~ Δες λίγα μόνο από το μακάριο τέλος του!
Για να καταλάβεις για τι Άγιο μιλάμε
και πανηγυρίζουμε την πρόσφατή του αγιοκατάταξη...
"Το Μάϊο του 1967 η υγεία του επιδεινώνεται
και μεταφέρεται
στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού.
Κατά τις μαρτυρίες των πνευματικών του παιδιών,
που τον υπηρετούσαν,
ο Γέροντας ζούσε θαυμαστές καταστάσεις.
Καθημερινά κοινωνούσε των
αχράντων μυστηρίων.
Έδινε τις τελευταίες συμβουλές
στα αγαπημένα πνευματικά του παιδιά.
Το τέλος του ήταν μακάριο,
θυμίζει το τέλος των μεγάλων αγίων
που
διαβάζουμε στα παλαιά συναξάρια.
«Όσο ήταν στο νοσοκομείο
καθημερινά ερχόταν ο ιερέας από τη Μονή Πετράκη
για να τον κοινωνήσει.
Τις τελευταίες μέρες ο πυρετός ανέβηκε στα ύψη.
Το θερμόμετρο έδειχνε 42 βαθμούς.
Τα μεσάνυχτα της 15ης προς 16η Αυγούστου
γυρίζει και λέει στην μοναχή.
- Παιδί, απόψε να είσαι έτοιμη.
- Γιατί Γέροντα;
- Απόψε θα έχω μια μεγάλη επίσκεψη
και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κοινωνήσουμε.
Είναι ευκαιρία∙
να μην την χάσεις και συ αυτή την
ευκαιρία.
-Ναι γέροντα, αύριο θα έρθει ο ιερέας,
απάντησε η μοναχή,
χωρίς να καταλάβει τι εννοούσε ο γέροντας.
- Όχι, απόψε θα κοινωνήσουμε, επέμενε.
Θα έλθουν οι άγγελοι!
Διάβασε τώρα την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.
Η μοναχή την διάβασε και μόλις τελείωσε της λέει:
- Επανέλαβέ την.
Την διάβασε για δεύτερη φορά
και ο Γέροντας ξαναλέει:
- Αφού δεν θα προλάβουμε,
διάβασέ μου και τις τελευταίες
ευχές.
Η μοναχή διάβασε:
«Πιστεύω Κύριε καί ομολογώ…» και τα υπόλοιπα.
Ο Γέροντας συνέχισε.
- Ψάλλε τώρα το
«επί της θείας φυλακής ὁ θεηγόρος Αββακούμ…»
Έδωσε μάλιστα και τον ήχο.
Η μοναχή έψαλλε:
«Ἐπὶ τῆς θείας
φυλακῆς ὁ θεηγόρος Ἀββακούμ, στήτω μεθ’ ἡμῶν καὶ δεικνύτω, φαεσφόρον Ἄγγελον,
διαπρυσίως λέγοντα· Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς
παντοδύναμος».
Πράγματι, τι ωραία
και πόσο κατάλληλη για την στιγμή
επιλογή.
- Επανάλαβέ το.
Η μοναχή το επανέβαλε.
- Κι άλλη φορά».
Αφήνουμε την συνέχεια της αφηγήσεως στην μοναχή
που έζησε αυτή την συγκλονιστική στιγμή:
«Ενώ έψαλλα το τροπάριο
και έφτασα στη λέξη «Αββακούμ»
μου δίνει μια ώθηση να πέσω κάτω.
Γονάτισα γρήγορα,
έριξε πάνω μου
το σεντόνι και με μισοσκέπασε.
Ο Γέροντας με όση δύναμη διέθετε σηκώθηκε λίγο,
ύψωσε τα χέρια του
και είπε με δέος τα λόγια πριν την Θεία Μετάληψη,
όπως τα λένε οι ιερείς.
Εγώ φοβόμουν μην πέσει
και προσπαθούσα να δω τι κάνει
παραμερίζοντας λίγο το σεντόνι.
Έκανε τις ίδιες κινήσεις που έκανε
όταν κοινωνούσε στην Αγία Τράπεζα, λέγοντας:
«Ἰδοὺ προσέρχομαι Χριστῷ τῷ ἀθανάτῳ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.
Μεταδίδοταί μοι Ἀθανασίῳ τῷ ἀναξίῳ Ιερομονάχῳ, το τίμιον καὶ πανάγιον ….».
Άνοιξε το στόμα του
και δέχθηκε την Θεία Κοινωνία από φαεσφόρον άγγελον!
Έκπληκτη τον έβλεπα μέσα στη νύχτα με το λιγοστό φως
να κοινωνεί και να ρουφάει το αίμα του Κυρίου και να λέει:
«εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός…καί τοῦ Υἱοῦ…καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Είπε το «Αμήν» και ήρεμα έγειρε,
πλημμυρισμένος από ανείπωτη χαρά
και βαθύτατη συγκίνηση για την ανέλπιστη δωρεά του Θεού.
Έπειτα γύρισε και μου είπε:
-Διάβασε τώρα την Ευχαριστία.
Την διάβασα, αν και τα είχα χαμένα.
Έπειτα τον πήρε ένας γλυκός ύπνος.
Ξημέρωσε.
Και επειδή ο π. Σ. από τη Μονή Πετράκη
ερχόταν κάθε πρωί για να τον κοινωνήσει,
του λέω:
- Γέροντα να διαβάσουμε την Θεία Μετάληψη,
γιατί θα’ ρθει ο
π. Σ. να σε κοινωνήσει;
Ο Γέροντας αντέδρασε.
- Όχι παιδί. Άπαξ εκοινώνησα! Είδες τίποτα;
Δεν ήξερα πώς να φερθώ.
- Ε…όχι…Γέροντα…
Τι μπορούσα να πω;
Μετά από λίγο καιρό ήρθε ο π. Σ. με την Θεία Κοινωνία.
Μόλις
τον είδε είπε πάλι:
- Άπαξ εκοινώνησα!
Ο π. Σ. έφυγε συγκλονισμένος και αμίλητος.
Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 17 Αυγούστου 1967
και ετάφη στο Ιερό
Ησυχαστήριο Φανερωμένης.
|η καρτούλα στην αρχή από την εκ των "συν αυτώ", Άννα Μυλωνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου