Ένας κουρελής ζητιάνος είμαι

Μην νομίζετε ότι σας πουλάω δικές μου εξυπνάδες,
ένας κουρελής ζητιάνος είμαι
που βρήκα κάποιον πάμπλουτο ευεργέτη να μοιράζει αφειδώς αγαθά
και είπα να σας πληροφορήσω να πάτε να επωφεληθείτε και εσείς.
Έτσι είναι όσοι γνώρισαν τον Χριστό,
ελεήθηκαν από Αυτόν και μιλάνε γι’ Αυτόν.
Δεν πουλάνε εξυπνάδες.
Απλά, πληροφορούν τους όμοιούς τους ταλαίπωρους
να πάνε να ελεηθούν και αυτοί.
Και το κάνουν από την χαρά που τους κατέκλυσε
λόγω της όλως απρόσμενης και απίστευτης καλοσύνης που τους έγινε.
Ένα μπουλούκι ταλαίπωρων είμαστε οι άνθρωποι
–όλοι ανεξαιρέτως– σε ετούτον εδώ τον τόσο τραγικό,
‘πτωτικό’ κόσμο, τον γεμάτο στερήσεις,
απογοητεύσεις, ασθένειες και θανάτους.
Ένας θλιβερός όχλος κουρελιάρηδων, γεμάτων από πληγές με πύον
που αιμορραγούν και τσούζουν ασταμάτητα
(όσο και αν κάποιοι νομίζουν ότι δεν είναι έτσι
-αυτοί, άλλωστε, είναι οι στην χειρότερη κατάσταση ευρισκόμενοι-).
Κάποιοι αξιολύπητοι που κάνουν σαν τρελοί για να ναρκωθούν, για λίγο έστω,
οι πόνοι των πληγών τους στον εκτός της Εδέμ εδώ κόσμο των βασάνων,
με διάφορα ψευδο-παυσίπονα.
Ένας όχλος που οι αποτελούντες αυτόν γρυλίζουν και δέρνονται μεταξύ τους
για να μπορέσουν να αρπάξουν λίγο κάτι από κάποιο παυσίπονο της κακιάς ώρας...

|Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

(Symeon the New Theologian, the Discourses,
λόγος 34ος, σελίδα 348)

(μας έστειλε ο Κ.Κ.)