" Αφήστε με να ανοίγω τα παντζούρια και να βλέπω τον Άγιο Δημήτριο. Έτσι είμαι ευτυχισμένη..."

Πρότυπα πίστης και ομολογίας...

Σε αυτή την πορεία μας πάνω στη Γη, αρκεί τα μάτια της ψυχής να έχεις ανοιχτά. Οι άνθρωποι μιλούν μέσα από τις πράξεις και τα έργα τους... Άνθρωποι που σιωπηλά αποδεικνύουν, "Ποιος" είναι ο σκοπός της ύπαρξης τους και η αποστολή τους σε τούτο το μικρό ή μεγάλο πέρασμα της επίγειας ζωής τους. Άνθρωποι που διδάσκουν, που εμπνέουν με πράξεις θαρραλέες, φωτισμένες, πλημμυρισμένες από το Πνεύμα Το Άγιον... Που σου δείχνουν απλά το δρόμο, μα και την ευθύνη... Γιατί είδες ξεκάθαρα, Πίστη και Ομολογία τί σημαίνει! ~ Η μικρή Αλέγκρα, η γιαγιά μου.

Μια εβραιοπούλα, που για να γλυτώσει από το μαρτυρικό θάνατο στο Άουσβιτς, την υιοθέτησαν και την βάφτισαν Χριστιανή.

Που μέσα στην καρδιά της μπήκε ο Χριστός και μέχρι το τέλος της ζωής της, Τον ακολούθησε.

Η Αγγελική, όπως βαπτίστηκε.

Γλύτωσε από τον μαρτυρικό θάνατο, της μίλησαν για Τον Χριστό και εκείνη Τον αγάπησε με όλη την ψυχή της.

Λίγο πριν ο βιολογικός της πατέρας μαρτυρήσει στα κρεματόρια, πήγε να την δει στο σπίτι που έμενε...

Στην αυλή του σπιτιού που έπαιζε αμέριμνη, την πλησίασε και της είπε ότι είναι ο πατέρας της. Εκείνη του είπε...

<<Φύγε, αποκλείεται ο πατέρας μου να σταύρωνε Τον Χριστό μου>>

Λίγο μετά, οι γονείς της βίωσαν το θάνατο, με τον πιο αποτρόπαιο και βάναυσο τρόπο.

Η μικρή Αγγελική, παντρεύτηκε και έμεινε χήρα, στα 30 της χρόνια, με τρία κορίτσια.

Είχε ανάγκη από δουλειά και χρήματα.

Αυτή την ανάγκη, κάποιοι Εβραίοι, που γνώριζαν ότι ήταν βαπτισμένη χριστιανή, είπαν να την εκμεταλλευτούν.

Την πλησίασαν και της πρότειναν πλούτη, ανέσεις παραμυθένιες, για να απαρνηθεί Τον Χριστό.

Η μικρή Αγγελική, παρόλα αυτά, προτίμησε να βάλει τη μια από τις τρεις κόρες της στο ορφανοτροφείο Μέλισσα, για να μπορεί να δουλέψει και να αγωνιστεί, παρά να προδώσει Τον Κύριο της.

Πάλεψε σκληρά, μαζί με τα παιδιά της.

Αποδεικνύοντας ότι μόνο με τον αγώνα, προοδεύει ο άνθρωπος...

Τα χρόνια περνούσαν.

Πήρα το όνομα της γιαγιάς, ελπίζω και λίγη από την χάρη της.

Πολλές φορές την πλησίασαν με σκοπό να απαρνηθεί τη θρησκεία της.

Θυμάμαι της έταξαν τριώροφη μονοκατοικία, πολλά μετρητά...

Η γιαγιά ομολόγησε πολλές φορές, δείχνοντας μας το σωστό...

"Θα γίνεις πλούσια της έλεγαν, δε βαρέθηκες μια ζωή να τυραννιέσαι;"

"Μα είμαι πλούσια, έλεγε εκείνη!"

Έμενε σε εκείνο το μικρό, γεμάτο υγρασία ημιυπόγειο της Κασσάνδρου...

Δεν είχε μπαλκόνι.

Όμως όταν άνοιγε τα παντζούρια, έβλεπε το Ναό του Αγίου Δημητρίου.

<<Αφήστε με, έλεγε, να ανοίγω τα παντζούρια και να βλέπω τον Άγιο Δημήτριο, είμαι ευτυχισμένη...>> Η γιαγιά, κοιμήθηκε από καρκίνο, όντας φτωχή.

Μα ίσως τόσο πλούσια τελικά!

Μου δίδαξε τί σημαίνει Πίστη,

Αγάπη,

Ομολογία...

Με έργα!!!

Και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ'όλα!!! Κάθε που περνάω από τον Άγιο Δημήτριο, βλέπω τα κλειστά παντζούρια και χαμογελώ.

Η γιαγιά μου, έκανε το σωστό!!!

~ Η μαρτυρία (και ο πίνακας στην αρχή της ανάρτησης) της Αγγελικής Βασιλειάδου για τον "αμφοτεροδέξιο & τους συν αυτώ".