Άγιο Ποτήριο και
έχει προηγηθεί η μετάληψη ασθενών
με κάθε λογής ασθένειες και μικρόβια....''
 
Αλλά τον είδα να μην μπορούσε
ο νους του να το συλλάβει τούτο,
ήταν πάνω από τις αντοχές της πίστης του.…
Φυσικά πήγαμε με τον Χριστό
σε εκείνη την ψυχούλα που
παρότι δεν είχε ''κλείσει ραντεβού'' με Εκείνον,
συναντήθηκαν και
με λαχτάρα Τον υποδέχθηκε
(μάγκωσαν μάλιστα τα χείλια της
την λαβίδα σαν μια σφιχτή αγκαλιά,
τόσο τον ποθούσε…)
Πολύ χάρηκα με την Χαρά της.

Από την άλλη πολύ λυπάμαι
που είναι τόση ρηχή η πίστη μας,
δεν μπορούμε να το χωνέψουμε
ότι η Θεία Κοινωνία
δεν είναι απλά ευλογημένο ψωμάκι-κρασάκι
μα όλος ο Ιησούς Χριστός μας…
 
Ποια ασθένεια,
τι μπορεί να Τον "αγγίξει";
Τόσα χρόνια βρε
τόσες μολυσματικές ασθένειες
οι πρώτοι που θα κολλούσαν θα ήταν οι ιερείς….
 
Είναι θλιβερό - τραγελαφικό
να ακούς από την Ρωμαιοκαθολική "Εκκλησία"
να τροποποιούν την Μετάληψη
λόγω κάποιας επιδημίας.
Η όποια παραμόρφωση
μετά από την Θεία Μετάληψη
είναι πνευματική
και σε αυτό σίγουρα
δεν φταίει Εκείνος
μα η δική μας εφάμαρτη ζωή…
 
Κι όμως, παρά την σαπίλα μέσα μας
όταν «μετά Φόβου, Πίστεως και Αγάπης»
Τον προσμένεις, συγκαταβαίνει (και πάλι)
γιατί κι Αυτός όπως
κι ταλαίπωρη η ψυχούλα μας
την εν Χριστώ Μεταμόρφωση μας ποθεί….
 
Μην φοβάσαι τον Χριστό,
τα πάθη μας έχουν το φαρμάκι
που δηλητηριάζει
την ψυχή,
το κορμί
και την ζωή μας!

π. Ioannis Papadimitriou