☆ Ο Γέροντας μας Κύριλλος! Ο Γέροντας του Φωτός... |Σαν σήμερα 30 Μαρτίου 2012... (Αιώνια ευγνώμονες! Ξέρεις εσύ...)

                   |έναρξη α(μ)φιερώματος...

 

...Ο Άγιος Γέροντάς μας Κύριλλος 

παρέδωσε την αγία του ψυχή σ' Εκείνον, 

που παιδιόθεν αγάπησε 

και αφιέρωσε ολόκληρη την επίγεια ζωή του.

Η Κυρία Θεοτόκος, 

η μεγάλη αγάπη του ,

η " γλυκειά του μανούλα", 

όπως αποκαλούσε την Παναγία μας,

τον κάλεσε κοντά Της την 30η Μαρτίου, 

την μεγάλη εκείνη ημέρα, 

όπου στην Εκκλησία μας ψάλλεται ο Ακάθιστος Ύμνος, 

την Παρασκευή του Ακαθίστου Ύμνου.

 

Έτσι καθιερώθηκε το ετήσιο μνημόσυνό του 

να τελείται το Σάββατο του Ακαθίστου, 

που φέτος είναι το Σάββατο 20 Απριλίου 2024.

Αναχώρησε για τας αιωνίους μονάς, 

αφού διακόνησε αγόγγυστα 

και με αυταπάρνηση 

τους Αγίους Γεροντάδες της Μονής Οσίου Δαυίδ,

τον νοικοκύρη της Μονής Όσιο Δαυίδ 

και τον Άγιο Ιάκωβο,

του οποίου ήταν γνήσιος υποτακτικός 

με υποδειγματική υπακοή 

και στη συνέχεια άξιος διάδοχός του στην Ηγουμενία, 

αλλά και τις εικόνες του Θεού, 

τους δοκιμαζομένους αδελφούς 

που προσέτρεχαν στο Μοναστήρι να βρουν καταφύγιο.

Η αγιότητά του ήταν καλά κρυμμένη 

μέσα στην απλότητά του, 

κάτω από το χαριτωμένο μειδίαμά του 

και τη γεμάτη φως και αγάπη ματιά του.

Ο γλυκασμός της καρδιάς του,

το φως που εξέπεμπε το προσωπό του 

ακόμη κι όταν ήταν πολύ ταλαιπωρημένος 

από τις τόσες ασθένειες, 

προσέλκυσε πλήθος ανθρώπων,

οι οποίοι κοντά του, 

είτε στο πετραχήλι του, 

είτε από το παράδειγμα της βιοτής του,

 εμπνεύσθηκαν 

και αλλοιώθηκαν οι ψυχές τους.

Οσιακή η ζωή του, 

εφαρμογή του Ευαγγελίου στη πράξη, 

όμως άν θυμηθούμε και τους μαρτυρικούς πόνους 

που αγόγγυστα υπέμεινε, 

στις πολύχρονες ασθένειές του, 

δοξολογώντας τον Θεό, 

μπορούμε να πούμε ότι είχε και μαρτυρικό φρόνημα.

Η αγκαλιά του ήταν πάντοτε ανοιχτή.

Ήταν πάντοτε παρών να δεχθεί τους πάντες.

Σε κανένα δεν είπε ΟΧΙ 

για να τον δει,

να τον ακούσει,

να τον εξομολογήσει,

να τον διαβάσει,

να τον εξυπηρετήσει...

Η υπομονή του ήταν απέραντη!

Τα λόγια του 

που σημάδεψαν τη ζωή μας ήταν 

"Υπομονή και Προσευχή", 

και 

"Δεν θα σας αφήσει ο Θεός"...

Τα βίωνε ο ίδιος 

και τα βλέπαμε στη δική του ζωή, 

με την άνευ ορίων πίστη του, 

με την απέραντη υπομονή 

και την αδιάλειπτη προσευχή,

ταπεινά, 

απλά...

Και ο Θεός τον χαρίτωσε, 

τόσο όσο ήταν στη γη, 

αλλά κυρίως μετά την οσιακή κοίμηση του.

Αναρίθμητες μαρτυρίες 

για την παρουσία του στις ζωές των ανθρώπων 

και την βοήθειά του, 

αμέσως από το ίδιο εκείνο πρωινό της 30ης Μαρτίου 

μέχρι σήμερα.

Ευχαριστούμε τον Θεό, 

που μας χάρισε τέτοιον Γέροντα, 

που μας έφερε στην ευλογημένη μάντρα του 

και που μας έριξε στη αγιασμένη αγκαλιά του.

Σκέφτομαι και με την απόσταση του χρόνου πλέον,

 πιστοποιείται 

και γίνεται πιο έντονο 

ότι ζούσαμε έναν Άγιο ισοστάσιο των Αγίων Γερόντων του 

και αυτό καθημερινά καταδεικνύεται.

Πόσοι και πόσοι έχουν να διηγηθούν 

ότι μπαίναμε στο ευλογημένο αυτό μοναστήρι 

με 1000 προβλήματα, 

με μεγάλη στενοχώρια, 

ή με τόσους άλλους προβληματισμούς 

και μόλις βλέπαμε το φωτεινό 

και γλυκό του βλέμμα, 

που εξέπεμπε Χάρη και αγάπη, 

αισθανόμασταν 

ότι όλα μπαίνουν στις σωστές τους διαστάσεις, 

ότι όλα μπήκαν 

ή θα μπουν στη σειρά τους, 

ότι, δε μπορεί... 

ο Θεός θα βοηθήσει, 

με την εγγύηση του Γέροντα...

Τον βλέπαμε 

και μας άλλαζε στη στιγμή 

και τη θεώρηση όλου του κόσμου.

Τον ευχαριστούμε για όλα τον Άγιο Γέροντα 

και για τα τότε 

και για τα τώρα, 

που δεν μας αφήνει 

και που πάλι στη καθημερινότητά μας, 

εγγύηση είναι, 

ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει.

Και όπως είπε σε ένα κήρυγμά του 

ανήμερα της γιορτής του, 

ο υποτακτικός του 

και μετέπειτα διάδοχός του στην Ηγουμενία,

 Γέροντας Γαβριήλ:

"Τις πρεσβείες του ζητάμε, 

τις ευχές του 

και τις ευλογίες του, 

να μας στηρίξει, 

να μας χαρίσει εκείνο το χαμόγελο, 

που πάντοτε κοσμούσε το φαιδρό του 

και ιλαρό πρόσωπό του, 

το χαριτωμένο πρόσωπό του."

Ας έχουμε όλοι την αγία του ευχή!

~ από την πνευματική του κόρη, Σοφία Καλογήρου...