Στα γόνατα για τον Αλέξανδρο...

 

~ γράφει ο π.Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος για τον γιο του, Αλέξανδρο...

"Ο Χριστός μας λέει, κανείς δε μπορεί ότι κι εάν κάνει να προσθέσει ένα πήχη στο ανάστημα του. Δηλαδή μια ώρα, μια μέρα στην ζωή του. Όσο κι εάν αγχώνεσαι, σχεδιάζεις και προσπαθείς να ελέγξεις την πραγματικότητα πάντα θα σου ξεφεύγει και το απρόοπτο, το αναπάντεχο και απροσδόκητο θα σε συναντάει, για να σου θυμίζει ότι "φιλαράκο δεν κάνεις εσύ το απόλυτο κουμάντο...." Κι αυτό τι σημαίνει; Παύω να κάνω όνειρα και να σχεδιάζω την ζωή μου; Όχι. Σαφέστατα όχι. Όμως να είσαι ρεαλιστής, γνωρίζοντας ότι όσο καλά κι εάν εκπονήσεις τα σχέδια σου, όσο τέλεια κι εάν σκεφτείς να τα πραγματώσεις, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα σε προσπερνά και λέγεται μυστήριο της ζωής και θανάτου. Λέγεται σχέδιο Θεού, που δε μπορείς να χωρέσεις και να αντέξεις στο μυαλό σου. Έτσι εχθές το βράδυ λίγο πριν κοιμηθώ, ξημέρωμα Σαββάτου, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από στην Αστυνομία που ανέφερε ότι ο μικρός μου γιος Αλέξανδρος είχε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Εκείνη την στιγμή σταματά ο χρόνος. Παγώνει το βλέμμα, οι ανάσες λιγοστεύουν και το κορμί νεκρώνει. Οι λέξεις του αστυνομικού ενώ ήταν σύντομες, λίγες και ευγενικές, αισθάνεσαι ότι ακούγονται βαριές, αργές και χρόνιες. Δεν τελειώνουν. Μέχρι να σου πει "το παιδί σας ζει..." αλλά κι εσύ ο ίδιος να το αντικρύσεις ζωντανό έχεις πεθάνει και αναστηθεί δεκάδες φορές, με ένα πόνο που δεν μπορεί να περιγραφεί. Το παιδί είναι στην εντατική με σταθερή καλή πορεία.

Χρειαζόμαστε τις προσευχές σας.

Μια λέξη φωτός, αγάπης, πίστεως και παράκλησης στον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους είναι βάλσαμο στις δεκάδες πληγές του. Να ντυθεί με την Χάρη και το Φως Χριστού να μην κρυώνει. Πήγα όμως σήμερα και στο τόπο του ατυχήματος. Εκεί αντιμετώπισα το πιο μεγάλο σοκ. Νομίζω ότι όταν πέφτει ένα παλιό αμάξι, δίχως αερόσακους και συστήματα προστασίας από μια γέφυρα 7 μέτρων με το αμάξι να σκάσει 50 μέτρα απόσταση σε κοίτη ποταμού και ο επιβαίνω ζει, τότε μιλάμε μονάχα για θαύμα και μάλιστα μέγιστο. Δεν ξέρω να εξηγώ τα θαύμα, ούτε γιατί συμβαίνουν ούτε γιατί δεν συμβαίνουν. Απλά διαπιστώνω αυτό που είδα, εκείνο που ξεπερνάει την ανθρώπινη λογική μου, τις ερμηνείες και κατανοήσεις μου. Αυτό και τίποτε άλλο, εδώ βάζω τελεία. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω την Ελληνική Αστυνομία, την Πυροσβεστική και το ΕΚΑΒ, για μην άμεση και ρωμαλέα αντίδραση τους. 11 άνδρες και 3 οχήματα επιχειρούσαν τον απεγκλωβισμό του μικρού. Ευχαριστίες πολλές στον Θεό και στους ανθρώπους που αγωνίζονται να σώσουν ζωές με κόστος πολλές φορές την δική τους. Μεγάλοι καθημερινοί ήρωες που δεν ξέρουμε τα ονόματα τους αλλά γνωρίζουμε τις θυσίες τους. Διότι όταν σώζεις μια ζωή, σώζεις ολάκερη την ανθρωπότητα..."

|από την εκ των "συν αυτώ", Στέλλα Ευ.