[...Την Ιστορία την γράφουν μόνο όσοι δεν φεύγουν ποτέ, ποτέ μπροστά στη λύπη, μπροστά στον πόνο...

...Η ιστορία της φωτογραφίας λέει 

πως αυτός ο άνθρωπος
δεν μπορούσε πια να περπατήσει 

και οι άνθρωποί του,
έφεραν την καρέκλα 

και τον τοποθέτησαν απαλά πάνω της
ώστε να βρέξει τα πόδια του στη θάλασσα.

Αργότερα ήρθε η σύντροφός του,
κάθισε δίπλα του κρατώντας την καρέκλα
βλέποντας την ημέρα να περνάει,
καθώς η θάλασσα "χτυπούσε" πάνω τους.

Πόσες ανατολές και πόσες δύσεις,
κύματα και ομορφιές θα είχαν περάσει μαζί;

Σε κάθε χώρο, 

όπου κι αν αποφασίζουμε να είμαστε,
οι σχέσεις είναι αυτές, 

που μας καθορίζουν θετικά ή αρνητικά.

Πάντα με αγάπη, 

μόνο μ' αυτή.
Αυτή που ξέρει να βρίσκει τρόπο, 

να ξεκουράζει, 

να τσακώνεται, 

να υποχωρεί, 

να δίνει χώρο, 

να αδικείται, 

να υποχωρεί,
να διεκδικεί, 

να κατανοεί,

να...να...

Την Ιστορία την γράφουν μόνο
όσοι δεν φεύγουν ποτέ, 

ποτέ
μπροστά στη λύπη, 

μπροστά στον πόνο,
οι νικητές, 

οι νικητές.

Αυτοί που ξέρουν να πολεμάνε
στήθος με στήθος κάθε φορά,
αυτοί που ξέρουν πως να νικάνε
στη συμφορά, 

στη συμφορά.

Αυτοί που ξέρουν το πως να χτίζουν,
πως ν’ αγαπιούνται σαν αδερφοί
όταν οι άλλοι γύρω σκορπίζουν
καταστροφή, 

καταστροφή.

Αυτοί που ξέρουν στ’ ανεμοβρόχι
απ’ τη γαλήνη της προσευχής,
αυτοί που ξέρουν να λένε "όχι"
κι άλλος κανείς,

 κι άλλος κανείς.

Την ιστορία την γράφουν 

μόνο με την αγάπη, 

μόνον μ’ αυτή
ώρα την ώρα, 

χρόνο με χρόνο,
οι δυνατοί, 

οι δυνατοί.

|έγραψε ο Χάρης Χ.