"Τέσσερα στάδια υπάρχουν στην αντιμετώπιση της αδικίας.
Σε χτυπάει λ.χ. κάποιος άδικα.
Αν βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο, το ανταποδίδεις.
Αν βρίσκεσαι στο δεύτερο στάδιο, νιώθεις μέσα σου πολύ μεγάλη ταραχή, άλλα συγκρατιέσαι και δεν μιλάς.
Στο τρίτο στάδιο δεν ταράζεσαι.
Και στο τέταρτο νιώθεις πολλή χαρά, μεγάλη -ψυχική αγαλλίαση.
Όταν αδικείται κάποιος και αποδεικνύει ότι δεν φταίει, δικαιώνεται και ικανοποιείται.
Τότε νιώθει μια κοσμική χαρά.
Αν όμως αντιμετωπίζει την αδικία πνευματικά, με καλό λογισμό, και δεν φροντίζει να αποδείξει την αθωότητα του, αισθάνεται πνευματική χαρά.
Δηλαδή τότε έχει μέσα του την θεϊκή παρηγοριά και κινείται στον χώρο της δοξολογίας.
Ξέρετε τί χαρά έχει μια ψυχή, αν αδικηθεί και δεν δικαιολογηθεί, για να της πουν ¨μπράβο ή ¨συγγνώμη;
Και χαίρεται περισσότερο τώρα πού αδικείται, παρά αν δικαιωνόταν.
Όσοι φθάνουν σε τέτοια κατάσταση, θέλουν να ευχαριστήσουν αυτόν πού τους αδίκησε για την χαρά πού τους έδωσε σ' αυτήν την ζωή, άλλα και για την αιώνια πού τους εξασφάλισε.
Πόσο διαφέρει το πνευματικό από το κοσμικό!
Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα.
Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα.
Άμα το δίνης στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα.
Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στην καρδιά σου. Τότε ό Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση.
Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά!
Να μάθετε να χαίρεσθε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική.
Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά πού νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία.
Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι!
Ειλικρινά σας λέω, την γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία..."
~ Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
(by Λαμπρινή Παπαποστόλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου