Σάββατο 1 Μαρτίου 2025

☆ Πειράζει κανέναν η "Αστερομάτα";

 


Πειράζει που είναι τραγουδάρα;


Πειράζει που μυρίζει Ελλάδα;


Πειράζει που η τραγουδίστρια είναι Πόντια και δεν ντρέπεται να το λέει;


Πειράζει που είναι σεμνή και δεν γδύνεται όταν βγαίνει να τραγουδήσει;


Πειράζει που αντί για βία, σεξ, διαστροφές, μάγια και δαιμόνια, μιλάει για μάνα, για ξεριζωμό, για προσφυγιά, για αγάπη στην Ιδέα που έχουμε την τιμή να ονομάζουμε Πατρίδα;


            Αστερομάτα

 

Αστέρι μου

Αστέρι μου

 

Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις

Μαύρα και αν σου φορούνε

Το ξέθωρο το σώμα μου

Φλόγες δεν το νικούνε

 

Τα χελιδόνια της φωτιάς

Θάλασσες και αν περνούνε

Του ριζωμού τα χώματα

Ποτέ δεν λησμονούνε

 

Αστερομάτα μου μικρή

Γύρε να σε φιλήσω

Στα άγια σου τα δάκρυα

Τα χείλη μου να σβήσω

 

Αστερομάτα μου μικρή

Γύρε μου να σε πιάσω

Τα ξεχασμένα μου φτερά

Στερνά να ξαποστάσω

 

Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου

 

Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις

Καράβι είναι η ζωή μου

Που ψάχνει για τον γυρισμό

Αγέρα το πανί μου

 

Αστερομάτα μου μικρή

Γύρε μου να σε πιάσω

Τα ξεχασμένα μου φτερά

Στερνά να ξαποστάσω

 

Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου

Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου

 

Αστέρι μου...


Πειράζει που η Κλαυδία Παπαδοπούλου ομολογεί η ίδια πως "το τραγούδι μιλάει για ξεριζωμό και προσφυγιά. Η χώρα μας είναι μια χώρα που έχει βιώσει αυτά τα συναισθήματα. Από την ιστορία των παππούδων μας και το βλέπουμε και σήμερα σε αυτούς που έρχονται στη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Η οικογένειά μου είναι ποντιακής καταγωγής, είναι πρόσφυγες και έτσι συνδέομαι με το κομμάτι. Η γιαγιά μου, η γιαγιά Κλαυδία, μού έχει πει ιστορίες, μου έχει πει για την οικογένειά της, πώς έφυγαν τότε με τον ξεριζωμό και πήγαν στη Σοβιετική Ένωση..."


Πειράζει που δεν μας νοιάζει αν κάνει για Γιουροβίζιον, όπως όλοι οι "ειδικοί" λένε;


Πειράζει που δεν μας κόφτει αν θα πατώσει και ποια θέση τελικά θα πάρει;


Πειράζει που είναι ίσως η πρώτη φορά από τότε που η υπέροχη Μαρίζα Κωχ τραγούδησε το "Παναγιά, Παναγιά μου" διακινδυνεύοντας μάλιστα την ίδια της τη ζωή, που δεν ντρεπόμαστε για το τραγούδι που μας εκπροσωπεί σε έναν διεθνή διαγωνισμό;

Πειράζει που έπρεπε να περιμένουμε σχεδόν 40 χρόνια από τότε (1976) που να μιλάει για ρίζες, για παράδοση, για Ιστορική Μνήμη;


Πειράζει που οι ξένοι είναι εκείνοι που τα εκτιμούν όλα αυτά περισσότερο από τους Έλληνες;


Πειράζει που νιώσαμε πως πρέπει να τα πούμε όλα αυτά;

|τη Σμυρνιά Αστερομάτα στην αρχή της αναρτησούλας μας την δανειστήκαμε από τη Sportime...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου