Θα σας πω για τη δεύτερη φορά που συνομίλησα με τον Άγιο Πορφύριο.
Είχε αρρωστήσει ο γέροντάς μας, είχε πάθει μια καρδιακή προσβολή κι εμείς, παιδάκια που ήμασταν, νομίζαμε ότι θα πεθάνει.
Μας έπιασε το αλλοίμονο ότι θα πεθάνει ο γέροντας και τι θα κάνουμε εμείς τώρα μόνοι μας που είμαστε στην έρημο και είμαστε μικροί.
Ο πιο μεγάλος ήμουνα εγώ, ηλικία 23 ετών, οι υπόλοιποι ήταν από κει και κάτω.
Ήμασταν κάπου 20 μοναχοί τότε.
Μου έδωσαν το τηλέφωνο του γέροντα -έβγαινα Θεσσαλονίκη εγώ για κάτι δουλειές και βρήκα στο δρόμο κάποιον μόναχο που ήταν μαθητής του και μου λέει θα σου δώσω το τηλέφωνο του γέροντα να τον πάρεις τηλέφωνο να του μιλήσεις.
"Πάρτον", μου λέει,
"η ώρα 5:00 το πρωί, τέτοιες ώρες απαντά το τηλέφωνο".
Πράγματι πήρα τηλέφωνο η ώρα 5:00 το πρωί χτυπούσε χτυπούσε δεν απαντούσε.
Είχα και την έννοια μήπως κάνω κανένα λάθος 5:00 η ώρα το πρωί και ξυπνήσω κανέναν άνθρωπο άλλον και μας βρίσει στο τηλέφωνο.
Χτύπαγε το τηλέφωνο, δεν απαντούσε κανένας.
Τι να κάνω τώρα;
Λέω θα διαβάσω τους χαιρετισμούς της Παναγίας και θα τον πάρω τηλέφωνο.
Θα κάνω προσευχή για να μιλήσουμε.
Διάβασα τους χαιρετισμούς και όταν έφτασα στον τελευταίο στίχο άρχισα και πάταγα το κουμπί.
Μάλιστα δεν περίμενα να τελειώσω τους χαιρετισμούς αλλά ταυτόχρονα πάταγα και τα πλήκτρα κι έλεγα και τους χαιρετισμούς.
Λοιπόν προς το τέλος των χαιρετισμών σηκώνει το ακουστικό ο γέροντας και απαντά από την άλλη άκρη της Αθήνας:
"Χαίρε νύμφη ανύμφευτε".
Είπε στο τηλέφωνο αυτά που έλεγα εγώ στην προσευχή μου!
Λέει μετά
"ποιος είναι;".
Είπα, είμαι ο πάτερ Αθανάσιος από το Άγιο Όρος.
Λέει,
"τι θέλεις;".
Του λέω,
έχουμε ένα πρόβλημα, ο γέροντας μας είναι άρρωστος και μου περιέγραψε επακριβώς την κατάσταση του γέροντα.
Όλα τα συμπτώματα που είχε, το τι έπαθε και το τι έπρεπε να κάνουμε.
Όλα στο τηλέφωνο.
Μετά τον επισκέφθηκα αρκετές φορές και είχαμε γνωριμία.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
|εμείς από τον Σπύρο Νίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου