Ο Άγιος Ιωάννης (Μαξίμοβιτς) κοιμήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1966 μ.Χ.
Είχε πάει στο Σιάτλ μαζί με την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας του Κούρση. Μόλις τελείωσε την Θεία Λειτουργία και αφού πέρασε 3 ώρες προσευχόμενος μέσα στο ιερό, πήγε στο δωμάτιο του να ξεκουραστεί. Κάθισε στην πολυθρόνα του και στις 4 παρά δέκα το απόγευμα κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο ήρεμα χωρίς πόνο.
Ο Άγιος Ιωάννης προγνώριζε την ημέρα του θανάτου του και είχε προετοιμαστεί όπως οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας.
Γι' αυτό και εκείνη την ημέρα του θανάτου του έστειλε ένα γράμμα, στέλνοντας για τελευταία φορά την ευλογία του στις μοναχές της Λέσνα στην Γαλλία που τόσο πολύ τον είχαν βοηθήσει και εξυπηρετήσει. Σχεδόν 24 ώρες αργότερα το σώμα του έφθασε στον Καθεδρικό Ναό του Σαν Φρανσίσκο που ο ίδιος είχε ολοκληρώσει. Τον προϋπάντησαν οι κληρικοί και έγινε ολονύχτια αγρυπνία που κράτησε 4 ώρες.
Μετά το τελευταίο ασπασμό έγινε 3 φορές η λιτάνευση του Ιερού λειψάνου του γύρω από τον Ναό. Το φέρετρο το βάσταζαν ορφανά που ο Άγιος είχε σώσει και μεγαλώσει στην Σαγκάη. Ένας Ιεράρχης παρομοίασε την λιτάνευση του Αγίου με την λιτάνευση του Επιταφίου του Χριστού την Μεγάλη Παρασκευή.
Ετάφη στις 7 Ιουλίου το απόγευμα σ' ένα μικρό υπόγειο παρεκκλήσιο κάτω από το Ιερό.
Το φθινόπωρο του 1993 μ.Χ. η Σύνοδος των Επισκόπων της Αμερικής με υπεύθυνο τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο του Σαν Φρανσίσκο, άνοιξε τον τάφο του και βρήκαν το σώμα του άφθαρτο!
Ένα χρόνο αργότερα, στις 2 Ιουλίου του 1994 μ.Χ. ανακηρύσσετε επίσημα Άγιος.
Επειδή ο Άγιος Ιωάννης ταξίδευε συχνά αεροπορικώς, θεωρείται προστάτης των ταξιδευόντων αεροπορικώς..
(Το άφθαρτο λείψανο του
Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς!)
Το φθινόπωρο του 1993 η Σύνοδος των Επισκόπων της Αμερικής με υπεύθυνο τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο του Σαν Φρανσίσκο, αφού έγινε μία παννυχίδα στον τάφο του Αγίου, αποφάσισαν να τον ανοίξουν.
Μόλις άνοιξαν την λάρνακα, είχε σκουριάσει λίγο το φέρετρο γιατί ήταν μεταλλικό, άνοιξαν με φόβο Θεού και προσευχή το φέρετρο.
Το πρόσωπο του Αγίου ήταν σκεπασμένο με τον αέρα (κάποιο πανί) και η ματιά τους έπεσε στ’ άφθαρτα χέρια του Αγίου. Ξεσκέπασαν και το πρόσωπο του και αποκαλύφθηκε και το άφθαρτο πρόσωπο του. Μια υπερκόσμια πνευματική γαλήνη, μια ευλαβική σιωπή απλώθηκε παντού.
Βίωναν όλοι στιγμές θείας Χάριτος μπροστά στον Άγιο του Θεού. Αποφασίστηκε και την επόμενη χρονιά το 1994 στις 2 Ιουλίου να γίνει η ανακήρυξη του Αγίου επίσημα πλέον.
Ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε και μας έστειλε ένα μεγάλο Άγιο να πρεσβεύει για εμάς δίπλα στον Θρόνο του Θεού στα χρόνια αυτά της γενικής αποστασίας μας από τον Θεό.
Ό ’Ιωάννης λειτουργούσε κάθε μέρα και έτρωγε μία φορά στις 11 το βράδυ. Κατά την διάρκεια τής πρώτης και τής τελευταίας βδομάδας τής Σαρακοστής δεν έτρωγε τίποτα απολύτως και την υπόλοιπη νηστεία, όπως και στη νηστεία των Χριστουγέννων, έτρωγε μόνο πρόσφορο. Το ίδιο αυστηρά νήστευε κάθε εβδομάδα, Παρασκευή και Σάββατο, πριν τη λειτουργία τής Κυριακής.
Φορούσε πέδιλα ή παντόφλες χωρίς κάλτσες, ανεξάρτητα από καιρικές συνθήκες και εποχές, και πολλές φορές περπατούσε ξυπόλητος και λειτουργούσε, ακόμη και ως επίσκοπος, πράγμα για το όποιο δέχθηκε άγριες επικρίσεις. ’Έμενε ξυπόλητος, γιατί συνήθιζε να χαρίζει τα πέδιλά του σέ κάποιο φτωχό πού δεν είχε ή και για άσκηση, μιμούμενος τούς κατά Χριστόν σαλούς.
Οι μαθητές τής ιερατικής σχολής τού Μοναστηριού, στην περίοδο των διακοπών τους, δεν μιλούσαν για τίποτα άλλο στους δικούς τους παρά για τον ιδιόρρυθμο και κα τα Χριστόν σαλό ιερομόναχο πατέρα ’Ιωάννη. Ό επιφανής και λόγιος επίσκοπος Κάλλιστος Γουέαρ, ’Άγγλος προσήλυτος στην ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, όταν ρωτήθηκε κάποτε ποιες μορφές τον εντυπωσίασαν στην ’Ορθοδοξία, ανάμεσα στα ελάχιστα άτομα πού ανέφερε ήταν και το όνομα τού Ιωάννου Μαξιμόβιτς. ’Ανεπανάληπτη και άκρως ιδιόρρυθμη περίπτωση.
Ό άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς θα κηρύττει συνεχώς στις μέρες μας, με την περίπτωσή του, ότι ή αγιότητα και για μάς τούς ανθρώπους τού 21ου αιώνα δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο. ‘Ακόμη και σήμερα, και μάλιστα σέ χώρες κοσμικές, δελεαστικές, πού είναι παραδομένες στη ύλη, στο χρήμα, στην ξέφρενη ηδονή, στην αλόγιστη κατανάλωση, πού με τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα έχουν δημιουργήσει επίγειους υλικούς παραδείσους και έχουν λησμονήσει εντελώς τον αληθινό, παρουσιάζονται άνθρωποι πού ζουν όπως οι πρώτοι χριστιανοί και ασκητές και είναι κατάφορτοι από τη χάρη και την ενέργεια τού Θεού. ” Ας παραδειγματισθούμε άπ’ αυτούς και ας τούς μιμηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου