Τη γλύκα απο το νέκταρ σου
όποιος δε δοκιμάσει
δε θα γνωρίσει αιώνια
πως μεγαλεία θα 'χει
Τρεις Σεπτεμβρίου έγινε
η ανακομιδή σου
την ευωδία σκόρπισε
η Άγια βιοτή σου
Και μύρισε ως τα βουνά
στις Αίγινας τις ράχες
κι οι μέλισσες προσκύνησαν
στων λουλουδιών τις πλάτες
Δεν ήταν νέκταρ γήινο
ούτε οσμή του κόσμου
Μα του ουράνιου του αγρού
που ήσουν κάτοικος του
Εκεί που κατοικήσανε
οι πιο χαριτωμένοι
για Την αγάπη Του Χριστού
στον κόσμο αδικημένοι
Κι ήταν το πιο παράδοξο
να σου φερθούνε έτσι
που είχες έμπρακτα βρεθεί
Στου Κύριου τη θέση
Κι έκανες έργο σιωπηλά
κι ας ήσουν Ιεράρχης
γινόσουν δούλος κι έκανες
Το Θείο Λόγο πράξεις
Σε μίσησαν οι άνθρωποι
μέσα στην εκκλησία
σε διώξαν τόσο σκληρά
χωρίς ευαισθησία
Ψέματα είπανε για σε
στο δρόμο σε πετάξαν
κι εσύ δεν κατηγόρησες
για το κακό που φτιάξαν
Περίμενες κι ο Κύριος
σου έστελνε φαγάκι
που πεινασμένος γύρναγες
με ενα φτωχό ρασάκι
Ήσουν η λέξη υπομονή
γραμμένη με το αίμα
της πληγωμένης σου καρδιάς
στο ταπεινό σου βλέμμα
Αναγνωρισαν με καιρό
πως σφάλμα είχε γίνει
ζήτησαν στη Ριζάριο
διευθυντής να γίνει
Κι ήταν ο Άγιος εκεί
καθηγητής ποιμένας
το ιερό το έργο του
δεν πέρασε κανένας
Ήταν παιδί της Παναγιάς
κι ήθελε να μονάσει
στην Αίγινα θα μεταβεί
κοινόβιο θα φτιάξει
Σαν ταπεινό μικρό παιδί
θελήματα θα κάνει
χτίστη εργάτη κηπουρό
μπαλωματή τσαγκαρη...
Για Τον Τριαδικο Θεό
μέσα στο μοναστήρι
φυτεύει δέντρα γίνεται
κάθε φτωχού χατίρι
Μα πάλι διαβάλλεται
με προσβολή μεγάλη
και μαρτυρούνε ψεύτικα
πως αίσχη έχει κάνει
Στο μοναστήρι έφτασαν
με βία να ερευνήσουν
αστυνομία εισαγγελείς
να τονε ξεφτιλίσουν
Έπιασαν και του τράβηξαν
με μίσος τη γενιάδα
στιγματισμένος έμεινε
μες στην Αγιά Τριάδα
Ελάχιστοι πιστέψανε
Άγιο πως χτυπούσαν
μα μίλησε Ο Κύριος
σε όσους τον αδικουσαν
Τιμωρηθήκαν γήινα
δεν ξέρω άμα σωθήκαν
οι Αιγινήτες σύντομα
το μύρο του γευτήκαν
Στο μοναστήρι που 'φτιαξες
κάθε ψυχή προσμένεις
σε τάφο ολοζώντανος
είσαι και περιμένεις
Κι είσαι παράλληλα εκεί
που κατοικούν αγγελοι
και γίνεται να το αισθανθείς
φτάνει η ψυχή να θέλει
Είσαι ανθηφόρος
στο ξηρό και άνυδρο
βλαστάρι
των Αιγινίων καύχημα
της Παναγιάς καμάρι...
|έγραψε η Ελένη Ζεάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου