* "Δεν φοβάμαι πολύ! Έχω την Θεία Κοινωνία! Το νούμερο 1 φάρμακο για μένα..." |Παρακολούθησε τον Γιάννη και τον Στέργιο! Ένα χρόνο μετά το τραγικό ατύχημα πέρσι τα Θεοφάνεια. Θα πάθεις...

Πριν απ΄όλα πήγαινε στο 23΄ για να ακούσεις τον Στέργιο να σου εξηγεί

(στην πράξη όμως, όχι στα λόγια όπως το κάνουμε εμείς τόσα χρόνια)

πως αντέχει και υπομένει κάποιος που θέλει να λέγεται πως είναι Χριστιανός, 

την όποια "κακουχία" επιτρέπει ο Θεός να περνάει...

Και (χωρίς κατά πάσα πιθανότητα να το γνωρίζει) να μας εξηγεί τι σημαίνει να είναι κάποιος στ΄αλήθεια "αμφοτεροδέξιος"...

~ "συν αυτώ" ΥΓ:

    Παρεπιμπτόντως, πες! 

Έχεις δει ξανά τόσο αγαπημένα αδέρφια;

Τόσο δεμένη οικογένεια;

Όπως επίσης, πόσο σπάνια θυμάσαι να άκουσες να μένει μια κοπελιά, όπως το κάνει αυτή η κούκλα η Μαρία, δίπλα στον Γιάννη της, 24 ώρες το 24ωρο, ενώ εκείνος πλέον είναι παραπληγικός, αφού δεν έχει (ακόμα...) καμιά κίνηση κάτω από τους ώμους; 

(Η ομολογία του Στέργιου για "Το Φάρμακο" και η απροσδόκητη θυσιαστική διάθεση και των δυο αδερφών στο 9΄... 

H "εμπλοκή", στο ιατρικό θαύμα που έχει επιτελεστεί μέχρι σήμερα, ενός άλλου Παλικαριού από τη Ρωσία λίγο αργότερα...

Το πως θα βοηθήσουμε την προσπάθεια αυτών των παιδιών, ας το ψάξουμε λίγο ο καθένας μας μόνος του...)

` μας έστειλε η αγαπητή Χρυσανθουλα Ροδατου