"Δεν είναι γάργαρο νερό η αγάπη σου, η φιλία σου, όταν θυμώνεις τόσο εύκολα, και κρατάς απόσταση...

Δεν είναι γάργαρο νερό η αγάπη σου, 

η φιλία σου, 

όταν θυμώνεις τόσο εύκολα, 

και κρατάς απόσταση.

Όποιος δεν μου δώσει σημασία τον κάνω πέρα;

Αυτός που δεν θα με ξεχωρίσει μέσα στο πλήθος,
δεν έχει θέση στη ζωή μου;

Εκείνος που δεν θα με έχει ψηλά, 

θα τον έχω εγώ χαμηλά;

Δεν μιλάμε για ερωτισμό, 

αλλά για την απλή αγάπη,
την συνηθισμένη χριστιανική ανθρωπιά.

Μου είναι καλός και αγαπητός 

μόνον αυτός ή αυτή
που δίνει τα πάντα για μένα;

Δηλαδή, αν ο άλλος πνίγεται στα χίλια δυό,
εγώ θα έχω την απαίτηση 

να είμαι το παν στη ζωή του;

Μήπως μέσα μου δουλεύει 

στα φουλ του
ο εγωισμός μου;

Μήπως εμφωλεύει κάτι άλλο;

Γιατί να θλίβομαι τόσο πολύ;

Για να ψαχτώ λίγο; 

Τι φταίει;

Που είναι το λάθος;

Μετά λέω: 

Αχ...έμεινα μόνος!

Γιατί;

(από τα πάμπολλα ερωτήματα του κόσμου).

|έγραψε ο π.Ιγνάτιος Καζάκος 

[εμείς από τη Θεοδοσία Παπουτσίδου]