☆ Τον κοινώνησαν οι άγιοι Ανάργυροι! Μέσα στο κρεβάτι του πόνου, στο θάλαμο του ΑΧΕΠΑ... |Τῇ Αʹ (1ῃ) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων και θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ και Δαμιανοῦ, τῶν αὐταδέλφων τῶν ἐν Ῥώμῃ τελειωθέντων (284).

 

 

Διήγηση Στυλιανού…:

 

«Στις 27-9-2001 

έπαθα ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο (θρομβωτικό) 

και το αριστερό χέρι και πόδι ήταν σε πλήρη ακινησία. 

Ο λόγος μου ήταν αργός και όχι σταθερός. 

Έμεινα στο Νοσοκομείο 10 μέρες 

και ύστερα πήγα στο σπίτι. 

Κατά το τέλος Δεκεμβρίου του ιδίου έτους 

άρχισα να σηκώνομαι και να κυκλοφορώ με μπαστούνι.

 

 

»Στις 9-1-2002 και ενώ έκανα αντιπηκτική αγωγή, 

παθαίνω το δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο 

και ταυτόχρονα πνευμονική εμβολή. 

Πάλι το αριστερό χέρι και πόδι μένουν χωρίς κίνηση. 

Οι γιατροί λένε ότι δεν υπάρχει σωτηρία για μένα. 

Με αυτή την αγωγή δεν δικαιολογείται ο θρόμβος 

που προκάλεσε το εγκεφαλικό και την πνευμονική εμβολή.

 Βρίσκομαι και πάλι στο ΑΧΕΠΑ στο κρεββάτι του πόνου.

 

»Στις εννέα προς δέκα Ιανουαρίου, 

στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα, 

ενώ με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος, 

ξύπνησα και είδα όλο τον θάλαμο φωτισμένο άπλετα 

με ένα λευκό φως που δεν μπορώ να το περιγράψω. 

Γύρισα προς την πόρτα 

και αντί να δω κάποια νοσηλεύτρια, 

βλέπω δυό άνδρες με γαλάζια άμφια, 

με μορφή γαλήνια, 

την οποία γαλήνη μετάδωσαν και σε μένα 

πριν ακόμη τους μιλήσω. 

Όταν πλησίασαν κοντά μου τους ρώτησα ποιοί είναι 

και με πραεία φωνή μου είπαν: 

“Ο Κοσμάς και ο Δαμιανός είμαστε, Στυλιανέ, 

γιατροί είμαστε”.

 

»Ο ένας κρατούσε ένα μικρό Άγιο Ποτήριο με την λαβίδα. 

Ο άλλος ένα δοχείο γυάλινο με ένα Σταυρό στην μέση 

και 3 κλωνάρια βασιλικό. 

Πλησίασαν, 

με ράντισαν με τον αγιασμό 

και έπειτα ράντισαν και τον άλλο ασθενή του θαλάμου, 

τον Αναστάσιο, από ένα χωριό της Κοζάνης. 

Στην συνέχεια έρχονται να με κοινωνήσουν.

 

Τους είπα ότι την προηγούμενη μέρα το απόγευμα 

είχα φάει κρέας και μου απάντησαν: 

“Μην στενοχωριέσαι, εμείς το γνωρίζουμε. 

Και ένα να γνωρίζης. 

Αυτόν που εμείς φέραμε σε σένα, 

Αυτόν και εσύ από εδώ και στο έξης 

θα δίνεις στους ανθρώπους”.

 

 

»Μου έδωσαν το μάκτρο και με κοινώνησαν. 

Το ίδιο έκαναν και στον Ανάσταση. 

Αφού μας ευλόγησαν, 

έφυγαν 

και το φως έσβησε μόνο του.

 

Τότε τινάχθηκα πάνω στο κρεββάτι 

και ένιωσα κάτι παράξενο. 

Πριν ακόμα αρχίσω να σκέφτωμαι 

και να συνειδητοποιώ τι συνέβη, 

ένιωθα την ευλογία τους. 

Έβγαλα από το στόμα μου τον Άγιο Άρτο 

και το χέρι μου κοκκίνισε. 

Τότε κατάλαβα πως ήταν κάτι το αληθινό, 

κάτι το υπαρκτό. 

Με δέος τον κατέλυσα. 

Δόξασα τον Θεό 

και πραγματικά περίμενα με αγάπη μέσα μου τον θάνατο.

 

»Αλλά συνέβη το αντίθετο. 

Ενώ ήμουν με 80 τοις εκατό αναπηρία 

και σύμφωνα με το νόμο 2643 

ήμουν άτομο με ειδικές ανάγκες, 

από εκείνη την στιγμή 

άρχισαν όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο. 

Η αποκατάσταση της υγείας μου ήταν γρήγορη, 

θεαματική και οι γιατροί απορούσαν γι’ αυτό.

 

»Όταν μετά από λίγους μήνες 

βρέθηκα με κάποιον Γέροντα Αγιορείτη 

και του διηγήθηκα όλα αυτά, μου είπε: 

“Στυλιανέ, τι ήταν αυτό 

που σου έφεραν οι Άγιοι εκείνη τη νύχτα; 

Ήταν ο Χριστός, 

το Σώμα και το Αίμα Του, 

η Θεία Κοινωνία.

 Ποιος είναι αυτός 

που δίνει στους ανθρώπους την θεία Κοινωνία; 

Ο Ιερέας. Στυλιανέ, παιδί μου, 

ήρθε η ώρα για τον θάνατο, 

όχι τον πνευματικό, 

αλλά τον θάνατο του παλαιού Στυλιανού, 

ήρθε η ώρα για να γίνης Ιερέας”.

 

 

»Έτσι στις 14-12-2003, 

χωρίς προηγουμένως να το έχω σκεφθή ποτέ,

χειροτονήθηκα Διάκονος από τα ευλογημένα χέρια 

του αειμνήστου Μητροπολίτου Σισανίου 

και Σιατίστης Κυρού Αντωνίου, 

και στις 23-5-2004 πρεσβύτερος, 

σε ηλικία 41 ετών».

 

Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», 

τόμος Α’, και την ενότητα: 

«Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά». 

Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος»,

 Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.

 

Τῇ Αʹ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν αὐταδέλφων τῶν ἐν Ῥώμῃ τελειωθέντων (284).

  

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com

|εμείς από εδώ

[Η ΑΡΧΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ 

ΠΟΥ ΚΟΣΜΕΙ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ 

ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΔΕΞΙΑ 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟΝ

ΙΕΡΟ ΝΑΟ «ΜΕΓΑΛΗΣ» ΠΑΝΑΓΙΑΣ 

– ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΗΒΩΝ

«ΕΡΓΟ ΣΑΜΑΡΙΝΑΙΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΖΗΣΗ 

16 ΜΑΡΤΙΟΥ 1880» 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ...