"Εάν θέλεις να προκόψεις, πάρε διαζύγιο από την λογική... |Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου [& μια σχετική (θεό)τρελη προ(σ)κλησούλα από εμάς...]

Όταν ένας αποφασίσει να κάνει πνευματική ζωή, 

το πρώτο που πρέπει να κάνει 

είναι να πάρει διαζύγιο από την λογική, 

εάν θέλει να προκόψει.

''Λογική και πνευματική ζωή, 

είναι δυο καταστάσεις εντελώς αντίθετες...''

~ Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

|κείμενο και φωτογραφία από την "συν αυτώ", Ελένη Τζαλλα

* "αμφ." σημείωση:

   Πάνω σε αυτήν την όντως "παράλογη" λογική του Χριστού,

που μας υποδεικνύει ο Όσιος Γέροντάς μας,

είπαμε να τολμήσουμε να σας προτείνουμε:

Τι σόϊ αδέρφια λέμε πως είμαστε;

Να βάλουμε κάτω το ξεχασμένο μας φιλότιμο

και να το προσπαθήσουμε.

Τι είναι αυτό που μας ευχαριστεί τόσο στην καθημερινότητά μας;

Τι είναι αυτό με το οποίο την έχουμε την εξαρτησούλα μας

και θα μας πονέσει πολύ αν το κόψουμε, έστω και για λίγο;

Αν θέλουμε να πάμε σε κάτι ήπιο και όχι κατευθείαν στα βαθιά, ας πούμε:

Εμείς να σκαρώνουμε αναρτήσεις 

κι εσείς να τις διαβάζετε, να τις ακούτε, να τις βλέπετε...

Σιγά το πράγμα, θα πει κανείς.

Πολύ καλά.

Δεν χρειάζεται να βάλουμε στοίχημα, 

για να δούμε ποιος θα υπερισχύσει έναντι του άλλου.

Ποιος θα τα καταφέρει να περιορίσει

ακόμα και τις πιο "ευλογημένες" έξεις του...

Εμείς πάντως το αποφασίσαμε.

Το είχαμε πει και παλιότερα με λίγο αλλιώτικα λόγια...

[ 3 μέρες μακριά... Αντέχεις; ]

Δεν θα ανεβάσουμε τίποτα αυτό το τριήμερο.

Από απόψε το βράδυ της Κυριακής, 

μετά τον Εσπερινό της Συγγνώμης 

και το πρώτο "Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου..."

μέχρι το απόγευμα της Καθαράς Τετάρτης...

Λέμε να γυρίσουμε καμιά 25αριά χρόνια πίσω,

που δεν είχαμε ούτε υπολογιστές, ούτε blogs,

ούτε τηλέφωνα αγκιστρωμένα στα χέρια και στις ψυχές μας...

Και να κλείσουμε όλες τις οθόνες μας,

με πρώτη το κινητό, που έχει γίνει προέκταση των χεριών μας...

Αφού δεν είμαστε ικανοί να κόψουμε το φαγάκι και το νεράκι, 

όπως κάποιοι αξιοθαύμαστοι, 

μοναχοί αλλά και λαϊκοί,

κάνουν αυτό το τριήμερο,

ας παλέψουμε τουλάχιστον αυτό.

Κι αφού δεν έχουμε τα πνευματικά κότσια,

ώστε ν΄αντέξουμε το κράξιμο των μεγάλων πλέον παιδιών μας

και να κόψουμε για ολόκληρη τη Μεγάλη Σαρακοστή τη ρημάδα,

όπως κάναμε όταν ήταν ακόμα μικρά και δεν τα πείραζε τόσο.

Και λέμε να πιάσουμε εκείνα τα βιβλία 

(ναι, αυτά με τις σελίδες...),

που έχουμε κάποτε ξεκινήσει 

και σκονίζονται εδώ και καιρό στα κομοδίνα μας...

Τι λέτε;

Παράλογο;

Θα μας κάνει κανείς παρέα;

Καλή Μεγάλη 40κοστή, αδέρφια!

Εύχεσθε και συγχωράτε μας...