☆ "Αν ψάξετε τις αναρτήσεις πριν 5 χρόνια, τέτοια μέρα, παρακινούσατε κόσμο να προσευχηθεί...

 

~ Του Αγίου Ευθυμίου σήμερα.

 Ας πούμε κι ας καταγράψουμε, 

προς Δόξαν Θεού, 

κάτι χαρούμενο και ευχαριστιακό.

Απ΄όλους όσους νομίζουμε πως έχουμε,

Ο Μόνος που πράγματι έχει, 

γι΄αυτό και μπορεί και χαρίζει 

επί δικαίους και αδίκους 

είναι ο Θεός.

Και σε Αυτόν μόνο αξίζει 

η Δόξα 

και η Τιμή 

και η Προσκύνηση.

Να πούμε λοιπόν ένα μόνο

από εκείνα που οι περισσότεροι δεν γνωρίζετε,

εκτός κι αν εμείς 

(που τα απολαμβάνουμε, 

έστω κι αν δεν τα αξίζουμε,)

φιλοτιμούμαστε που & που 

και σας κάνουμε κοινωνούς 

στα ασύλληπτα δώρα και στις συνεχείς "αυξήσεις",

που μας χαρίζει απλόχερα ο Παντελεήμων Θεός.

Πριν λίγες μέρες δεχτήκαμε από μια υπέροχη μανούλα,

με την οποία δεν γνωριζόμαστε 

και ποτέ μέχρι τότε δεν είχαμε επικοινωνήσει, 

το ακόλουθο μνμ:

 Αύριο στο Ευαγγέλιο θα ακούσουμε 

πως από τους 10 που θεραπεύθηκαν 

από τα χέρια του Χριστού μας,

γύρισε μοναχά ο ένας να ευχαριστήσει

και να πέσει στα πόδια Του...

Η δικές μας αστεράτες απορίες σε αυτή τη φάση είναι:

☆ Πως κάποιες ψυχούλες, βρε παιδί μου,

ξεχωρίζουν τόσο ξεκάθαρα πλέον 

από τις υπόλοιπες μικρόψυχες ψυχές μας

που δεν χωρούν κανέναν, 

πέραν βέβαια όσων έχουμε απόλυτη εξάρτηση και ανάγκη;

☆ Πως γίνεται οι δυσκολίες, 

τα προβλήματα, 

οι απώλειες, 

ακόμα και οι θάνατοι αγαπημένων

να εξαγνίζουν τις ψυχές 

όσων κατορθώνουν να χειρίζονται τα πάντα,

όσο κι αν πονάνε,

με την Ορθόδοξη θεώρηση

και προς Δόξαν του Αγίου Θεού;

☆ Μήπως αυτός δεν είναι 

ο ορισμός της περίφημης "αμφοτεροδεξιοσύνης" 

που έχει μπει απότομα, 

αλλά και γλυκά στη ζωή μας 

τα τελευταία 10 χρόνια;

☆ Πως γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι 

τόσο ευγνώμονες σε Θεό 

αλλά και σε ανθρώπους,

ακόμα κι αν δεν έχουν απολύτως 

καμιά υποχρέωση σε αυτούς τους τελευταίους;

☆ Και πως θα τα καταφέρουμε εμείς οι υπόλοιποι να τους μοιάσουμε;

         Στ΄ αλήθεια, ψάχνουμε απαντήσεις.

Αν έχεις καμιά πρόχειρη, μας λες.-

  ~ "αμφ." ΥΓ:

 Η ευγνωμονούσα αυτή αναρτησούλα 

α(μ)φιερωμένη σε όλους αυτούς 

που σταυρώνονται καθημερινά σε πόνους 

που μοιάζουν αφόρητοι, 

αλλά τελικά δεν είναι 

μόνο όμως αν τους δει κάποιους με αυτήν 

την υπέροχη αιώνια προοπτική...

[και σε μια Ευθυμία από μακριά,

που μαζί με τον Παππού

και τους" συν αυτώ" της,

μπήκε από πολύ μακριά με φόρα 

και αγάπη στη γειτονίτσα μας...]