Ένας άνθρωπος που προκόβει κατά Θεόν,
είναι προτιμότερος από μυριάδες που καμαρώνουν με αυθάδεια.
Όπως βλέπουμε και την Παλαιά Διαθήκη,
όπου χιλιάδες από τον λαό έπεφταν χτυπημένοι από θεϊκή οργή,
και «Μόνος ο Φινεές στάθηκε και εξευμένισε τον Θεό,
και κόπασε η καταστροφή».
Αν όμως εκείνος έλεγε:
"Πώς να τολμήσω να ζητήσω εξιλέωση
ύστερα από τα τόσα που έγιναν;
Πώς να καταψηφίσω αυτούς
που αποφάσισαν να ζουν με τον τρόπο αυτόν;"
Ούτε αυτός θα αρίστευε,
ούτε το κακό θα σταματούσε,
ούτε οι υπόλοιποι θα σώζονταν,
ούτε ο Θεός θα τους χάριζε την εύνοιά Του.
Είναι λοιπόν καλό,
είναι καλό και ο ένας να μιλάει με παρρησία
και να ακυρώνει την άδικη απόφαση των πολλών.
Συ όμως, αν σου αρέσει,
προτίμησε αντί του Νώε που σώζεται,
το πλήθος που πνίγηκε,
και εμένα επίτρεψέ μου να τρέξω στους λίγους
που είναι μέσα στην κιβωτό.
Αν πάλι θέλεις κατάταξε τον εαυτό σου
μαζί με τους πολλούς στα Σόδομα,
εγώ όμως θα συνοδέψω τον Λώτ,
έστω και αν μόνος του αποχωρίζεται από τα πλήθη
επιδιώκοντας
το συμφέρον του.
Ωστόσο για μένα και το πλήθος είναι σεβαστό,
όχι όμως εκείνο που αποφεύγει την εξέταση,
αλλά εκείνο που παρέχει απόδειξη,
όχι εκείνο που αμύνεται με κακία,
αλλά εκείνο που διορθώνεται με τρόπο πατρικό,
όχι εκείνο που χαίρεται με την καινοτομία,
αλλά αυτό που φυλάγει την πατρική
κληρονομία.
Και για ποιο πλήθος μου μιλάς;
Αυτό που πληρώθηκε με κολακεία και δώρα;
Αυτό που εξαπατήθηκε από αμάθεια και άγνοια;
Αυτό που έπεσε από δειλία και φόβο;
Αυτό που προτίμησε την πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας,
από την αιώνια ζωή;
Αυτά που πολλοί ομολόγησαν φανερά.
Με το πλήθος ενισχύεις το ψέμα;
Έδειξες το μέγεθος του κακού.
Γιατί, όσο περισσότεροι βρίσκονται στο κακό,
τόσο
μεγαλύτερη είναι η συμφορά....
|Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης
(ΕΠΕ,
Φιλοκαλία τόμος 18Β , σελ. 243)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου