Πολλές φορές μας πιάνει μια αγωνία:
"Τι θα γίνει αν αρρωστήσω;"
Κι αν αρρωστήσεις τι θα γίνει; όλοι αυτοί
που αρρωσταίνουν κάθε μέρα τι έγινε;
Γιατί φοβάσαι την ασθένεια;
-"Μα θα πεθάνω!"
-Ε, να πεθάνεις! μια μέρα δεν θα πεθάνεις;
Δηλαδή τι νόμιζες, ότι δεν θα πεθάνεις;
Κι ότι εσύ θα είσαι μια εξαίρεση μέσα
στα δισεκατομμύρια του κόσμου τούτου;
Πορεύεσαι αυτόν το δρόμο...
Νίκα το θάνατο! Μην τον φοβάσαι!
Μην τον κρύβεις μπροστά σου..
Πιάσε το Χριστό που νίκησε το θάνατο
και νίκα το θάνατο!
Χτύπα τη φθορά, χτύπα εκείνο το οποίο
σε φοβίζει!
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
έχει ένα λόγο περί δειλίας.
Περί της "Ανάνδρου δειλίας", λέει.
Και εμφανίζει τη δειλία
σαν μια αρρώστια της ψυχής του ανθρώπου.
Κι έτσι είναι η δειλία, πράγματι.
Όταν φοβάται ο άνθρωπος, είναι αρρώστια
το να φοβάσαι!
Ο δειλός δεν έχει μέρος εις την Βασιλεία
του Θεού!
Λέει στην Αποκάλυψη ότι εκεί που έθεσε
ο Θεός τους απίστους κλπ., λέει και τους δειλούς! Αυτός που φοβάται!
Θα μου πεις τώρα πχ. "εγώ φοβάμαι το σκοτάδι, στα σκοτεινά φοβάμαι να περπατήσω!".
Εντάξει, ανθρώπινο είναι.
Μπορεί, ξέρω γω, ξαφνικά κάποια νύχτα κάποιος να σου έκανε κάτι και να φοβήθηκες.. Να'σουν μικρό παιδί και να σου έμεινε μια φοβία.
Λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος:
"Αυτή η άνανδρος δειλία πως νικάται;
Κατά πρόσωπον!"
Δηλαδή, φοβάσαι το σκοτάδι; να πας μέσα
στο σκοτάδι!
Να τρέμεις σαν το ψάρι
και θα δεις μετά πως θα σου φύγει!
Αλλά δια της πίστεως!
Φοβάσαι την αρρώστια;
Πήγαινε μέσα στα νοσοκομεία!
Πήγαινε εκεί στα νοσοκομεία, άφοβα!
Μη φοβάσαι!
Να νικήσεις αυτό που φοβάσαι
κατά πρόσωπο!
Ώσπου φεύγεις τη δειλία, αυτή θα σε κυνηγά..
Ώσπου νομίζεις ότι: "να μην αγγίξω εδώ γιατί έχει μικρόβια, να μην αγγίξω εκεί γιατί έχει μικρόβια" κάηκες!
Καημένε μου, θα σε κυνηγούν τα μικρόβια ξοπίσω!
Ενώ να σταθείς αντιμέτωπος και να πεις: "Μικρόβια; Εκεί θα πάω κι εγώ, εκεί που έχει μικρόβια!"
Φοβάσαι να πας κάπου μόνος σου;
Μόνος σου να πας!
Φοβάσαι το άλλο;
Αυτό να κάνεις!
Αντιστάσου! Εκεί! Αντιστάσου!
Βέβαια αντιστάσου δια της πίστεως
και της προσευχής!
Έτσι θα νικήσεις!
* Χθεσινή φωτογραφία (7/5/2021) από την Τασούλα Παπαδοπούλου.
~ "αμφ." ΥΓ:
Τα λόγια αυτά αποκτούν άλλη αξία, όταν λέγονται με πλήρη επίγνωση από έναν άνθρωπο, ο οποίος και νόσησε, αλλά και παρέμεινε επί μέρες στο νοσοκομείο...
Ξέρει άρα, μετά λόγου γνώσης, τα όσα λέει.
Γι΄αυτό, ας μην παρεξηγηθούν ως επιπόλαιες και ας μην απομονωθούν κάποιες κουβέντες του, για να κατηγορηθεί πως μιλάει ανεύθυνα για την υγεία των πολιτών.
Δεν εννοεί βέβαια να μην προσέχουμε.
Γιατί τίποτα αυτόν τον καιρό, που παρεξηγούμαστε με το παραμικρό, δεν είναι δεδομένο.
Και όλοι καταλαβαίνουμε πως δεν μιλάει για τον κορονοϊό όταν λέει, για παράδειγμα:
"...Νομίζεις ότι: "να μην αγγίξω εδώ γιατί έχει μικρόβια, να μην αγγίξω εκεί γιατί έχει μικρόβια" κάηκες!
Καημένε μου, θα σε κυνηγούν τα μικρόβια ξοπίσω!
Ενώ να σταθείς αντιμέτωπος και να πεις: "Μικρόβια; Εκεί θα πάω κι εγώ, εκεί που έχει μικρόβια!"]
Ας ακούσουμε την ομιλία του Δέσποτα.
Για να πάρουμε κουράγιο και δύναμη να νικήσουμε τους φόβους μας...
Χριστός Ανέστη!
Ως Παντοδύναμος...
Ομολογώ ότι μόνο σε αγιορείτες μοναχούς (υπενθυμίζω ότι ο μητροπολίτης Λεμεσού προέρχεται από την αγιορείτικη αδελφότητα του γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού) έχω δει αυτή τη χαρούμενη αποδοχή και υποδοχή του θανάτου! Στις κηδείες στο Άγιον Όρος λένε «και στα δικά μας», ενώ θυμάμαι πριν πολλά χρόνια να μου αναγγέλουν την κοίμηση του π. Σίμωνα στη Σιμωνόπετρα με ένα τεράστιο χαμόγελο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ναι λοιπόν, όταν κάποιος ξέρει ότι ο θάνατος είναι ΠΕΡΑΣΜΑ, αν το βιώνει πραγματικά, γιατί να φοβάται την ασθένεια ή τα νοσοκομεία;