Αυτές τις ημέρες ακούστηκε, προβλήθηκε, γράφτηκε και διαφημίστηκε κατά κόρον το σύνθημα: "Μένουμε σπίτι". Απαραίτητο για την υγεία μας.
Αυτός ο εγκλεισμός, όμως, μήπως μας έκανε να μην ενδιαφερόμαστε για το διπλανό σπίτι;
Το 2003 το κύμα καύσωνα που έπληξε την Ευρώπη στοίχισε τη ζωή σε 70.000 ανθρώπους. Μόνο σε μία πόλη, το Παρίσι, πέθαναν σε επτά μερόνυχτα 14.802 άνθρωποι.
Υπήρξε όμως, τότε μια τραγική παράμετρος, την οποία ανέλυσε αργότερα ο δρ. Ρίτσαρντ Κέλλερ, αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Ιατρικής στο
Πανεπιστήμιο του Ουϊσκώνσιν-Μάντισον: η μοναχική διαβίωση. Οι ηλικιωμένες γυναίκες που ζούσαν μόνες σε ανεπαρκώς αεριζόμενα φτωχικά διαμερίσματα του Παρισιού, ήταν αυτές που υπέκυψαν περισσότερο στη ζέστη. «Οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτά τα διαμερίσματα πέθαιναν σαν τις μύγες», δήλωσε χαρακτηριστικά ο δρ. Κέλλερ.
Από αύριο αρχίζουν να αίρονται σταδιακά τα μέτρα κατά της εξάπλωσης του ιού.
Ας μην άρουμε μαζί και το ενδιαφέρον μας για τους συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα τους μοναχικούς.
Και με την ευκαιρία αυτή, ας μοιραστούμε μια ιστορία που δανειστήκαμε από τον π. Σπ. Ράπτη. Ένας Εβραίος, ο Yankel περιγράφει την φροντίδα του σε άλλο Εβραίο μια παγωμένη νύχτα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
***
Δεν υπήρχαν κουβέρτες για να ζεσταθούμε. Το χιόνι κάλυπτε τα πάντα.
Ήμασταν εκατοντάδες άνθρωποι εκείνη την απίστευτα κρύα νύχτα.
Χωρίς φαΐ, χωρίς στέγη, χωρίς κουβέρτες.
Το αίμα στο σώμα μας είχε αρχίσει να παγώνει.
Δίπλα μου βρισκόταν ένας ηλικιωμένος άντρας εβραϊκής καταγωγής από την ίδια πόλη με εμένα που αγαπούσα πολύ.
Έτρεμε ολόκληρος και η όψη του δεν ήταν καθόλου καλή.
Έτσι, τύλιξα τα χέρια μου γύρω του, για να τον ζεστάνω.
Τον αγκάλιασα σφιχτά για να τον ζεστάνω.
Έτριψα τα χέρια του, τα πόδια του, το πρόσωπό του και τον λαιμό του.
Τον ικέτευσα να προσπαθήσει να παραμείνει ζωντανός.
Μ' αυτόν τον τρόπο, τον κράτησα ζεστό καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Ήμουν κουρασμένος και είχα και εγώ παγώσει από το κρύο.
Τα δάχτυλά μου είχαν μουδιάσει, ωστόσο, δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να τρίβω το σώμα αυτού του ηλικιωμένου ανθρώπου για να το ζεστάνω.
Πέρασαν πολλές ώρες ώσπου κάποια στιγμή ξημέρωσε και ο ήλιος άρχισε να λάμπει στον ουρανό.
Κοίταξα γύρω μου να δω τους άλλους ανθρώπους.
Με φρίκη διαπίστωσα ότι γύρω μου βρισκόντουσαν μόνο παγωμένα σώματα.
Και το μόνο που άκουγα ήταν μια νεκρική σιγή.
Κανένας άλλος δεν ήταν ζωντανός.
Αυτή η παγωμένη νύχτα τους είχε σκοτώσει όλους.
Πέθαναν από το κρύο.
Μόνο δύο άνθρωποι είχαν επιβιώσει:
Ο ηλικιωμένος άντρας και εγώ.
Ο ηλικιωμένος άντρας είχε επιβιώσει επειδή τον κράτησα ζεστό… και εγώ είχα επιβιώσει επειδή τον ζέσταινα.
Χωρίς φαΐ, χωρίς στέγη, χωρίς κουβέρτες.
Το αίμα στο σώμα μας είχε αρχίσει να παγώνει.
Δίπλα μου βρισκόταν ένας ηλικιωμένος άντρας εβραϊκής καταγωγής από την ίδια πόλη με εμένα που αγαπούσα πολύ.
Έτρεμε ολόκληρος και η όψη του δεν ήταν καθόλου καλή.
Έτσι, τύλιξα τα χέρια μου γύρω του, για να τον ζεστάνω.
Τον αγκάλιασα σφιχτά για να τον ζεστάνω.
Έτριψα τα χέρια του, τα πόδια του, το πρόσωπό του και τον λαιμό του.
Τον ικέτευσα να προσπαθήσει να παραμείνει ζωντανός.
Μ' αυτόν τον τρόπο, τον κράτησα ζεστό καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Ήμουν κουρασμένος και είχα και εγώ παγώσει από το κρύο.
Τα δάχτυλά μου είχαν μουδιάσει, ωστόσο, δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να τρίβω το σώμα αυτού του ηλικιωμένου ανθρώπου για να το ζεστάνω.
Πέρασαν πολλές ώρες ώσπου κάποια στιγμή ξημέρωσε και ο ήλιος άρχισε να λάμπει στον ουρανό.
Κοίταξα γύρω μου να δω τους άλλους ανθρώπους.
Με φρίκη διαπίστωσα ότι γύρω μου βρισκόντουσαν μόνο παγωμένα σώματα.
Και το μόνο που άκουγα ήταν μια νεκρική σιγή.
Κανένας άλλος δεν ήταν ζωντανός.
Αυτή η παγωμένη νύχτα τους είχε σκοτώσει όλους.
Πέθαναν από το κρύο.
Μόνο δύο άνθρωποι είχαν επιβιώσει:
Ο ηλικιωμένος άντρας και εγώ.
Ο ηλικιωμένος άντρας είχε επιβιώσει επειδή τον κράτησα ζεστό… και εγώ είχα επιβιώσει επειδή τον ζέσταινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου