Στα πολύ παλιά χρόνια, τότε που γνώρισε τον μαρτυρικό θάνατο ο άγιος του Χριστού Μερκούριος (3ος αιώνας),
είχε κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση τόσο το μαρτύριό του όσο και ο θάνατος του Ιουλιανού του Παραβάτου απ’ το ίδιο το χέρι του στρατηλάτου Μερκουρίου,
κι ας ήταν ήδη τούτος ο Μάρτυς από καιρό σωματικά θανατωμένος.
Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, ζούσε σ’ εκείνα τα μέρη της μακρινής Καππαδοκίας ένας ιερεύς που δεν πρόσεχε τον βίο του.
Πολλές φορές τον μάζευε η πρεσβυτέρα του μέσ’ από τα καπηλειά όπου έπινε και μεθούσε μαζί με τους μπεκρήδες και τους μεθύστακες του χωριού. Αυτό γινόταν αιτία να θλίβεται κατάβαθα η πρεσβυτέρα του και να στενοχωριέται πολύς κόσμος της ενορίας.
Του έκαναν με τρόπο παρατηρήσεις, συστάσεις, μα εκείνος τίποτε:
—Εσείς να κοιτάτε τη δουλειά σας! Ξέρω εγώ!
Κι εκείνοι λυπόντουσαν, μα δεν μπορούσαν να κάνουν και τίποτε άλλο.
Μια μέρα, χτύπησαν την πόρτα του παπά.
Βγήκε η πρεσβυτέρα ν’ ανοίξει.
Ήταν μια νέα κοπέλα που δούλευε στο σπίτι ενός μεγάλου άρχοντα του τόπου.
Λέει στην πρεσβυτέρα:
—Θέλω τον ιερέα. Πού είναι;
—Δεν ξέρεις κορίτσι μου –απαντά εκείνη καταστενοχωρημένη–, πού βρίσκεται ο ιερέας;
Σύρε στο καπηλειό κι εκεί θα τον βρεις στα σίγουρα.
—Εκεί δεν μπορώ να πάω εγώ.
Αν θέλετε, όμως, να του πείτε εσείς πως ο αυθέντης μου τον παρακαλεί, αύριο να λειτουργήσει και να κάνει και μνημόσυνο για τους γονιούς του.
Θα έρθει στην εκκλησία με όλη την οικογένειά του και τους συγγενείς του.
Η κοπέλα χαιρέτησε κι έφυγε.
Η πρεσβυτέρα πήρε να συλλογίζεται το πράγμα.
Στο τέλος το αποφάσισε.
Φωνάζει την μεγαλοκοπέλα που είχαν για βοηθό του σπιτιού και της λέει:
—Εγώ θα φύγω και θα πάω να ιδώ την μάνα μου και θα κοιμηθώ εκεί.
Όταν έρθει ο παπάς, βοήθησέ τον να φάει και να ξαπλώσει·
και πες του πως ο τάδε άρχοντας τον παρακαλεί να λειτουργήσει αύριο πρωί για να κάνει το μνημόσυνο για τους γονιούς του.
Φρόντισε να κοιμηθεί γλήγορα, γιατί έχει να λειτουργήσει.
Σε λίγο η πρεσβυτέρα έφυγε κι έμεινε μόνη της η βοηθός του σπιτιού να συγυρίζει και να συμμαζεύει το νοικοκυριό και να ετοιμάζει το βραδινό φαγητό.
Σαν ήρθε το βράδυ, έφτασε κι ο παπάς, τύφλα στο μεθύσι.
Πήγε κατευθείαν κι έπεσε όπως ήταν στο κρεβάτι.
Μόλις και μετά βίας η βοηθός τού έβγαλε τα παπούτσια και το χοντρό ράσο του.
Πήγε μετά να φάει, μα ο νους της ήταν αλλού.
Σκεφτόταν τον παπά που κοιμόταν μεθυσμένος...
|η συνέχεια της απίστευτης αληθινής ιστορίας που βρίσκεται ανάμεσα σε άλλες στο βιβλίο του Παντελή Β. Πάσχου: «Ο Γέροντας (και άλλες αποκαλυπτικές ιστορίες)», εδώ...
(εμείς από τον π.Παντελεημων Κρουσκο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου