Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

~ "Μου ζητάτε φέτος μία συναυλία στο Ηρώδειο. Δεν μου το έδωσαν δυστυχώς...Έχει Ο Θεός, που για όλα φροντίζει. Φαίνεται αυτή τη στιγμή, άλλο θέλει από εμένα...Είναι άλλωστε τόσο πολλά και εξοντωτικά τα προβλήματα του κόσμου, που αυτή η άρνηση μού φαίνεται πια, εντελώς ασήμαντη..." Σταμάτης Σπανουδάκης

Φωτογραφία του χρήστη Stamatis Spanoudakis  Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL).
1) Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την απρόσμενα μεγάλη και αγαπητική ανταπόκρισή σας, στην επιστροφή μου στο facebook. Κυρίως όμως για την αντίδρασή σας στη μουσική και τους στίχους μου.
Μου ζητάτε φέτος μία συναυλία στο Ηρώδειο.
Δέν μου το έδωσαν δυστυχώς.
Έχει ο Θεός, που για όλα φροντίζει. 
Φαίνεται αυτή τη στιγμή, άλλο θέλει από εμένα. Είναι άλλωστε τόσο πολλά και εξοντωτικά τα προβλήματα του κόσμου, που αυτή η άρνηση μου φαίνεται πια, εντελώς ασήμαντη.

Θα΄θελα να μπορούσα να μιλήσω σε καθέναν από εσάς προσωπικά, για την μουσική, την πίστη την Ελλάδα, να ακούσω τα προβλήματά σας και να γελάσω με τ’ αστεία σας. 
Μην μπορώντας να κάνω αυτό, ελπίζω ότι με τη μουσική, τη στάση μου και τα λόγια μου, σας επιβεβαιώνω αυτό που ήδη ξέρετε. 
Ότι τελικά η αγκαλιά του Χριστού, είναι ο μόνος αξιόλογος και αληθινός προορισμός, αλλά και ο αδαπάνητος πλούτος, που αξίζει να αποκτάμε κάθε μέρα. 
Το΄χω κι’ εγώ πολλές φορές ξεχάσει, στην, Μετά Χριστόν, ζωή μου και πέφτω και σηκώνομαι και “Πάλι απ’ την αρχή ……”
Και πάλι ευχαριστώ για όλα και συνεχίστε να μου γράφετε.
Μου αρέσει.


2) Με “αναγκάζετε” να απαντήσω, για δύο λόγους.
Ο ένας είναι η γλυκειά απορία, πώς ένας άνθρωπος “κρυμμένος” σπίτι του, χωρίς να υπάρχει, στην “ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα”, (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, κριτικές κλπ), χρόνια τώρα, καταφέρνει να δέχεται τέτοιο κύμα αγάπης και απο τόσο πολύ κόσμο.
Γι’ αυτό σας ευχαριστώ και αισθάνομαι ακόμη πιό σίγουρος και δυνατός στον μοναχικό, αλλά τόσο αληθινό, δρόμο που διάλεξα.
Ή με διάλεξε.

Ο άλλος είναι, ότι δεν μου αρέσει όταν θυμώνετε και με “υποστηρίζετε”, που δεν μου δώσανε φέτος το Ηρώδειο. Είδατε πόσο λίγο με νοιάζει.
"Το παράπονο, είναι σαν να λές στον Θεό, δεν τα΄χεις κάνει καλά”, λέει ένας φίλος μου.
Μακρυά από εμένα λοιπόν. Πάμε παρακάτω. Φανταστείτε αν το πρότυπο μας, ο Χριστός, θύμωνε με κάθε εμπόδιο η κακία τών ανθρώπων. Μας έδειξε τον δρόμο. Οφείλουμε, αν θέλουμε να είμαστε παιδιά Του, να τον ακολουθήσουμε.
Αλλού είναι ο αγώνας μας. 
Και αλλού είναι οι στόχοι μας.
Μάς χαρίζεται παράδεισος. Και εδώ και εκεί.
Θα σκάμε γιατί μάς τσίμπησε ένα κουνούπι;;
Επειδή όμως έχω και μυαλό και ελεύθερη βούληση και καρδιά ελληνική, θα βρώ τον τρόπο και να κάνω συναυλίες και να βρεθούμε απο κοντά, χωρίς να ζητάω χάρες και να απευθύνομαι σε παράγοντες και “ισχυρούς”. Λέτε να μη ξέρω πως παίζεται κι’ αυτό το “παιχνίδι”;
Απλά αρνούμαι να το παίξω.
Για όσους τώρα μου λένε, “Ελάτε εδώ για συναυλία σας αγαπάμε”, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θέλω. Είναι οικονομικό. Φανταστείτε ότι σε μία συναυλία μου είμαστε 60 τουλάχιστον άτομα. Μουσικοί, τεχνικοί κλπ. Ταξίδια, μεταφορές κλπ. Είναι πολύ ακριβό αυτο. 
Δεν θέλω δε καθόλου να πάω, ακόμη και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας και να παρουσιάσω κάτι λιγότερο ή φτηνότερο, 
από ό,τι στο Ηρώδειο.
Αυτό λοιπόν είναι το εμπόδιο. 
Κι’ αυτό όμως θα το λύσω με την βοήθεια του Θεού και την δική σας αγαπητική υποστήριξη.
Εν κατακλείδει.
Μην θυμώνετε, μην με υποστηρίζετε και μην “δείχνετε”με το δάχτυλο στο facebook, τους μόνιμους και επί όλων των κυβερνήσεων, υπεύθυνους. Αλλού είναι ο αγώνας μας.
“Τα του Καισαρος τώ Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”.

Τώρα είμαι εδώ κι ζωή συνεχίζεται
ζώ για τη στιγμή που η μάχη κερδίζεται
πέρασα πολλά, μα το λόγο μου κράτησα
είμαι ζωντανός επειδή Σε αγάπησα...



Λίγες ώρες με τον Σταμάτη Σπανουδάκη...
 Είχαμε μείνει στο :
"Με τον Σταμάτη είμαστε "κολλητοί"..."  http://amfoterodexios.blogspot.gr/2015/06/blog-post_0.html  ,σήμερα άρχισε σιγά-σιγά να το "ψυλλιάζεται" & ο ίδιος ο Σταμάτης..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου