Αναστάσιμο και το δικό του προσκλητήριο.
"Να μετάσχει στην χαρά Του θέλησε ο
Κύριος", μας είπε η δική μας πνευματική μητέρα, γερόντισσα Αγάθη.
"Όταν έρθει η ώρα να φύγω, τέτοιες μέρες
θα 'θελα να με καλέσει κι εμένα κοντά Του..."
συμπλήρωσε.
Πόσο μας παρηγορησαν τούτα τα λόγια!
17 Απριλίου 2023 κι οι δείκτες του ρολογιού της επίγειας ζωής σταμάτησαν για τον πατέρας μας στις 16:50 το απόγευμα, δεύτερης μέρας του Πάσχα.
Μέρα Λαμπρής, αλλά και μέρα... λαμπρή, καθώς ο ήλιος ακτινοβολούσε γιορτάζοντας μαζί με όλη τη φύση την Ανάσταση!
Αναστάσιμα και τα λόγια στην Εξόδιο.
Πώς να λυπηθεί κανείς,
όταν ακούει το "Χριστός Ανέστη"
και εκείνο το συγκλονιστικό:
"...και τοις εν τοις μνημασι ζωήν χαρισαμενος"!...
Πώς να τρέξει δάκρυ θλίψης στη χαρά;
Δάκρυα χαράς ναι, για την τιμή!
Δάκρυα χαράς που η ψυχή άφηνε το ανήμπορο, ταλαιπωρημένο και σταυρωμένο σαρκίο και πετούσε ελεύθερη από πόνο, δάκρυ και στεναγμό επιστρέφοντας στην αγκαλιά του δημιουργού Της.
Δάκρυα ευγνωμοσύνης για τούτο τον πατέρα- δώρο σε μας, τον πράο, τον μειλίχιο, τον ταπεινό, τον φιλότιμο και φιλοπονο, τον διαγοντα ασκητική ζωή
(με λίγες ελιές και λίγο ψωμί για μήνες
στο ταπεινό καλυβακι τον χειμώνα,
όταν έκλεινε το χιόνι τον δρόμο)
με την υπακοή στη γνώμη της μάνας, με την αγάπη σε όλους γύρω του: φίλους και μη.
Δάκρυα χαράς απερίγραπτης, δυνατά σαν τη μπόρα που ξέσπασε καθώς συνοδεύαμε το νεκρό του σώμα στην πορεία προς το κοιμητήριο, που γινήκαν ψιχαλες γαλήνιες, απαλές, σαν τέλειωσε η ταφή και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής...
Σε ευχαριστούμε, Θεέ μου, για τούτο τον πατέρα!
Σε ευχαριστούμε, πατέρα,
για το παράδειγμα
και τη θυσία σου!
Χριστός Ανέστη, αγαπημένε μας,
Χριστός Ανέστη στη μάνα,
σε όλους τους κεκοιμημένους
που την πλάκα του τάφου έσπασε
η φιλάνθρωπη Αγάπη του
Χριστού μας!
|από την κόρη σου, Βαλεντίνα Φωλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου