☆ "Μάτια δεν είδα να γελούν σαν τα δικά σου μάτια, τον θάνατο να καταργούν, να σβήνουν τα σκοτάδια...

      |το παρόν εκπληκτικό πόνημα από τη "συνήθης ύποπτη", Ελένη Ζεάκη...

(με μάτια να βρέχονται 4 ώρες, όσο δλδ της πήρε για να γράψει αυτό που θα διαβάσεις...)

    |1 Ιουλίου 1921 Αγγλοκρατούμενη Κύπρος 

Επτά μηνών γεννήθηκε 

κι είπαν νεκρό πως ήταν 

το κλάψαν και το ντύσανε

άλλη βουλή δεν είχαν 

Κι εκεί που είπε η μάνα του

Θεέ μου πως να τ' αντέξω 

άρχισε τα χεράκια του

να γνέφουν βγάλτε με έξω 

Το Λαζαράκι τούτο δω

που βγήκε απο τον τάφο 

στη Δρούσια γεννήθηκε 

χωριό που' ναι στην Πάφο 

Πρώτη Ιούλη ήτανε 

μιά ημερομηνία 

και Γέννηση και Κοίμηση

που 'χουν την ίδια αξία 

Είχε παππού πρεσβύτερο

κι ήταν φτωχή φαμίλια

μικρό παιδάκι στ' εκκλησιές 

άναβε τα καντήλια 

Σωκράτης ονομάστηκε 

τυχαίο ήταν μάλλον 

και στη Σοφία Του Θεού 

περνούσε ο γεις τον άλλον 

Τρεις τάξεις του δημοτικού 

μονάχα εκείνες πήγε 

να βοηθήσει τους γονείς 

με όση δύναμη είχε 

Κοντά σ' αυτούς διδάχθηκε 

να εργάζεται με κόπο 

και να' ναι ελεήμονας παντού 

με κάθε τρόπο 

Στην εφηβεία Η Χαρά 

μες στο κενό του ήρθε 

και κάλυψε την ύπαρξη 

και το σκοπό του βρήκε 

Καθόταν σε μια ερημιά 

και Στο Θεό μιλούσε 

"Μάταια που' ναι η ύπαρξη"!

με πόνο και ρωτούσε...

Κι ανοίγει η πύλη του ουρανού 

και Ο Χριστός προβάλλει 

-" Κατάργησα τον θάνατο,

θα αναστηθειτε πάλι"!

Κατάλαβε πως μοναχός 

επιθυμεί να γίνει 

στο Σταυροβούνι προσκυνά 

κι Ο Κύριος Το δίνει 

Μπαίνει απ' Τον Τίμιο Σταυρό

Το Φως μες στην καρδιά του

την ώρα που Τον προσκυνά 

γίνεται η κουρά του

Το όνομα Σωφρόνιος

δίνουν που του ταιριάζει

με σωφροσύνη ευλαβικά 

κάθε εργασία βγάζει 

Περνούν τα χρόνια ασκητικά 

κι έρχεται κι άλλος πόθος 

ακόμα πιο ερημικός

να τον δεχόταν τόπος 

Περνά στην Ιερουσαλήμ 

Αγίους συναντάει 

σε όλα τα προσκυνήματα 

και στις έρημους πάει 

Ήρθε η ώρα που ποθεί 

κινάει για Τ' Άγιο Όρος 

με θαύματα πολλώ λογιώ

να φτάσει ήταν τρόπος 

Εκεί τον υποδέχθηκαν 

πρόσκληση είχε πάρει 

τς' Αγίας Άννας το παιδί 

ήτανε και καμάρι 

Μα εκείνος πιο ασκητικά 

ήθελε να περνάει 

στην αγκαλιά του Ησυχαστή

του Ιωσήφ θα πάει 

Μια οικογένεια ασκητών 

τρία καλογεράκια 

Εφραίμ Ιωσήφ Χαράλαμπος 

λάμπουν στα Κατουνάκια 

Δίπλα στον Άγιο Εφραίμ 

στις Θείες λειτουργίες 

στην άσκηση υπακοής

νηστείες κι αγρυπνίες

Αυτά τα τρία τα παιδιά 

πολλοί θα ακολουθήσουν 

και θα γεμίσει μοναχούς 

τον Άθωνα θα ανθίσουν 

Έτσι συνέβη πράγματι 

με άσκηση μεγάλη 

Η Χάρης αντιστάθμισμα

ήταν στην τόση πάλη 

Αρρώστησε πολύ βαριά 

και είχε αιμοπτύσεις

Ήταν μεγάλος ο Σταυρός 

που 'πρεπε να κρατήσεις...

Επάνδρωσε πολλές μονές 

χατίρι δε χαλούσε 

και βοηθούσε πάντοτε 

όπου  Ο Θεός καλούσε 

Επέστρεψε στον τόπο του

στην Κύπρο πίσω πήγε 

ο Άγιος Παΐσιος αυτό 

για εκείνον είπε 

Ανέλαβε ηγούμενος 

κι άλλα παιδιά κοντέψαν

τέτοια Αγία αγκαλιά

τέτοιους Αγίους θρέψαν

Ο Αθανάσιος Λεμεσού 

ο Εφραίμ Βατοπεδίου 

στην εκκλησία σήμερα 

δώρο 'ναι του ιδίου 

" Που' σαι παιδί μου σε ζητώ..."

(έπρεπε να το ξέρει)

 "...έφυγες και αποχωρισμό 

θανάτου μου' χεις φέρει..."

Αυτά του γράφει ο Άγιος 

Εφραίμ Κατουνακιώτης

που αγάπησε τον Ιωσήφ 

στο ανθός του της νιότης.

Μα ο Θεός επέτρεψε 

να δοκιμάσει φθόνο 

να επιστρέψει του άνοιξε 

στο Αγιο Όρος δρόμο 

Ήταν Εκείνου θέλημα 

στο Βατοπέδι πάει 

με συνοδεία δυνατή 

κοινόβιο κινάει 

Αναμορφώθηκε η μονή 

στολίδι είχε γίνει 

και το όνομα του αιώνια 

δίπλα σ' αυτήν θα μείνει 

Εκεί έκλεισε τα μάτια του

να φύγει το ποθούσε 

γιατί σκλαβιά αυτή η ζωή 

πως ήταν μολογούσε 

   |Μονή Βατοπεδίου, Άγιον Όρος

-------1 Ιουλίου 2009-----

Μάτια δεν είδα να γελούν

σαν τα δικά σου μάτια 

τον θάνατο να καταργούν 

να σβήνουν τα σκοτάδια 

Όταν κοιμήθηκες εσύ 

την πρώτη του Ιούλη 

χαρά σκορπίζει η όψη σου

κι αλλάζει η πλάση ούλη

Και κελαηδήσανε πουλιά 

που' τανε πληγωμένα

γιατί ανοίξανε γι' αυτά 

μέρη που ήταν ξένα 

Και πίστευε ο δυστυχής 

ο θάνατος πως ζούσε 

μα είδε την απάντηση 

σε σένα πως γελούσε 

Άγιε μου Βατοπεδινέ

τέκνο της νήσου Κύπρου 

το ρόδο του Ησυχαστή 

του μυρωμένου κήπου 

Καλά που σε γνωρίσαμε 

κι είδαμε τη μορφή σου 

και ευλογία πήραμε 

κι εμείς απ' τη δική σου

Αγάπη γνήσια εσύ 

δίδαξες στα παιδιά σου

κι αυτά μας είπανε Άγια 

πως ήτανε η καρδιά σου

Ο Λεμεσού ο Άγιος 

που ακόμα ζει κοντά μας

είναι εκείνος που άφησες 

και ζεις ανάμεσα μας

Εσύ 'χες τρόπο αλλιώτικο 

διδακτικό συγχρόνως 

καμιά σχολή ανώτερη 

δεν έβγαλες και όμως...

Τέτοιο Της Χάρης γνώρισμα 

είχες όταν μιλούσες 

που ούτε πανεπιστήμιο 

να 'βγαζες θα απαντούσες 

Η Αγάπη ήταν σημαία σου

κι εμείς αυτήν κρατούμε 

και σου φωνάζουμε γλυκά

 πόσο σε αγαπούμε...