Στην Γέφυρα της Ζωής …

~ Μια απίθανη αληθινή ιστορία, 
που σκιαγράφησε ο Νώντας! 
(Ένας "εκ των συν αυτώ"...)

-Σήμερα θα σταματήσω ! 

Δεν χωράει άλλη αναβολή ! 

Να περνάω τόσα χρόνια και μια φορά να μην έχω αξιωθεί να προσκυνήσω ! 

Ντρέπομαι που με ρωτάνε και τους λέω πως δεν έχω πάει ακόμα ! 

Καλά εσύ που πας κάθε χρόνο στο Όρος και να μην έχεις πάει στον Νοικοκύρη μου λένε ! Να διαβείς την γέφυρά του ! 

Να πας και στην Παντάνασσα ! 

Μεγάλη η χάρη ! 

Οδηγώντας στην Εθνική από Καβάλα με προορισμό την Αλεξανδρούπολη, τα σκεφτόταν όλα τούτα και ήταν αποφασισμένος μετά από πολλές αναβολές, σήμερα να σταματήσει στο Πόρτο Λάγος ! 

Στην μαγευτική Λιμνοθάλασσα , στο προσκύνημα το τόσο σπουδαίο για την Ορθοδοξία μας ! 

Στο μετόχι του Βατοπεδίου το ευλογημένο , που φέρνει το Άγιο Όρος στον κόσμο και μεταφέρει τους πιστούς στις αυλές της Παντάνασσας , της Παραμυθίας και όλων των θαυματουργών εικόνων της απειρωνύμου Παναγίας και Μητέρας του Θεού ! 

Είναι αλήθεια πως με την δουλειά του , πάντα ο χρόνος που είχε ήταν ασφυκτικά περιορισμένος , μα σήμερα το δίχως άλλο θα έβρισκε τουλάχιστον μια ώρα να κάνει στάση και να αναπαυθεί η ψυχή του ! 

Να προσκυνήσει στον Άγιο Νικόλαο τον νοικοκύρη του Μοναστηριού , τον έφορό του , της λίμνης τον γαληνευτή , των ψυχών τον ακαταγώνιστο μεσίτη ! Και ύστερα να γονατίσει μπροστά στην Παντάνασσα , να ικετέψει την Άχραντη Μάνα. 

Δυο νησάκια, μια χούφτα γης βαλμένη απ του Πλάστη τα χέρια και δυο γεφύρια να ενώνουν το φθαρτό με το άφθαρτο !Να μετάγουν τους εκ γης προς Ουρανόν ! Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν!
Αυτά τα λόγια του ήρθαν μόνο να πει , μόλις αντίκρισε τούτην την ωραιότητα !

Στο ξεκίνημα της πρώτης γέφυρας που ενώνει την στεριά με τον Άγιο Νικόλαο δυο σημαίες ανέμιζαν ! Ο Σταυρός αγκαλιασμένος από εννιά λωρίδες να συλλαβίζει τα όσια και ιερά και ο αγέρωχος Δικέφαλος, μαζί να οριοθετούν της πίστης το ανυπέρβλητο , της Εληνοορθοδοξίας το ακατάβλητο ! 

Κάθε βήμα του Παύλου πάνω στο ξύλο, κάθε τρίξιμο ταιριαστό με τούτην την παραδείσια ησυχία, και μια αφορμή να κινηθεί η ψυχή του, να χαρεί ανεκλάλητα ! 

Μπήκε στο καθολικό του Αγίου, όπου μόλις είχε ακουστεί το δι ευχών της απόλυσης από τον Γέροντα Νήφωνα ! 

Βγήκε έπειτα να περπατήσει στο δεύτερο γεφύρι να πάει στην Κυρά! 

Είδε που ερχόταν και μια Μοναχή κρατώντας από το χέρι ένα πανέμορφο κορίτσι! 

Σταμάτησε το βήμα του νιώθοντας μια απερίγραπτη ευφροσύνη …

Το πρόσωπο της Καλόγριας μα και του μικρού παιδιού είχαν μια ασυνάντητη λάμψη….

Με δυνατή χαρούμενη φωνή είπε το:

-Ευλογείτε !

- Ο Κύριος να ευλογεί τον κόσμο Του!, απάντησε η ψηλή ρασοφορεμένη γυναίκα!

-Καλημέρα κορίτσι μου …είπε κοιτώντας την μικρή στα μάτια...

Εκείνη μόνο του χαμογέλασε…Έκανε να συνεχίσει στο γεφύρι για την Παντάνασσα …

Δεν έκανε δυο βήματα και ακούει την Καλογραία να λέει στο κορίτσι:

-Πάμε παιδί μου! Τώρα θα σε πάρω στο δικό μου μοναστήρι! 

Εκεί θα μονάσεις!

Προχωρώντας ο Παύλος άρχισε να σκέφτεται τούτον τον λόγο! Δεν αναπαύθηκε τόσο η ψυχή του! Μα μικρό κορίτσι, ούτε δέκα χρονών δεν ήταν! 

Να μονάσει! 

Οι γονείς του που βρίσκονται; 

Το ξέρουν άραγε; 

Τόσο μικρή; 

Πήγε και προσκύνησε στην Παντάνασσα, μα δεν του έφευγε από το μυαλό εκείνο το πανέμορφο κοριτσάκι! 

Είχε και αυτός 2 μικρές κόρες και όσο να ναι είχε μια ευαισθησία…Γύρισε βιαστικά πίσω στον Άγιο, να βρεί την Μοναχή να την ρωτήσει, να αναπαύσει κάπως τον λογισμό του… 

Πουθενά όμως εκείνη! 

Κοίταξε ως εκεί που έφτανε η ματιά του να διακρίνει το ράσο της, έψαξε για την μικρούλα …τίποτα!

 Εκείνη την ώρα ο Γέροντας Νήφωνας , ο οικονόμος τότε στο Μετόχι, έβγαινε από το Ιερό…

-Γέροντα ευλογείτε !

-Ο Κύριος παιδί μου !

-Δεν ξέρω αν με θυμάστε, έχουμε συναντηθεί και στο Βατοπέδι πριν 2 χρόνια περίπου! Από την Καβάλα είμαι …Να σας ρωτήσω κάτι Γέροντα, μήπως ξέρετε μια Μοναχή που πριν λίγο συνάντησα έξω…κρατούσε από το χέρι ένα μικρό κορίτσι…της έλεγε πως θα την πάρει στο Μοναστήρι της να μονάσει…

-Μοναχή; Πως ήταν ;

-Mια ψηλή και ένα κοριτσάκι πανέμορφο με μακριά μαλλάκια!

-Εντύπωση μου κάνει παιδί μου…Όσοι Μοναχοί και Μοναχές έρχονται εδώ να προσκυνήσουν πάντα με ειδοποιούν μέσω των αδελφών μας και τους συναντώ στο αρχονταρίκι! 

Θα το ήξερα λοιπόν…αλλά μπορεί αυτή να μην ειδοποίησε…ποιος ξέρει…

Έλα να καθίσουμε παιδί μου…φαίνεσαι αναστατωμένος…

-Μα ήταν μικρό παιδί…από τώρα στο μοναστήρι…

Το θυμάσαι αδελφέ μου το προσωπάκι της;

-Φυσικά…σαν να την έχω μπροστά μου!

Άνοιξε ένα συρτάρι ο πάτερ Νήφων και έβγαλε κάποιες φωτογραφίες…

-Αυτά όλα είναι παιδάκια που υποφέρουν από ασθένειες Παύλο μου...

Μας τις στέλνουν από κάθε μεριά της γης και κάνουμε προσευχή για τα Αγγελούδια…

Τις σταυρώνουμε και κάθε μέρα πάνω στην Παντάνασσά μας…

Να πάρε να δεις…

Πήρε εκείνος τις φωτογραφίες στα χέρια του…

Άρχισε να τις κοιτά μια–μια …

-Πάτερ ! φώναξε σχεδόν ! 

Να το …να το το κορίτσι !

Αυτό είναι ! 

Ώστε είναι άρρωστη; 

Τι έχει ;

Έκλεισε τα μάτια του ο παπάς! Άρχισαν να κυλούν δάκρυα…

δάκρυα ασταμάτητα…

Σάστισε ο Παύλος…

-Τι …τι συμβαίνει πάτερ …γιατί κλαίτε; 

Δεν πάει καλά το παιδί ;

Μάζεψε ο πάτερ Νήφων όλη του τη δύναμη για να καταφέρει να αρθρώσει λόγο …

-Παύλο μου ζήσαμε ένα μεγάλο θαύμα σήμερα! 

Είχαμε επίσκεψη της Κυρίας Θεοτόκου παιδί μου!

-Αλήθεια πάτερ; 

Είδα εγώ ο άθλιος..αξιώθηκα να συναντήσω την Παντάνασσα; 

Θα γίνει καλά δηλαδή το κορίτσι ; Γι αυτό την κρατούσε από το χέρι; Δόξα τω Θεώ !

-Χίλιες δόξες και αμέτρητες Παύλο μου…μα δεν είναι έτσι όπως τα σκέφτεσαι τα πράγματα παιδί μου καλό…είπε ο Γέροντας και με αναφιλητά συνέχισε :

-Το κοριτσάκι αυτό χθές εκοιμήθη από καρκίνο. 

Κι αυτήν την ώρα …παιδί μου …αυτήν την ώρα στην Λευκωσία κηδεύεται! 

Ήταν η Παναγία μας παιδί μου , που τώρα την έχει στην αγκαλιά της!

Τρείς μέρες ολόκληρες ευωδίαζε με ένα υπερκόσμιο άρωμα το παρεκκλήσι από την χάρη της Μάνας μας της Γέφυρας! Πλημμυρισμένο, σαν τις ψυχές όσων έγιναν κοινωνοί τούτου του αξέχαστου θαύματος!

Θεοτοκοβάδιστα γεφύρια στον πανίερο τούτο τόπο, πάντα θα ενώνουν τον εδώ θάνατο με την εκεί Ζωή!

Το τάγμα το Αγγελικό όλο και αυξάνεται….

Η προσδοκία μας όλο και ενισχύεται δια της Θεοτόκου…

Παράκληση στις θλίψεις μας…

Γέφυρα και παντελής συντριμμός του θανάτου!

(Αληθινή Ιστορία...

Έτσι όπως διασκευάστηκε σε μικρό διήγημα!

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον αδελφό μας και συνοδοιπόρο Γεώργιο Δ. ο οποίος την έζησε και μας την γνωστοποίησε).

Νώντας Σκοπετέας