* Ιούδας: η έμπνευση για όλους εμάς

Δεν θα σε κατηγορήσω. 

Ούτε θα σε βρίσω. 

Απορώ και με αυτούς που σε καίνε την Κυριακή του Πάσχα.

 Δεν νιώθουν τις φλόγες στο κορμί τους;

 Σού γράφω αυτό το γράμμα για να σε συγχαρώ. 

Αποτελείς έμπνευση για όλους εμάς. 

Πώς να σού το πω αλλιώς; 

Δεν αντέχεται τόση αγάπη! 

Σαλεύει το μικρόκοσμο και τα διανοητικά κουτάκια μας.

Τέτοια φαινόμενα πρέπει να πατάσσονται αμέσως.
 

Μόνο μία απορία έχω: 

Πώς είναι να ξέρεις ότι ξέρει; 

Πώς είναι να μην σε εμποδίζει, ενώ μπορεί;
Φαντάζομαι ότι όταν είπε «ένας από εσάς θα με προδώσει»,
μιλούσες χαλαρά με το διπλανό σου.
Φαντάζομαι ότι όταν σού έδωσε το ψωμί από το πιάτο,
το πήρες αδιάφορα και με φαινομενική άνεση.
Φαντάζομαι ότι όταν Τον φίλησες στον κήπο,
δεν Τον κοίταξες στα μάτια.
 

Μόνο αυτό το πρόβλημα έχουμε ακόμη όλοι οι Ιούδες. 

Δεν αντέχουμε τα μάτια.
Μάς καίνε.
Αυτά τα μάτια που μάς αγαπούν.
Αυτά τα μάτια που κλαίνε για μάς. 

Αυτά τα μάτια που μάς υπενθυμίζουν
για ποιο μοναδικό λόγο υπάρχει το φιλί…

παναγιώτης ασημακόπουλος