"Δε ζητήσαμε τίποτα παρά μόνο τον ουρανό μας, το χώμα, τη ρίζα και το δέντρο μας, κι ας μη δίνει το γλυκύτερο καρπό. Το χώμα για τον τάφο του παππού μου μόνο..."

Το πρώτο και το τελευταίο πολεμικό ανακοινωθέν 1940-1941...

Ανακοινωθέν

Βάλε ν’ ακούσεις στο YouTube το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της 28^ης Οκτωβρίου του 1940.

Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμύνονται του πατρίου εδάφους.

Όχι δε χρειάζεται να κάνεις εικόνα τον εαυτό σου Δευτέρα πρωί, κολλημένος στην κίνηση, να το ακούς ξαφνικά από το ραδιόφωνο και να αναρωτιέσαι τι σημαίνει πόλεμος.

Άκουσε προσεχτικά τον εκφωνητή. Οι λέξεις βγαίνουν μία μία από το στόμα του, σαν η κάθε μία από αυτές να κουβαλάει ένα νόημα πιο μεγάλο κι από μια βιβλιοθήκη. Κάθε λέξη  είναι ι ένας τόμος, ένα βιβλίο ιστορίας ή ένα παραμύθι της γιαγιάς μας, ή μια ιστορία που ακούσαμε στην εκκλησία, στο κήρυγμα, την Κυριακή.

Μεταδίδομεν το πρώτον ανακοινωθέν του Ελληνικού Γενικού στρατηγείου. Χτες ήμασταν αγρότες, ψαράδες και δάσκαλοι, γιατροί, φαρμακοποιοί κι έμποροι. Σήμερα το πρωί γινόμαστε στρατιώτες.

Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις, με τη δύναμη του σίδερου και τις φωτιάς, με τα τανκς και τα αεροπλάνα, προσβάλλουσιν από της 5:30 πρωινής της σήμερον τα σπίτια και τις αυλές μας, τα χωράφια, τις ελιές μας, τα ξωκλήσια, τα σχολειά μας. Και τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Τα βουνά μας και τα ποτάμια μας. Τα γάργαρα νερά. Τις οξιές. Τα πλατάνια. Τα γεφύρια, τα πετρόχτιστα σπίτια, τα μοναστήρια, τα πεζούλια και τις πλατείες που τα είχαμε ασπρίσει για να γιορτάσουμε νοικοκυρεμένοι τον αη Δημήτρη.

Αι ημέτεραι δυνάμεις… 
Δεν τολμάς εύκολα να χρησιμοποιήσεις μια τέτοια λέξη. Θα μπορούσες να πεις ο ελληνικός στρατός, οι στρατιώτες μας, κάτι άλλο τελοσπάντων πιο συγκεκριμένο. ‘Όχι όμως. Αι ημέτεραι δυνάμεις κρύβουν από πίσω μια ολόκληρη πατρίδα. Άκου καλά τι είπε εκείνη τη μέρα ο άνθρωπος: οι δικοί μας. Σα να λέει, τα παιδιά μας. Κομμάτι από το σώμα το δικό μας, εμείς, εσύ κι εγώ. Οι ημέτεροι. Δε χρειάζεται να σου τους περιγράψω καλύτερα. Σε λίγο θα ‘σαι ένας απ’ αυτούς.

Αμύνονται του πατρίου εδάφους. Τι μας νοιάζει που ακριβώς γίνονται οι μάχες. Τι μας νοιάζει τι θα κάνουμε μετά, τι θα βγάλει αυτός ο πόλεμος. Τώρα ακούς τα βασικά. Άμυνα κάνουμε αδερφέ. Δε ζητήσαμε τίποτα παρά μόνο τον ουρανό μας, το χώμα, τη ρίζα και το δέντρο μας, κι ας μη δίνει το γλυκύτερο καρπό. Το χώμα για τον τάφο του παππού μου μόνο. Για το χώμα αυτό αμύνομαι.
Πρωί πρωί κολλημένος στην Κηφισίας, δόξαζε το Θεό που στο ράδιο δεν ακούς πολεμικό ανακοινωθέν. Άκου τα μαντάτα στο ράδιο, πάνω κάτω τα ίδια λένε. Κάποιες δυνάμεις προσβάλουν και σήμερα τα ημέτερα σπίτιa και τις ημέτερες αυλές, και τα ημέτερα σχολειά και τις ημέτερες εκκλησιές. Και αι ημέτεραι δυνάμεις τι κάνουν; Εδώ είναι το θέμα.

 (από την συνεργάτιδά μας, erkt.-)