της πιο μικρής συνεργάτιδας του ιστολογίου μας.
***
Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να 'ναι κούνια μας
"δεν μπορείς να τα 'χεις όλα"
πρώτη φράση που μαθαίνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να 'ναι κούνια μας
"δεν μπορείς να τα 'χεις όλα"
πρώτη φράση που μαθαίνουμε
Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ' αδέρφια μας
"μάθε πλέον να μοιράζεσαι"
κι έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ' αδέρφια μας
"μάθε πλέον να μοιράζεσαι"
κι έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε
Και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει...
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει...
Και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...
Μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει
πάντα...
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει
πάντα...
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Ερμηνεία: Νατάσα Μποφίλιου
Στην αγαπη δε δινεις ο,τι παιρνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα, δινεις.
Στην αγαπη δεν κερνας ο,τι τρως.
Απλα, κερνας ενω εσυ μπορει να πεινασεις.
Δε δινουμε στην αγαπη ο,τι αποχταμε.
Δινουμε κι απ' αυτο που αγωνιζομαστε ακομα ν' αποκτησουμε.
Αλλιως, η καρδια θα ψηλωσει. Αυτο το ξεχειλωμα της κανει μεγαλο κακο. Μετα, δεν τη φορανε τα ρουχα της. Μεχρι να χαμηλωσει ξανα και να ερθει στο κανονικο μεγεθος της.
Για να μην πονα..
'Προς καρδια
Μη μου χτυπας. Ξερω.'
Κωστας Μοντης
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η οπτική σας!
ΔιαγραφήΝομίζω πως στους στίχους του Γερ. Ευαγγελάτου το κλειδί είναι:
Και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...
με πολλαπλές αναγνώσεις φυσικά!
Έτσι, αποκτά άλλο νόημα η έννοια της λέξης "ψηλώνω" και διαφοροποιείται εντελώς από το "υπερηφανεύομαι".
Ίσως και να σημαίνει ωριμάζω.
Ίσως ...
Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία!
γ*κ*ν
Με προβληματισε στ' αληθεια ο στιχος. Αλλα, οσο κι αν προσπαθησα να ερμηνευσω αλλιως αυτο το "ψηλωμα", κατεληγα στο ξεπερασμα του μετρου και στον εγωισμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις πιο πολλες φορες απο εγωισμο χανουμε ανθρωπους που ηταν γυρω μας, απο εγωισμο δεν αντιδραμε και μενουμε μονοι.
Βεβαια, πολυ πιθανον ο στιχουργος να εγραψε εχοντας τελειως διαφορετικες σκεψεις και θελοντας να εκφρασει αλλα συναισθηματα.
Οπως και να 'χει, με κανατε και "ψηλωσα" με τα λογια σας!
Κι εγω σας ευχαριστω πολυ!
.. και ένα χρόνο μετά, εξακολουθώ να επιμένω. Εμένα, όποτε ψηλώνει η καρδιά ή ο νους μου, γίνεται μια ταραχή μέσα μου που στην τελική, θα προκαλέσει πόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεξέλεγκτο το ψήλωμα του νου και του συναισθήματος.. χάνω τον έλεγχο συχνά, πυκνά. Μαραζώνω μετά.
Καλημέρα παιδιά!
Μας κάνει (ευχάριστη) εντύπωση που εξακολουθείτε να επιμένετε ένα χρόνο μετά.
ΔιαγραφήΚαι ομολογούμε μετά και απ΄αυτήν την δεύτερή σας επιβεβαίωση πως και σε μας τα ίδια συμβαίνουν.
"Γιε μου, πρόσεχε να μην ψηλώσει ο νους σου", έλεγε μια αγιασμένη μάνα...
Ο Θεός μαζί μας!