♡ Και εν μέσω της γιορτής του Αγίου Γιατρού μας Λουκά, κάποια αδέλφια μάς θυμίζουν πως πέρασαν 9 χρόνια ήδη, από τη μέρα που η Γεωργία μας ανέβηκε με μιας "στον άλλο κόσμο τον επάνω"...

 

   Να σας εξομολογηθώ, αφιλτράριστα όπως πάντα, 

πως την έζησα μόνο 2 και κάτι χρόνια από κοντά, 

αλλά δεν την χόρτασα.

  Από την άλλη όμως, 

πόσο ευγνώμων πρέπει να νιώθει κάποιος 

που έζησε έστω και για τόσο λίγο έναν άνθρωπο 

που είχε "όλο τον κόσμο στα πόδια του", 

αλλά δεν του έφτανε.

  Γιατί ο κόσμος όσο μεγάλος και λαμπερός κι αν φαίνεται, 

δημιούργημα είναι.

   Η Γεωργία μας είχε βάλει πλώρη για το αδιανόητο 

για τους περισσότερους από μας.

   Να τα περιφρονήσει όλα για να φτάσει στο Απόλυτο, 

στο Δημιουργό των πάντων.

   Κι αν κάποιες και κάποιοι από σας 

αγαπάτε τόσο πολύ τον "αμΦοτεροδέξιο", 

να ξέρετε πως χρωστάτε (χρωστάμε) 

πολλά στη Γεωργία μας για την εδραίωσή του...

   Ήταν δίπλα από την αρχή της δημιουργίας του 

και ήταν ίσως η πρώτη που τον στήριξε, 

τον ενθάρρυνε και τον πίστεψε πιο πολύ από όλους, 

σίγουρα περισσότερο και από μένα τον ίδιο...

   Ήταν πιθανότατα η πρώτη πραγματικά "αμΦοτεροδέξια" 

με την κυριολεκτική έννοια,

που γνώρισα.

    " - Δεν έχουμε φάει κάτι σήμερα, αλλά τι πειράζει;

Αφού προχθές είχαμε πάει ξανά στο Λοιμωδών 

και φάγαμε εκείνο το φοβερό ιμάμ 

που΄φτιαξαν με τα χεράκια τους 

η Αργυρώ και η Κωνσταντίνα.

Μια βδομάδα μπορεί να με κρατήσει εκείνο το φαγάκι...

Και το βράδυ θα πάμε και στην Αγρυπνία...

Και μεθαύριο που εσύ θα είσαι στο σχολείο

θα περάσει στις 5 το πρωί 

ο Θοδωρής μου (ο Αθερίδης) 

να πάμε στη Θ.Λ. στον παππούλη (τον Ανανία)...

Τι άλλο να ζητήσω;

Όλα μας τα δίνει ο καλός Θεός...

 Θα ήθελα βέβαια να πάω να πέσω στο χώμα 

που σκεπάζει τον τάφο του Αγιούλη μας στη Σουρωτή, 

αλλά που να βρεθούν τα ναύλα;

Και την Αγία Ακυλίνα και την Αγία Κυράννα 

θα ήθελα να προσκυνήσω στην Όσσα.

Αλλά ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ!"

   Και ήρθε εκείνη η καλή της φίλη-αδερφή 

και πήγανε μαζί στα μέρη που επεθύμησε η Γεωργία μας 

και το χωματάκι από τον τάφο του Αγίου Παππού μας 

που μου' φερε ενθουσιασμένη τότε...

...μαζί με την εικόνα από τις αγίες,

τα'χω ακόμα εκεί με τους Φίλους μας 

και τα άγια Λειψανάκια τους...

   Γιατί εκεί ανήκουν.

   Καλή της ώρα εκεί στα ψηλά και στα όμορφα που βρίσκεται...

  Όσο ζω δεν μπορώ (και δεν θέλω) να την ξεχάσω.

   Καλήν αντάμωσην, Γεωργία μου...

~ σ.Β.Γ. ΥΓ:

Για όσους δε γνωρίζουν ποια ήταν (και είναι...) 

η Γιωργία Αποστόλου...

Μια από τις πρώτες "συν αυτώ"...

Μια ξεχωριστή κοπέλα, απίστευτα ταλαντούχα στην τέχνη, που αρχικά διάλεξε, την ηθοποιϊα και την σκηνοθεσία.

 Όσοι είναι του "χώρου" της, ξέρουν καλά τι λέμε...

Μόνιμα μ΄ένα χαμόγελο.

Όταν όμως η πνευματική της πορεία και η ολοκληρωτική πια συμπόρευσή της με Τον Χριστό δεν της επέτρεπαν να κοιμάται με ήσυχη την συνείδησή της, έβαλε μια τελεία πάνω στο απόγειο της καλλιτεχνικής της φήμης, με τα εκατομμύρια να σφυρίζουν δελεαστικά δίπλα της...

|όποιος δεν κουράστηκε και θέλει κι άλλα για τη Γιωργία μας,

 ας ανατρέξει εδώ...