Η Τατιάνα Βέλες, αρχισυντάκτρια του περιοδικού «Гордость нации» (Ελλ: Το Καμάρι του Έθνους) διηγείται:
Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ο άντρας μου σχεδόν κάθε μέρα πήγαινε εκκλησία και άναβε κεριά μπροστά στις εικόνες του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού. Ήταν ο αγαπημένος του Άγιος. Και η Ξένια μας γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου, την ημέρα εορτασμού του Αγίου Νικολάου (σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο - ΣτΜ).
Όταν ήταν πέντε ετών, η κόρη μας αρρώστησε με χρόνια πυελονεφρίτιδα. Οι προγνώσεις των γιατρών δεν ήταν αισιόδοξες. Για τη θεραπεία απαιτούνταν μεγάλο χρηματικό ποσό, τη στιγμή που τα χρήματά μας ίσα-ίσα που μας έφταναν για τις τρέχουσες ανάγκες μας. Να πω την αλήθεια, η κατάστασή μου ήταν πολύ επιβαρημένη. Δεν είχα ελπίδες και δεν είχα από πού να περιμένω βοήθεια. Όμως, στην ψυχή μου ένιωθα μια ανεξήγητη σιγουριά: ότι ο Άγιος Νικόλαος θα βοηθήσει οπωσδήποτε. Δεν ξέρω σε τι ήλπιζα τότε. Ίσως, περίμενα ότι ο Άγιος Νικόλαος θα μας ρίξει στο παράθυρο ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα, όπως έκανε στη ζωή του με τους φτωχούς. Ωστόσο, όπως αποδείχτηκε, τον 21ο αιώνα οι Άγιοι έχουν πιο σύγχρονους τρόπους.
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα, όταν στο σπίτι ήχησε μια τηλεφωνική κλήση. Μια αντρική φωνή ζητούσε μια άγνωστη κυρία. «Κάνετε λάθος» - απάντησα εγώ κοφτά και έκλεισα απότομα το τηλέφωνο. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η κλήση επαναλήφθηκε: ο άντρας δεν ησύχαζε και ξανά ζήτησε να του δώσω τη γυναίκα, το όνομα της οποίας δεν είχα ακούσει ποτέ. Αυτή τη φορά απάντησα πιο σκληρά και τον παρακάλεσα να μην με ενοχλεί στο εξής με τα τηλεφωνήματά του. Είχα πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθώ εκείνη τη στιγμή. Προς έκπληξή μου, αυτό δε βοήθησε: ο άντρας με κάλεσε και τρίτη φορά και μου έκανε μια απρόσμενη πρόταση: «Έχετε πολύ όμορφο λόγο. Εκφράζετε με πολλή σαφήνεια τις σκέψεις σας και, ταυτόχρονα, έχετε πολύ μελωδική και ευχάριστη φωνή. Χρειαζόμαστε υπαλλήλους. Θα θέλατε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας στο χώρο των ασφαλιστικών επιχειρήσεων;»
Όταν άκουσα τα τελευταία λόγια, ξέσπασα: χωρίς να συγκρατώ τα συναισθήματά μου, του είπα ότι, επτά χρόνια πριν, είχα συνάψει ένα επενδυτικό συμβόλαιο με μια ελβετική ασφαλιστική εταιρεία, η οποία μετά από λίγα χρόνια απλώς εξαφανίστηκε. Δε θέλω να ακούω για ασφαλιστικές εταιρείες μετά από αυτό! Ο άντρας ρώτησε για την ονομασία της ασφαλιστικής εταιρείας, όπου είχα επενδύσει χρήματα και ξαφνικά μου λέει: «Αυτή η εταιρεία υφίσταται και ευδοκιμεί. Απλώς, λίγα χρόνια πριν, άλλαξε τη διεύθυνσή της. Γράψτε τη νέα τους διεύθυνση και το τηλέφωνο».
Έμεινα άναυδη από έκπληξη. Είχαν σταματήσει να μου απαντάνε από την ασφαλιστική στις κλήσεις μου, γι΄αυτό, ήμουν σίγουρη ότι είχα πέσει πάνω σε απατεώνες. Ήταν το 2001. Το διαδίκτυο δεν ήταν τόσο πολύ διαδεδομένο και ιστοσελίδα δε διέθεταν όλες οι εταιρείες. Γι΄αυτό, δεν είχα από πού θα μπορούσα να πάρω πληροφορίες για την αλλαγή της διεύθυνσης. Εν τω μεταξύ, το ποσό που είχα επενδύσει ήταν σε δολάρια. Το συνάλλαγμα, μετά την κρίση του 1998, είχε ανέβει περίπου πέντε φορές, και αν προσθέσω σε αυτά και τους τόκους για όλα αυτά τα χρόνια, έβγαινε ένα σεβαστό ποσό… «Δε γίνεται!» - σκέφτηκα στην αρχή. Μετά από λίγο σκέφτηκα: «Όχι, ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να γίνει: ο Άγιος Νικόλαος δε μας άφησε χωρίς βοήθεια!».
Όλα επιβεβαιώθηκαν: όταν τηλεφώνησα στην ασφαλιστική στο νέο τους αριθμό, μου είπαν ότι μπορώ να πάρω όλα τα χρήματά μου με τους τόκους, κάτι που το έκανα χωρίς καθυστέρηση. Τα χρήματα «είχαν δουλέψει» τόσο καλά, αυτά τα επτά χρόνια, που όχι μόνο μας έφτασαν για τη θεραπεία της κόρης μας, αλλά και περίσσεψαν κιόλας.
Όταν θυμάμαι όλα αυτά που έγιναν, δε σταματώ να εκπλήσσομαι: ο άνθρωπος έκανε δύο φορές λάθος στο τηλέφωνο, στη συνέχεια κάτι τον ώθησε να μου κάνει πρόταση εργασίας και όλο αυτό συνέβη για να μου υποδείξει πού μπορώ να βρω χρήματα. Δεν αμφιβάλλω ούτε λεπτό ότι ήταν ακριβώς ο Άγιος Νικόλαος που μου έστειλε αυτόν τον άνθρωπο.
Μετά από αυτήν την ιστορία, ο Άγιος Νικόλαος έγινε για μένα πολύ-πολύ οικείος φίλος. Σε όποιο ναό και αν πάω, βρίσκω την εικόνα του και κάθε φορά απευθύνομαι σε αυτόν ως το δικό μου άνθρωπο, ο οποίος ξέρει τα πάντα για μένα, που πάντα θα με καταλαβαίνει και να με βοηθάει.
Από τότε, πολλές φορές έχω πειστεί ότι τα θαύματα είναι απολύτως φυσικό κομμάτι της ζωής μας, αν έχουμε πίστη, καλή προαίρεση και αν προσπαθούμε να αποβάλλουμε τις αρνητικές σκέψεις. Ο Κύριος θα βρίσκει πάντα τον τρόπο να μας «βρει στο τηλέφωνο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου