"Δεν έχω άνθρωπο..."
Τι είπες;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μετά από την Ανάσταση του Χριστού,
τις αποδείξεις της Ανάστασης,
τη χαρά του θαύματος,
γίνεται πιο συγκεκριμένη την τρίτη εβδομάδα.
Παρουσιάζει έναν Χριστό να κάνει θαύμα
για να μας Τον φέρει πλέον προσωπικά μέσα μας.
Θεραπεύει έναν Παράλυτο
που τον βλέπει να περιμένει για ένα θαύμα
χωρίς ελπίδα.
Αυτή είναι η Εκκλησία.
Ο Θεός επιβραβεύει
αυτούς που περιμένουν ένα θαύμα
για να αποκτήσουν ζωή.
Ο κόσμος χαρίζει τα ψέματα ως αλήθεια
και απλά κρατεί τη ζωή.
Ο Χριστός ξέρει.
Μας λέει αυτή την εβδομάδα:
"Θέλεις να γίνεις καλά".
Εμείς του λέμε όμως
"Δεν έχω άνθρωπο".
Εκείνη την εποχή γινόταν θαύμα
μόνο σε εκείνον που θα έμπαινε πρώτος μέσα.
Κολυμπήθρα λεγόταν η δεξαμενή αυτή.
Όχι τυχαία.
Και το Πάσχα ήρθε.
Δεν είναι μόνο κοινωνικό γεγονός.
Έχει αποδείξεις,
όχι όμως αόριστες
ή απλά ιστορικές.
Αφορά τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Γι' αυτό
η πρώτη επαφή του Χριστού
μετά τα γεγονότα της Ανάστασης
είναι με έναν μόνο άνθρωπο:
εμάς προσωπικά.
"Εσύ θέλεις πραγματικά
να γίνεις καλά,
να αισθανθείς
αθώος,
καθαρός,
αθάνατος;".
Όλη η Ανάσταση έγινε πρώτα για σένα.
Δεν είναι απλά ένα ιστορικό γεγονός.
Εσένα αφορά.
Αυτό λέει η Εκκλησία του Χριστού.
"Προηγείσαι εσύ. Θέλεις;"
Μας ξυπνάει αυτή η εβδομάδα.
"Τέρμα τα πανηγύρια.
Εσύ θέλεις να αναστηθείς;"
Η Εκκλησία απευθύνεται σε μας προσωπικά.
"Κάποιος να μ' αγαπήσει.
Κάποιος να με αγκαλιάσει.
Κάποιος να μ' ακούσει.
Ψάχνω για άνθρωπο".
Αυτό λέμε.
Δεν ψάχνουμε για φανταστικό Θεό
που όλα τα λύνει.
Θέλουμε φίλο.
Σε αυτό τον πόνο μας βλέπουμε
ότι κανένας άνθρωπος δε μπορεί.
Είναι σαν κι εμάς.
Μας αγαπά ίσως,
αλλά δε μας θεραπεύει.
Πεθαίνουμε.
Άδικο, αλλά αληθινό.
Σπεύδει ο διάβολος να μας παρηγορήσει,
να ξεχάσουμε τον πόνο μας,
να γίνουμε καλά
χωρίς μάταιες ελπίδες.
"Ζήσε καλά και πέθανε γεμάτος".
Μας δίνει λύσεις μιας πρόσκαιρης ζωής.
Αυτός είναι ο κόσμος μας.
Μάθαμε να ζούμε με την εικόνα,
τα κείμενα του ίντερνετ,
με την περιέργεια.
Αυτό ονομάζεται ευτυχία.
Η αναζήτηση,
η περιέργεια,
η ενημέρωση.
Για την Αλήθεια δε μιλάει κανείς.
Τη Ζωή ψάχνουμε και λέμε ψέματα.
Ψάχνουμε το Πρόσωπο.
Ψάχνουμε τον φίλο μας
που να μη μας λέει ψέματα,
να μας ανοίγει διέξοδο.
Πρέπει να κάνουμε λοιπόν κι εμείς
την ερώτηση στον εαυτό μας.
"Θέλεις να γίνεις καλά;"
Σήμερα αυτό το ακούμε από τον Άνθρωπο Ιησού,
το ακούμε ακριβώς ίδιο από την Εκκλησία Του.
"Δεν έχω άνθρωπο.
Κανείς δε μ' ακούει.
Κανείς δε με πονάει.
Κανείς δε μου δίνει ένα χάδι, μια αγκαλιά.
Κανείς δε μπαίνει στη θέση μου".
Η Εκκλησία γίνεται η φωνή μας,
ο εαυτός μας.
Κι αμέσως παρακολουθούμε τη θέση ενός ανθρώπου
ως Θεανθρώπου να λέει:
"Τι είπες;
Δεν έχω άνθρωπο;
Εγώ έγινα άνθρωπος για σένα
κι εσύ λες
ότι δεν έχω άνθρωπο;"
Αυτή η εβδομάδα
είναι εβδομάδα αποκάλυψης Θεού.
Θεού για μας προσωπικά.
Δεν είναι η Ανάσταση ως γιορτή.
Είναι η δική μας Ανάσταση.
Για τον καθένα μας ήρθε.
Όχι για τον κόσμο.
Έχουμε έναν Θεό προσωπικά για μας.
Είναι (και) Άνθρωπος.
Μας ακούει και μας πονάει.
Μας δίνει τον εαυτό Του.
Μας δίνει τη χαρά Του.
Μας σταματάει το κλάμα,
τη δικαιολογία.
Πλέον υπάρχει άλλος κόσμος.
Σε αυτόν μας καλεί.
Είναι ο κόσμος της δικής Του Ανάστασης.
Είναι μια Ανάσταση σε έναν δικό Του κόσμο,
όλο χαρά και νόημα:
τη δική Του αγάπη.
Αυτή τη βδομάδα ας πούμε ένα Ναι.
Ας ανοιχτούμε σε έναν άλλο κόσμο.
Είναι γεμάτος χαρά και αλήθεια
που δίνουν Ζωή αληθινή, χειροπιαστή.
Ας δεχτούμε σήμερα τον Χριστό.
Τίποτα πια δε θα μας απειλεί.
Ούτε η μοναξιά,
ούτε ο φόβος της,
ούτε ο εαυτός μας.
Θα γίνει αιτία αιώνιας ζωής.
Αυτό μας χαρίζει σήμερα η Εκκλησία.
Ας το δεχτούμε ταπεινά.
Χριστός Ανέστη, αδέρφια μου!
|Η κάρτα της αρχής από την Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Ακράτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου