✨ "...Ο Θεός έρχεται και διορθώνει το κάθε τι. Το μόνο που (πρέπει να) αναγνωρίζουμε ως αιώνιο και μη μάταιο είναι η Αγάπη... |εις μνήμην του Θανάση ✞ Στα δεξιά Του να΄ναι...

    ✨  γράφει η εκ των "συν αυτώ",  Ελένη Ζεάκη

Σκέφτομαι πολλές φορές 

πώς βάδισα ως τώρα στον κόσμο αυτό 

και βλέπω έναν άνθρωπο να προχωράει 

και γύρω του να μένουν χαλάσματα.

Κάποτε ένας Ρουμάνος ιερέας είπε στο κήρυγμα του 

δείχνοντας το Άγιο Ποτήριο:

"Ο Χριστός σας προσκαλεί όλους στο Δείπνο Του 

αλλά βρίσκετε συχνά δικαιολογίες 

για να μην παραβρεθείτε ..."

Και συνέχισε...

"Ποιός σας είπε πως κάνει καμία εξαίρεση 

ή προσκαλεί κάποιους και άλλους όχι;

Του γυρνάτε την πλάτη..."

Εκεί κόλλησα.

Του γυρνάω την πλάτη;;

Σκέφτηκα τη Μαρία 

που του έπλυνε τα πόδια με τα δάκρυα της 

και ήθελα να κάνω το ίδιο εκείνη τη στιγμή 

και για πάντα.

Αυτό ήταν ένα αίτημα μου εσωτερικό.

Δεν μίλησα.

Εκείνη την περίοδο ήταν άρρωστος ο Θανάσης,

μάλιστα ήταν δίπλα μου 

και φαντάζομαι ότι ο Ρουμάνος πατερούλης 

στην απλότητα του, 

του πέρασε κι εκείνου ένα όμορφο απλό μήνυμα

που μυστικά κουβαλούσε.

Πιστεύω αυτό της συμμετοχής στην αιωνιότητα.

Όντας πολύ πολύ άρρωστος, 

δεν άκουσα ποτέ από τα χείλη του το γιατί.

Μόνο επίκληση του ονόματος 

της Μητέρας Του Θεού για βοήθεια, 

χωρίς παράπονα, 

μόνο με υπομονή.

Όχι πολλές μέρες αργότερα, 

ο Θανασάκης ταξίδεψε για εκεί 

που δεν υπάρχει φθορά, πόνος κτλ ξέρετε...

Κοινώνησε την μέρα που έφυγε 

και ενώ ήταν σαν "φυτό"... 

Ο ιερέας θαύμασε που πήρε την Θεία Κοινωνία 

και την κράτησε στο στόμα και για ώρα κιόλας!

Φαινόταν να την απολαμβάνει 

γυρνώντας την μέσα στο στόμα 

σα να ήταν καραμέλα.

Η ικανοποίηση μου ήταν μεγάλη. 

Κέρδισε ο Θανάσης την αιώνια Ζωή.

Συνέχισα μόνη με τα 3 παιδάκια 

και γατζωμένη Στην Τριάδα.

Έχασα τη νοστιμιά από κάθε τι υλικό, 

ίσως σε βαθμό που δεν έπρεπε.

Ο Θεός ερχόταν και μου διόρθωνε 

κάθε τι.

Το μόνο που αναγνώριζα 

ως αιώνιο και μη μάταιο 

ήταν η αγάπη.

Την αγάπη την βίωσα μέσα από τα παιδιά.

Τα δικά μου παιδιά, 

όλου του κόσμου τα παιδιά 

και εκείνους που παρέμειναν παιδιά. 

Ήταν και είναι πολλοί αυτοί 

ωστόσο δέχτηκα και όλα τα αντίθετα.

Ζήλεια, κοροϊδία, εκμετάλλευση, 

υποτίμηση και άλλα όμοια, 

όπου όμως με βοήθησαν 

να μη χάσω το δρόμο μου.

Πώς;

Με ταπείνωναν...

και έτσι μπορούσε μέσα μου 

να δουλεύει η Χάρις.

Ο ταπεινός Ιησούς 

μπορεί να συνομιλήσει με ταπεινό άνθρωπο.

Αν δεν είχα ταλαιπωρηθεί 

δεν θα ήμουν εδώ να μιλώ 

για την ευτυχία της ταπείνωσης...

Όταν καθόμαστε στο γιοτ και πίνουμε πινακολάντα

πώς να μιλήσει μαζί μας ο Κύριος;

 Μα ναι... 

Εκείνος μιλάει πάντα και παντού, 

αλλά στην καρδιά μας απευθύνεται.

Όταν η καρδιά μας είναι δοσμένη 

στο πέταγμα του γλάρου να βγάλουμε σέλφι με το γιοτ 

να φαίνεται και το γυμνασμενο κορμί του ναύτη... 

Πώς; ...

Πώς να βρεθεί χώρος συνεύρεσης μαζί Του;

Η "πολυτέλεια" που έζησα 

δεν αγοράζεται με όλου του κόσμου τα χρήματα.

Κι αν με ρωτούσε ο Θεός 

τί θα ήθελα καλύτερο να λάβω, 

θα του απαντούσα:

 Αγάπη για όλους θέλω να έχω.

Ενα μεγάλο ευχαριστώ 

για τις πολλές ελεημοσύνες 

που έχω λάβει κατά καιρούς...

 Ήταν μεγάλη μου τιμή να με προτιμήσεις...

εσύ, σε σένα μιλώ..🙂...

με μια αγκαλιά, 

ένα φαγητό ή ένα καλό λόγο.

           Καλή νηστεία!

        Καλό Δεκαπενταύγουστο!