✔ 1963 και 2025 |Η Ελλάδα κοιτάζει επιτέλους και πίσω! Και παίρνοντας ό,τι καλό υπάρχει εκεί, θα βγει ξανά μπροστά...

 

                         |γράφει ο Chrysostomos Melis

✔ Έχω την εντύπωση 

ότι η εκπροσώπηση της Ελλάδος στη eurovision του 1963 

επαναλαμβάνεται τώρα και στο 2025, 

φυσικά με άλλο πρόσωπο, 

σε άλλη εποχή, 

με άλλη τεχνολογία, 

σε άλλη έκδοση...

    Παρόλ' αυτά, διακρίνεται ο ίδιος πολιτισμός, 

η ίδια αλήθεια, 

το ίδιο ήθος...

    Νάνα Μούσχουρη και Κλαυδία Παπαδοπούλου 

δεν χρειάστηκαν να γδυθούν, 

δεν χρειάστηκαν να προκαλέσουν 

ή να διεκδικήσουν την προσοχή κανενός.  

Κέρδισαν την προσοχή 

με τη σεμνότητα, 

το μέτρο, 

την καλαισθησία 

και την ευπρέπειά τους. 

Δεν χρειάστηκε να βάλουν φακούς επαφής, 

δεν χρειάστηκαν να υποδυθούν κάποια που δεν είναι, 

δεν χρειάστηκαν να μηχανευτούν τρόπους 

για να τραβήξουν τα φώτα πάνω τους.

     Σε ευχαριστούμε Κλαυδία 

που μας υπενθύμισες τα απλά, 

τα όμορφα 

και τα αληθινά του πολιτισμού μας...

 

   |"αμΦ." ΥΓ:

εμείς, παρότι τελείως αναρμόδιοι, 

τα λέμε και έχουμε ταχθεί υπέρ της Αστερομάτας εδώ και 3 μήνες...

 

Και αυτό γιατί σε ένα τέτοιο εν πολλοίς διεστραμμένο περιβάλλον, το όποιο υγιές αλλάζει το τοπίο και είναι κατά τη γνώμη μας ένα είδος ομολογίας...

     👉 Κι όπως εύστοχα λέει και η Θωμαή...

"Αυτό που είδαμε δεν ήταν απλά ένα τραγούδι.

Περιέγραψε τόσο η σπαρακτική φωνή της Κλαυδίας, 

όσο και το ακραία δυνατό σκηνικό, 

όλον τον πόνο του χωρισμού 

και όλον τον καημό του γυρισμού.

Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίχθηκαν 

οι φρικτές στιγμές από την πυρκαγιά της Σμύρνης, 

από τις σφαγές του Πόντου, 

από τις ψυχές που ξεριζώθηκαν 

και πέταξαν μακριά σαν τα πουλιά 

και μια θάλασσα αίμα ολόγυρα 

να σου μαχαιρώνει την καρδιά!

Και να που στο τέλος ξεπρόβαλε πάλι η ελπίδα, 

με τ' άσπρο της το φόρεμα, 

να θυμίζει στην ελληνική ψυχή, 

αυτό που λέει ο ποιητής...:

τι έχασε, 

τι έχει, 

τι της πρέπει!

Τίποτα λιγότερο, ποτέ ξανά.

Αυτή είναι η πατρίδα μας.

Αυτή είναι η Ελλάδα..."