"ΚΑΠΟΤΕ ΟΛΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ…" - αμφ: Αφιερωμένο στη Γιωργία μας,που "έφυγε", αλλά είναι εδώ...Λίγοι την κατάλαβαν.Η Γιωργία δεν είναι αυτή που λένε τα sites ,ούτε αυτή που θα "πιάσουν" από αύριο τα μεσημεριανά....Και όπως λέει κι ο άλλος "αδελφός" της,ο Νικόλας: "Πήγε σ΄Αυτόν, που αγάπησε πιο πολύ απ΄όλους...,σ΄Εκείνον,που για χάρη Του, τα θυσίασε όλα..."

(- Σας παρακαλώ,

  μνημονεύετε την Γεωργία 

     στις προσευχές σας!

       Αυτό θα΄θελε μονάχα από εμάς...)

Άνθρωποι.
Έρχονται ξαφνικά.
Περνούν για λίγο από τη ζωή σου.
Αποχωρούν σχεδόν αναίτια από αυτήν.

Άλλοι φέρνουν δώρα.
Άλλοι ζητούν με άδεια χέρια.
Όλοι όμως, κουβαλούν πάντα
αθεράπευτες πληγές.

Κάποιοι μετατρέπουν
τους πόνους σε μαχαίρια
που σε κομματιάζουν.

Κάποιοι μεταμορφώνουν
τους καημούς σε λουλούδια
που σου προσφέρουν απλόχερα.

Άνθρωποι.
Έρχονται απρόσπμενα.
Μένουν όσο χρειαστούν.
Σε εγκαταλείπουν αργά ή γρήγορα.

Άλλοι σου χαμογελούν.
Άλλοι σου επιτίθενται με βία.
Όλοι όμως, κρατούν μυστικά
καλά φυλαγμένα.

Κάποιοι σε δοκιμάζουν
εν αγνοία τους  
ή ακόμα και ηθελημένα.

Κάποιοι σε ταπεινώνουν
αν δεν τους αντισταθείς,
αν δεν αντιδράσεις.

Άνθρωποι.
Αυτά τα περίεργα πλάσματα
που στο νου τους ζει ένας άλλος κόσμος
πέρα από την πραγματικότητα.

Άλλοι πιο φωτεινοί.
Άλλοι πιο σκοτεινοί.
Όλοι όμως, 
κάποτε θα φύγουν.

Κάποιοι δε θα επιστρέψουν
ούτε ως ανάμνηση
μέχρι το τέλος ή λίγο πριν από αυτό.

Κάποιοι θα γυρίσουν ξανά
για να σου αφήσουν 
ρέστα στην καρδιά.

Άνθρωποι.
Αυτά τα παράξενα όντα
που καταδιώκουν και καταδιώκονται 
από τον ίδιο εχθρό: τη μοναξιά.

Μα στο τέλος,
όλοι φεύγουν, όπως κι εσύ.
Στο τέλος,μένεις μόνος.
Από πάντα μόνος.

Μόνος κι αντιμέτωπος με έναν
μεγαλύτερο εχθρό: τον ίδιο σου τον εαυτό.
Τότε ή θα γίνεις θηρίο
ή θα θεωθείς…

Ελένη Στ. Μαυροπούλου

https://ethografimata.wordpress.com/