«Οταν σκοτώθηκε ο πατέρας μου, ήμουν μόλις ενός έτους. Από τα πρώτα κιόλας βήματά μου έμαθα να ζω χωρίς πατέρα. Η μητέρα μου τα κατάφερε. Στάθηκε, κράτησε. Δεν αντέχει όμως την υποκρισία και το ψέμα, και έχει μέσα της μια μεγάλη πικρία... ~ ΙΜΙΑ. Δεν ξεχνώ...

Ιωάννης Καραθανάσης ...

«Οταν σκοτώθηκε ο πατέρας μου, ήμουν μόλις ενός έτους. 

Από τα πρώτα κιόλας βήματά μου έμαθα να ζω χωρίς πατέρα. 

Η μητέρα μου τα κατάφερε. 

Στάθηκε, κράτησε. 

Δεν αντέχει την υποκρισία και το ψέμα, και έχει μέσα της μια μεγάλη πικρία. 

Πρέπει να ακούσει μια συγγνώμη και να μάθει την αλήθεια. 

Η μόνη της απαίτηση είναι αυτή» αναφέρει και προσθέτει: 

«Για ένα πράγμα, όμως, είμαστε σίγουροι.

Το ελικόπτερο δεν έπεσε ούτε λόγω καιρού ούτε μόνο του. 

Για εμάς δεν υπάρχουν σοβαρά ή μη ερωτήματα, τι έγινε και πώς άφησε την τελευταία του πνοή ο πατέρας μου. Τ

ο θέμα είναι πότε θα υπάρξει μια σοβαρή αναγνώριση από το κράτος. 

Θα υπάρξει; 

Δυστυχώς είμαι πια αρκετά ώριμος να καταλάβω πως δεν πρόκειται να μας πουν τι ακριβώς έγινε. 

Πώς σκοτώθηκε και γιατί τελικά όλα αυτά τα χρόνια κυριαρχεί το ψέμα.

Τούρκοι δημοσιογράφοι κατε- βάζουν την ελληνική σημαία στα Ιμια

Την αλήθεια την ξέρουμε και δεν θα μας τη στερήσουν όσο και αν προσπαθούν. 

Το άψυχο σώμα του πατέρα μου βρέθηκε εκτός του ελικοπτέρου, ενώ ο Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Εκτορας Γιαλοψός βρέθηκαν δεμένοι με τις ζώνες τους μέσα στο ελικόπτερο. 

Ο πατέρας μου ζούσε την ώρα της πρόσκρουσης του ελικοπτέρου. 

Λύθηκε, πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε. 

Αρα δεν έπαθε ούτε ανακοπή ούτε είχε κάποιο πρόβλημα με την καρδιά του. 

Πρέπει να σταματήσει αυτή η καραμέλα, ότι και οι τρεις έπασχαν από κάτι».

Και ο Ιωάννης Καραθανάσης καταλήγει με ένα ερώτημα «φωτιά»: 

«Ποιος τελικά θα μας εξηγήσει γιατί η στολή που φόραγε -την οποία έχουμε στο σπίτι μας- έχει τρύπες και κηλίδες αίματος»;