✨ Η Παναγία της φωτιάς |Μάλλον τότε είναι που θα σβήσουν οι φωτιές...

 

                Και πού αλλού να πάμε; 

Ο πόνος μας μόνο κοντά Σου μερώνει, 

το δάκρυ μας κοντά Σου ομορφαίνει 

και γίνεται κόσμημα ακριβό στο δικό Σου στέμμα,

αυτό που φοράς στις Πασχαλιές του Γυιού Σου.

Τώρα τυλιγμένη σφιχτά στο μαφόρι Σου, 

τρέχεις στις κραυγές των ανθρώπων που καίγονται,

διασχίζεις τους καπνούς 

και μεις έχουμε μείνει πίσω...

Με μισή προσευχή στο στόμα, 

με φόβο, 

με αγωνία, 

με αναμονή για την μικρή ελπίδα, 

όταν σταματήσεις να πάρεις ανάσα 

και δούμε έναν κόμπο του ιδρώτα Σου 

να πέφτει στη γη. 

Μάλλον τότε είναι που θα σβήσουν οι φωτιές...

Και ο Γυιός Σου 

θα θυμηθεί 

πόσο όμορφη είσαι στις Πασχαλιές Του,

όταν φοράς το στέμμα 

και θα στρέξει -για χάρη Σου- μόνο 

να χαμηλώσει η πυρκαγιά, 

για να μην πονέσεις κι άλλο για μας, 

για να μην είναι χρεία ολοένα να παρακαλείς 

για μας τους κριματισμένους 

που στα Παρίσια 

και σ' όλον τον κόσμο Τον χλεύαζουμε...

 

|Δημοσιεύτηκε από την ΕΛΕΝΑ