Μου ‘πε αυτές τις μέρες μια κυρία γύρω στα 60,
πολύ της Εκκλησίας,
ότι είχε μάθει απ’ τη μάνα της να αγαπά,
μα να μη το δείχνει.
Αγαπά το παιδί της, μα χωρίς να το δείχνει.
Το εγγόνι της, μα χωρίς να το δείχνει.
Βγάζει κάτι σκληρό,
ενώ μέσα της – λέει – αγαπά μυστικά.
Διαφωνούσα πολύ μέσα μου,
μα δεν μπορούσα να πω κάτι.
Διότι το επισφράγισε με το κύρος της μάνας της,
που ζούσε το ’40 και ’50.
Της το πήγα ευγενικά, λίγο πιο πλάγια.
Τη ρώτησα τι σχέσεις έχουν ως οικογένεια.
Μου είπε, ¨πολλή αντίδραση¨ κι ότι συνήθως σφάζονται.
μα δεν μπορούσα να πω κάτι.
Διότι το επισφράγισε με το κύρος της μάνας της,
που ζούσε το ’40 και ’50.
Της το πήγα ευγενικά, λίγο πιο πλάγια.
Τη ρώτησα τι σχέσεις έχουν ως οικογένεια.
Μου είπε, ¨πολλή αντίδραση¨ κι ότι συνήθως σφάζονται.
Ευχήθηκα να καταλάβει κάποια στιγμή
ότι η αγάπη δεν υπάρχει για να κρύβεται απλά κάπου στο βάθος,
μα για να χρωματίζει, χέρια, χείλη, μάτια,
λόγια, αγκαλιές, και τα πάντα.
Στο εδώ και τώρα.
Πλούσια, πληθωρικά και χορταστικά.
Και θυμήθηκα ότι κάπου μιλά ο απόστολος Παύλος
για ¨παροξυσμό αγάπης¨,
δηλαδή μια ¨αγάπη τρελή, γεμάτη ένταση¨.
ότι η αγάπη δεν υπάρχει για να κρύβεται απλά κάπου στο βάθος,
μα για να χρωματίζει, χέρια, χείλη, μάτια,
λόγια, αγκαλιές, και τα πάντα.
Στο εδώ και τώρα.
Πλούσια, πληθωρικά και χορταστικά.
Και θυμήθηκα ότι κάπου μιλά ο απόστολος Παύλος
για ¨παροξυσμό αγάπης¨,
δηλαδή μια ¨αγάπη τρελή, γεμάτη ένταση¨.
P. Andreas Konanos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου