Ας φανταστούμε, έναν κόσμο χωρίς συγχώρεση.
Όπου δεν θα υπήρχε το "συγγνώμη".
Όπου η συμφιλίωση θα ήταν άγνωστη.
Όπου οι άνθρωποι θα γίνονταν ολοένα και χειρότεροι,
όπου δεν θα μπορούσαν να επανορθώσουν,
όπου δεν θα τους συγχωρούσε κανείς
κι αυτό να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα...
Τι εφιάλτης, Θεέ μου!
Πραγματικά, υπάρχει ομορφότερο πράγμα από την καταλλαγή;
Το "συγγνώμη"
σβήνει κακώς κείμενα,
επουλώνει πληγές,
διώχνει εντάσεις και ταραχές,
ξαναφέρνει την ειρήνη,
εξωτερική και εσωτερική.
Αυτή η λέξη, η μικρή,
που κρύβει τόσα πολλά,
μας χαρίζει γαληνεμένες καρδιές,
μας καθαρίζει,
μας γλυκαίνει τη ζωή.
Είναι πρόξενος ομόνοιας
και χαράς στα κατάβαθα της ψυχής μας.
Κι αν αυτό συμβαίνει κατά τη συμφιλίωση δυο ανθρώπων,
πόσω μάλλον στη συμφιλίωση ανθρώπου και Θεού...
Πόσο απίστευτα μεγάλο δώρο είναι το Μυστήριο της Εξομολόγησης!
Δώρο ανεκτίμητο Πατέρα Αγαθού.
Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτό...
πώς θα ήταν η ψυχή μας χωρίς αυτό...
πώς θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς αυτό;
Σε ευχαριστούμε Κύριε και Θεέ μας για τη μεγάλη Σου αγάπη!
Αιώνες τώρα έρχεσαι τόσο χαμηλά για να μας προσεγγίσεις,
μας απλώνεις το χέρια Σου πάντοτε έτοιμος για συμφιλίωση...
Μια πηγή γεμάτη ολοκάθαρο νερό που προσφέρεται απλόχερα,
χωρίς αντάλλαγμα,
κάθε ώρα,
στη διψασμένη μας ψυχή...
Κι εμείς...το καταλαβαίνουμε, άραγε;
|έγραψε η συγγραφέας και πολύτεκνη μανούλα, Μαρία Ξανθάκη
~ Σχετικό το τραγούδι της Tracy Chapman, που ακολουθεί:
SorryIs all that you can't sayYears gone by and stillWords don't come easilyLike sorry, like sorry
Forgive meIs all that you can't sayYears gone by and stillWords don't come easilyLike forgive me, forgive me...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου