✨ “Και ποιος σε έκανε καλά, βρε πιτσιρίκο;” |Από την αγωνία στο θαύμα: Το δώρο του Ουρανού...

 

 

      |Πριν διαβάσεις το λυτρωτικό γεγονός που ακολουθεί, αναρωτήσου...

Έχεις νιώσει ποτέ την ψυχή σου να τρέμει από αγωνία; 

Έχεις προσευχηθεί τόσο δυνατά, 

που να νιώθεις πως όλος ο ουρανός σ' ακούει; 

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ 

πόση δύναμη μπορεί να κρύβει η πίστη 

μέσα σε μια στιγμή απελπισίας; 

Έχεις δει θαύμα με τα ίδια σου τα μάτια 

και όμως να μην ξέρεις πώς να το εξηγήσεις;

Κάποιες στιγμές, η ζωή στέκεται στο όριο, 

ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. 

Και τότε, εκεί που όλα μοιάζουν αβέβαια, 

κάτι μεγαλύτερο από εμάς έρχεται και μας αγκαλιάζει.

Η ιστορία που θα διαβάσετε δεν είναι απλώς μια δύσκολη αρχή… 

Είναι ένα πέρασμα 

μέσα από τη Μεγάλη Παρασκευή της καρδιάς μας 

προς το φως της Ανάστασης. 

Ένα θαύμα που ζήσαμε στο σώμα και στη ψυχή μας.

Την μοιραζόμαστε μαζί σας, 

όχι για να σας εντυπωσιάσουμε, 

αλλά για να δοξάσουμε Εκείνον που ακούει και απαντά 

και να τιμήσουμε τους Αγίους 

που γίνονται συνοδοιπόροι στα πιο δύσκολα μονοπάτια.

Γιατί, ναι… 

Η Ανάσταση δεν είναι μόνο ένα γεγονός. 

Είναι βίωμα. 

Και εμείς την είδαμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας...

        |ο πρόλογος της νέας συν-εργάτιδάς μας, της μικρής Mat... 

✨ Ανήμερα των Αγίων 40 μαρτύρων, 

ήρθε στον κόσμο ο 4ος γιος μας. 

Η χαρά της γέννησης όμως συνοδεύτηκε από αγωνία, 

καθώς το νεογέννητο χρειάστηκε 

άμεση διασωλήνωση και νοσηλεία σε θερμοκοιτίδα. 

Παρά την αρχική βελτίωση, 

η κατάσταση του μωρού 

επιδεινώθηκε ραγδαία την επόμενη μέρα.

       Όταν επισκέφθηκα το μωρό, 

το βρήκα ξανά διασωληνωμένο. 

Η ενημέρωση από τη γιατρό ήταν δυσοίωνη: 

"Δεν πάμε καθόλου καλά". 

Η αγωνία μου μεταδόθηκε στο μωρό, 

προκαλώντας επιδείνωση της κατάστασής του. 

Άρχισαν όλα τα μηχανήματα να χτυπάνε, 

ενώ το μωρό είχε γίνει μωβ. 

Διέκοψε η γιατρός την ενημέρωση και των υπολοίπων γονιών 

και μου είπε να πάω στο δωμάτιο μου. 

Δεν ξέρω πόση ώρα έκανα να φτάσω στο δωμάτιο. 

Έκλαιγα και παρακαλούσα τον άγιο Λουκά τον ιατρό 

να τον κάνει καλά. 

“Τόσες παρακλήσεις σου έκανα στην εγκυμοσύνη” 

του έλεγα, 

“Μην αφήσεις να πεθάνει”.

       Ο σύζυγός μου, που έσπευσε στο νοσοκομείο, 

ενημερώθηκε ότι το μωρό υπέστη πνευμοθώρακα 

(τρύπησε ο αριστερός πνεύμονας 

και ο αέρας διοχετευόταν σε όλη τη θωρακική χώρα) 

και χρειάστηκε επείγουσα επέμβαση 

(τρύπησαν την αριστερή πλευρά για να βγει ο αέρας 

και να έρθει ξανά ο πνεύμονας στη θέση του). 

Μάλιστα τα λόγια της γιατρού ήταν τα εξής: 

“Ευτυχώς το πετύχαμε”. 

Είπα τότε στο σύζυγο, 

“Τι ευτυχώς το πέτυχαν, ο Άγιος Λουκάς το έκανε!”. 

(Αργότερα η αδελφή μου η οποία είναι παιδίατρος 

μου είπε πως πρέπει να δοξάζω το Θεό για αυτό το παιδί, 

μιας και η πιθανότητα να πετύχουν την επέμβαση 

είναι στο 30%).

  Και επειδή ο Άγιος ήθελε να είμαστε σίγουροι για το θαύμα… 

Περίπου ενάμιση χρόνο αργότερα, 

βρισκόμαστε στο σπίτι του πεθερού μου. 

Εκεί που ξαπλώνω με τον μικρό 

υπήρχαν διάφορες εικονίτσες Αγίων 

(Παϊσίου, Νεκταρίου, Ιωάννου του Ρώσσου, 

Λουκά του ιατρού κ.α.). 

Ο μικρός, στα ξαφνικά, 

χωρίς να μιλάει ακόμα, 

πήρε την εικόνα του Αγίου Λουκά, 

τη φίλησε 

και έδειξε το σημείο της επέμβασης. 

Αν υπήρχε οποιαδήποτε αμφιβολία για το θαύμα 

διαλύθηκε εκείνη τη στιγμή.

       Όταν ένα μήνα αργότερα, στο σπίτι μας, 

του έδειξα την εικόνα του Αγίου Λουκά 

που είχαμε στο εικονοστάσι, 

και τον ρώτησα εάν ήταν αυτός που τον γιάτρεψε, 

κούνησε αρνητικά το κεφάλι 

και μου έδειξε πάλι το σημείο της επέμβασης. 

Απορημένη τον ρωτάω 

“Και ποιος σε έκανε καλά;”, 

και τότε μου δείχνει την εικόνα του Αγίου ΑμΦιλοχίου 

(Μακρή της Πάτμου)… 

     (Πρόσεξε το κεφαλαίο -Φ- του Αγίου ΑμΦιλοχίου. 

Τυχαίο θα'ναι...)

       Μετά την επέμβαση του πνευμοθώρακα, 

είχα πει το σύζυγό μου να τηλεφωνήσει το γέροντά μας 

(το μακαριστό Γρηγόριο, ηγούμενο της Δοχειαρίου) 

και να ενημερώσει ότι το μωρό δεν πάει καλά.

Ο σύζυγος ήταν διστακτικός γιατί 

και ο γέροντας τότε ήταν στο νοσοκομείο βαριά άρρωστος. 

Μετά από τις πιέσεις μου, 

του τηλεφώνησε και τον ενημέρωσε. 

Την επόμενη μέρα, μας τηλεφώνησε ο γέροντας 

και μας είπε να αεροβαφτίσουμε το μωρό 

και να τον ονομάσουμε ΑμΦιλόχιο, 

προς τιμήν του γέροντά του. 

Την ώρα που το αεροβαφτίζαμε, 

ενώ το μωρό ήταν σε καταστολή 

με όλα τα σωληνάκια στο κορμάκι του, 

άνοιξε τα μάτια του 

και κοιτούσε γύρω σαν να ήταν κάποιος εκεί.

       Αργότερα μου είπε ο γέροντας Γρηγόριος ότι, 

την ώρα που το αεροβαφτίζαμε 

ο ίδιος μπροστά στα λείψανα του Αγίου Αμφιλοχίου 

τον παρακάλεσε και του είπε: 

"Γέροντα εσύ αγαπούσες πολύ τα παιδιά, 

τώρα τα παιδιά δίνουν το όνομά σου, 

τρέχα και κάνε το καλά”...

    ✨ ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ... ✨

 |μας έστειλε η ίδια η μανούλα της "Κοινής Πορείας", η Θανάσαινα...

    (η φωτογραφία με το νεογέννητο στη θερμοκοιτίδα τυχαία επιλογή από το διαδίκτυο...)